گردشگری استان البرز در سایه سار چند سیاه چادر

وجود سیاه چادرها، آ‍‍ژانس های مسافرتی و گردشگری، ارایه صنایع دستی و محلی، پخت نان و غذای محلی و… در غرفه های این نمایشگاه تنها بخش کوچکی از ظرفیت های استان البرز را در معرض دید عموم قرار داده است و جای خالی صنایع بزرگ استان البرز که از جمله قطب های بزرگ صنعتی کشور محسوب می شوند در این نمایشگاه نادیده انگاشته شده است و گویا حلقه مفقوده صنعت و صنعت گردشگری نیز که بی شک می تواند دستاوردهای مهمی را در این زمینه به ارمغان آورد نادیده انگاشته شده و بار گردشگری استان با تفکری حال نگر به سایه سار چند سیاه چادر اکتفا و سوق داده شده!

آینده صنعت گردشگری از دیگر منظر ایجاد انگیزه، برنامه ریزی های مستمر و ترغیب تمامی بخش ها برای حضور در این نمایشگاه خود سوالی است که ذهن مخاطب را در بازدید از این نمایشگاه به خود مشغول می دارد، و این سوال اساسی را مطرح می سازد که آیا تنها ورود بخش خصوصی بدون حمایت های بخش دولتی می تواند بر ضعف های اساسی صنعت گردشگری کشور و هم چنین استان البرز مرحمی التیام پذیر باشد؟ و آیا تنها سرمایه گذاری بخش خصوصی خود به تنهایی می تواند ارابه لنگان صنعت توریسم کشور را به جلو ببرد؟

بی شک توسعه و شکوفایی صنعت گردشگری در حلقه ی مفقوده ی مدیران دولتی و بخش خصوصی در تب و تاب اما و اگر ها سرگردان است و بسیاری از مدیران بی توجه به شرایط اقلیمی، جغرافیایی و معیشتی هر منطقه دست به برنامه ریزی ها و سرمایه گذاری هایی می زنند که آینده ای مشوش را برای بسیاری از کلان شهرها و اماکن و مراکز گردشگری و نیز صنعت توریسم به دنبال خواهد داشت.

شعار امسال سازمان جهانی جهانگردی: گردشگری و توسعه جوامع محلی امسال نیز هم چون سال های گذشته سازمان جهانی گردشگری با شعار گردشگری و توسعه جوامع محلی با ، تاکید به توانایی این صنعت در توانمند سازی و فراهم آوردن مهارت برای مردم برای ایجاد تغییرات در جامعه محلی خود تاکید داشته و خواستار پیگیری دستگاه ها و صاحبان این صنعت در فراهم آوردن هر چه بهتر این مهم در سراسر دنیا هستند.

از این رو با توجه به وجود قومیت های مختلف در استان البرز که ایران کوچک نیز نانیده می شود بی شک حرکت در این مسیر می تواند چشم اندازهای روشنی را برای صنعت توریسم استان البرز به همراه داشته باشد و جای خالی خورده فرهنگ ها را با قرار دادن و تقویت در این مسیر به صنعت توریسم و جذب مشارکت های اجتماعی و اقتصادی سوق دهد.

به گذشته که بنگریم وجود قومیت های مختلف در استانی هم چون البرز و بحث مهاجرپذیری از سراسر کشور به عنوان یک نوع آسیب مطرح بوده و کمتر ارگان و دستگاهی با ایجاد راه کاری مناسب درصدد استفاده از این پتانسیل بالقوه بوده است.

