معلمی فقط عشق است
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «تیتر یک»؛ معصومه مهرانی، معلم پیشکسوت طی یادداشتی اختصاصی برای این پایگاه خبری نوشت: از نگاه مقام معظم رهبری، معلمان مسئولیت رشد علمی، اخلاقی و تربیتی نوجوانان و جوانان را به صورت توأمان بر عهده دارند. یعنی شکل‌گیری هویت و شخصیت نسل جوان کشور در کنار رشد علمی آن مسئولیت مهمی است که بر عهده معلمان است. با فهم این نقش حساس است که ضرورت تکریم معلم پیشِ رویِ همگان قرار می‌گیرد.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در فرمایشات خود در ۱۶ اردیبهشت سال ۱۳۹۴ فرمودند: این که گفته می‌شود معلّم کار انبیا را می‌کند، برویم در عمق این حرف؛ این حرف یعنی چه؟ یُزَکّیهِم وَ یُعَلِّمُهُمُ الکِتبَ وَ الحِکمَة؛ کار انبیا این است؛ کار انبیا نجات بشریّت است و ایجاد یک جامعه انسانیِ برتر و والاتر است، «معلّم، شاغلِ شغل انبیا است.»
من در شهرهای مختلفی درس می‌دادم، اما وجه تشابهی که بین دانشآموزان تمام این شهرها بود این بود که تمام آن‌ها تشنه آموختن بودند.
مانند شاخه نازک درختی که با آبیاری رشد کرده و تنومند می‌شود، این دانشآموزان هم با آموختن رشد می‌کردند و اندیشه‌هایشان تنومند می‌شد. طبق فرمایش امام علی (ع) که می‌فرمایند: «هر کس برای خدا دانش بیاموزد و به آن عمل کند و به دیگران آموزش دهد، در ملکوت آسمان‌ها به بزرگی یاد شود و گویند: برای خدا آموخت و برای خدا عمل کرد و برای خدا آموزش داد.»
صبح‌ها با عشق و علاقه سر کلاس درس حاضر می‌شدم و با یاد خدا درس دادن را شروع می‌کردم. هدف من درس دادن بود، اما علاوه بر یاد دادن علوم باید به دانش‌آموزانم درس زندگی هم می‌دادم.
من هم در تمام دوران تدریس سعی کردم تمام آموخته‌هایم را به دانش‌آموزانم منتقل کنم تا دین خود را در برابر آن‌ها و سرنوشتشان ادا کرده باشم.
دوران معلمی برای من سرشار از خاطرات تلخ و شیرین بود، از خاطرات ساده که خانم اجازه «ترابی» مداد ما را برداشت، تا خاطرات کودکانی که مسئولیت یک خانواده را به عهده داشتند.
تمام این خاطرات به من چیزهایی آموخت که اگر معلم نبودم ممکن بود سالیان سال برای آموختن آن‌ها وقت صرف کنم یا اصلاً تا آخر عمر نتوانم بیاموزم.
در تمام دوران خدمتم، چه بسا هر روز، این حدیث از پیامبر اکرم (ص) را با خود مرور می‌کردم: المؤمنُ إذا ماتَ و تَرَکَ وَرَقةً واحِدَةً علَیها عِلمٌ تَکونُ تِلکَ الوَرَقةُ یَومَ القِیامَةِ سِترا فیما بَینَهُ و بَینَ النّارِ ، و أعطاهُ اللّه ُ تبارکَ و تعالی بکُلِّ حَرفٍ مَکتوبٍ علَیها مَدینَةً أوسَعَ مِن الدُّنیا سَبعَ مَرّاتٍ.
هرگاه مؤمن بمیرد و یک برگه که روی آن علمی نوشته شده باشد از خود بر جای گذارد، روز قیامت آن برگه پرده میان او و آتش می‌شود و خداوند تبارک و تعالی به ازای هر حرفی که روی آن نوشته شده، شهری هفت برابر پهناورتر از دنیا به او می‌دهد. (الأمالی للصدوق ۹۱/۶۴)
دوست داشتم با انرژی و وقتی که برای دانشآموزان سرزمین عزیزم می‌گذارم، باقیات صالحات و توشه آخرتی برای خود داشته باشم تا در آن دنیا در مقابل مسئولیت و پروردگارم سربلند باشم؛ و امیدوارم در طول این سالیان به این هدف مهم خود رسیده باشم.
تمام کسانی که مسیر تعلیم و تربیت را انتخاب می‌کنند باید بدانند که در مسیری سخت و پرمسئولیت، اما پر از عشق قدم می‌گذارند، زیرا فرزندان خانواده‌ها تحت نظر معلمان هستند و باید به نحو احسن تربیت شوند و هر کمی و کاستی در این زمینه می‌تواند سرنوشت دانشآموزان را تغییر دهد و خدایی ناکرده به قهقرا بکشاند.
از تمامی فرهنگیان به ویژه معلمان سرزمینم می‌خواهم تا علاوه بر اینکه علم و دانش روز را به دانشآموزان خود درس می‌دهند، آموزش معرفت، شناخت خود و اجتماع، تعهد، تَدَیُّن، روابط صحیح اجتماعی و مهارت‌های ضروری دیگر را در دستور کار خود قرار داده و با زبانی نرم و دوستانه به آن‌ها آموزش دهند.
سمیه مهرانی - تیتر یک
انتهای خبر/
