يکشنبه ۲۳ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 May 12
یادداشت:
امر به معروف مهمترین هدف قیام امام حسین (ع) است
اصلاح امّت و دو فریضه مهمِ امر به معروف و نهى از منکر به عنوان انگیزه‌هاى اساسى قیام امام حسین (ع) است.
گروه فرهنگی «تیتر یک» به نقل از «البرزخاتون»؛ داوود مهدی‌زادگان، فعال رسانه و پژوهشگر در یادداشتی نوشت: گروهی بر این باورند که حاکمیت نسبت به مسائل فرهنگی، اخلاقی و اجتماعی مردم هیچ وظیفه‌ای ندارد. حکومت مأموریتی در باب هدایت‌گری و ارشاد مردم ندارد. مردم خودجوش به این امر می‌پردازند و نیازی به حاکمان ندارند تا آنان را موعظه و ارشاد کنند. اصلاحات فرهنگی و تربیتی جامعه توسط خود جامعه انجام‌پذیر است. دخالت حاکمیت در این امور عواقب ناگواری دارد و وضع را بدتر می‌کند.
اگر این دیدگاه را در کنار دیدگاه دیگری بگذاریم که می‌گوید نباید دولت در امر اقتصاد دخالت کند و ورود در این کار موجب دستوری شدن اقتصاد می‌شود و کار به سامان نمی‌رسد بلکه باید بازار را آزاد گذاشت تا خودجوش اقتصاد را سامان دهد؛ آیا از جمع این دو دیدگاه به پوچی و بیهودگی دولت نمی‌رسیم؟ قطعاً آنارشیسم سیاسی نتیجه این دو دیدگاه است.
اگر حاکمیت هیچ وظیفه‌ای در عرصه فرهنگ و اقتصاد ندارد، دیگر چه ظلم بزرگی متصور است که دولت مأمور به دفع آن شود؟ ظلم‌های کوچک را هم خود مردم می‌توانند دفع کنند.
جای این پرسش باقی است که چرا پیروان چنین دیدگاهی وقتی قدرت را تصاحب می‌کنند، مأموریت‌های اصلاح‌گرایانه فرهنگی را وظیفه خود می‌دانند و اسناد فرهنگی غربیان مانند سند ۲۰۳۰ را مبنای اصلاحات فرهنگی و آموزشی‌شان قرار می‌دهند و اساساً دولت‌شان را دولت اصلاحات می‌خوانند. بنا بر فرض مذکور، دولت را چه به اصلاح‌گری؟ و نیز چرا در پی تثبیت اقتصاد دولتی برمی‌آیند.
این نکات تناقضات محتوایی دیدگاهی است که خواهان عدم مداخله دولت در امور فرهنگی و اقتصادی است. لکن جدای از تناقضی که در این دیدگاه وجود دارد، از منظر دینی چنین دیدگاهی مردود است. اسلام سیاسی بر مبنای کتاب و سنت و دلایل عقلی چنین دیدگاهی را نفی می‌کند. در اینجا به مناسبت ایام سوگواری اباعبدالله الحسین علیه‌السلام به یک دلیل از کلام آن حضرت بسنده می‌شود.
درباره هدف امام حسین (ع) از خروجش و حرکت به سمت کوفه نظریه‌های مختلفی مطرح است، اما نظریه صحیح آن است که آن حضرت بنا به دعوت بزرگان و مردم کوفه برای به دست گرفتن حکومت قیام کرد؛ لکن اغلب مردم کوفه وفادار نماندند و در میانه راه نه فقط از خواسته‌شان اعراض کردند بلکه با آن حضرت جنگیدند و او و یاران باوفایش را به شهادت رساندند.
امام حسین (ع) در طول مسیر حرکت از مدینه تا کربلا و حتی در روز عاشورا، در هنگامه نبرد، دوست و دشمن را از هدف قیام و برنامه کاری که در نظر دارد، آگاه ساخته است. هیچ‌کس نبود که نداند اگر اباعبدالله (ع) قدرت را به دست گیرد، چه کار خواهد کرد. قصد امام (ع) از امارت، اصلاحات و امر به معروف و نهی از منکر بود. آنچنان که در وصیت به برادرش محمد بن حنفیه آمده است:
إنِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِرًا وَلاَبَطِرًا وَلاَمُفْسِدًا وَ لاَظَالِمًا وَ إنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الاْءصْلاَحِ فِی أُمَّه جَدِّی مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَهُ عَلَیْهِ وَ ءَالِهِ؛ أُرِیدُ أَنْ ءَامُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَی عَنِ الْمُنْكَرِ، وَ أَسِیرَ بِسِیرَه جَدِّی وَ سِیرَه أَبِی عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام.
من خروج نكردم از برای تفریح و تفرّج؛ و نه از برای استكبار و بلندمنشی، و نه از برای فساد و خرابی، و نه از برای ظلم و ستم و بیدادگری! بلكه خروج من برای اصلاح امّت جدّم محمّد صلّی الله علیه وآله می‌باشد. من می‌خواهم امر به معروف نمایم، و نهی از منكر كنم؛ و به سیره و سنّت جدّم، و آئین و روش پدرم علیّ‌بن‌أبی‌طالب علیه‌السّلام رفتار كنم.
چنان که از این وصیت‌نامه برمی‌آید، امام حسین (ع) از همان آغاز کار هدف خروجش را اصلاح‌گرایانه معرفی می‌کند و اعلام می‌دارد که می‌خواهد از فردای بیعت کوفیان با ایشان و برپایی حکومت اسلامی، امر به معروف و نهی از منکر کند و به سیره جد و پدرش حکمرانی بورزد. سیره حکمرانی رسول خدا (ص) و امام علی (ع) همه عرصه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه را شامل می‌شود.
بنابراین، تردیدی نیست که دولت اباعبدالله (ع) اصلاح‌گرایانه و اصلاح و ارشاد اسلامی بخش اصلی وظایف دولت حسینی است، زیرا مسلمانان از جهت فرهنگی با سیره نبوی و علوی فاصله زیادی گرفته بودند، بنابراین دولت اسلامی نمی‌تواند از پرداختن به امور فرهنگی و ارشادی مردم شانه خالی کند.
انتهای پیام/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