ایجاد برنامه ای ساختارمند و دارای افقی گسترده در این زمینه می تواند در اتاق های فکر صنعت توریسم استان البرز زمینه ساز تحولات گسترده ای باشد؛ تحولاتی که در صفحات نیمه تمام گردشگری البرز با کورسویی آرزومند منتظر تحولاتی اساسی در این زمینه است و تنها شاید چند قدم حرکت در این مسیر می تواند تبعات نیکویی برای این استان از حیث اقتصادی، اشتغال زایی،گردشگری و درک بین المللی، فناوری و طبیعت ،حمل و نقل و فرهنگ به بار آورد و در جهت گفت و گوی فرهنگ ها، اکوتوریسم و توسعه پایدار، هماهنگی اجتماعی، ورزش و گردشگری و … حرکت کرده و هم چنین بتواند با ایجاد اشتغال پایدار فقر و بیکاری را در این استان کاهش دهد.

بی شک استان البرز نیز با وجود محلات و اماکن قدیمی و منحصر به فرد خود و هم چنین وجود دو سد بزرگ همانند سد طالقان و امیرکبیر با توجه به طبیعت و منطقه جغرافیایی منحصر به فرد و نیز وجود منابع آبی خود استانی بهره مند در این راستا محسوب می شود و مدیریت این منابع و هدایت صحیح آن می تواند نقش عمده ای در ایجاد جاذبه های دیداری و گردشگری استان ایجاد کند و در راستای برنامه ریزی های کوتاه مدت و بلند مدت مورد توجه قرار گیرد و سیری صعودی را به سمت تحقق شعار جهانی گردشگری را نیز طی کند.

همان طور که در بالا آمد توجه به گردشگری و توسعه جوامع محلی راهی است تا کلاف سردرگم گردشگری البرز را سرو سامانی دیگر دهد. اما درادامه باید گفت: جالی خالی تورهای گردشگری محلی و نیز گردشگری طبیعی، پرواز بادبادک ها بر فراز دشت های تماشایی البرز،بازدید از سدهای با شکوه طالقان و امیرکبیر،بازدید از امام زاده ها و آثار تاریخی و موزه ها، تور دیزین،مسابقات قایقرانی در سد طالقان و امیرکبیر،برگزاری مسابقات خانوادگی در اماکن گردشگری و طبیعی و … در این هفته افق ناامید کننده ای را برای صنعت گردشگری و توریسم استان البرز رقم زده است.

در حالی که در سراسر دنیا بخش عمده ای از درآمد بسیاری از شهرها از طریق صنعت توریسم و گردشگری به وجود می آید و برنامه های بلند مدت و کوتاه مدت همیشه و همه روزه در این خصوص در جریان است و این سوال هم چنان در ذهن مخاطب باقی می ماند چرا در حالی که تنها صنعتی که در دنیا می تواند به طور مستقیم فقر را از بین ببرد و یکی از صنایع مهم و پردرآمد دنیا بعد از صنعت نفت به شمار می رود، در البرز هم چنان در گیر اما و اگرها مغفول مانده است؟! در حالی که بر اساس آمار میزان گردشگران ورودی به کشور نسبت به سال های قبل دو برابر شده، هم چنین میزان خروجی ها نتیجه ای معکوس داشته و در حدود دو برابر رشد منفی داشته است،البرز هم چنان درگیر مسایل و افکار عده ای در تب و تاب بی سرانجامی به سر می برد؟ مدیریت منابع و افکار در این برهه چگونه ساماندهی خواهد شد؟ نقش و رابطه گردشگری و مردم بومی، چگون ایجاد خواهد شد؟ گردشگری در توسعه اقتصادی جامعه چگونه نقش آفرینی می کند؟ آیا این مهم به معنای بهره گیری از همه کسب و کارها در راستای پذیرش گردشگر است؟ در این میان سهم مردم از عواید آن چگونه برنامه ریزی و به دست خواهد آمد؟ برای آماده سازی جوامع محلی برای پذیرش و میزبانی از گردشگر،به چه ابزارهایی نیازمند بوده و در اتاق فکر گردشگری البرز چه اتفاقاتی در این زمینه تا کنون رخ داده است؟ آیا برای تامین زیرساخت ها حرکت شده است؟