ردپای زنان فمینیست در مشاغل بانوان ایرانی/علاقه مدیران نسبت به استخدام بانوان

اما جدا از نقدهای به جایی که به این ارگان پرمخاطب درباره نحوه برگزاری آزمون و نحوه ثبت نام می شود اخیرا انتقادات نابجایی با رنگ و لعاب سیاست فمینیستی به سمت آموزش و پرورش آغاز شده است.اتاق فکر این انتقادات، اتاق تحریریه برخی از رسانه های خارجی است که در اعتراض به اینکه چرا از میان چند هزار متقاضی تنها 630 نفر از بانوان پذیرفته می شوند و بقیه که تعدادشان بیش از 3000 نفر است، آقا هستند.

اگرچه این رسانه ها در هر صورتی و در هر شرایطی سعی دارند درباره ایران دست به سیاه نمایی بزنند اما به نظر می رسد برای روشن شدن کامل افکار عمومی ذکر نکاتی درباره این موضوع قابل طرح است.

اول اینکه با توجه به روحیات و همچنین شرایط فیزیکی که زنان دارند، باید از شرایطی که کار و زندگی را برای آنها دشوار می کند، دوری کنند، از آنجایی که بیشتر بار امورات منزل و تربیت فرزندان بر عهده مادر خانواده است، به همین دلیل کار خارج از منزل شرایط را برای زنان دشوار می کند طوری که می تواند به دلیل کار مفرط، زن از اصلی ترین وظایف خود که تربیت فرزند است بازماند.

از آنجایی که یک بانوی ایرانی، هر چقدر در شغل خود تبحر داشته باشد اما اگر نتواند آن را انجام دهد بالاخره شخص دیگری با تبحر کمتر هم که شده می تواند امورات را پیش ببرد اما یک فرزند را، تنها مادرش می تواند به بهترین کیفیت نگهداری و تربیت کند، مسئله ای که بارها مورد تاکید مقام معظم رهبری قرار گرفته است.

امروزه بسیاری از مشکلاتی که در خانواده ها به وجود می آید و همچنین عملا تغییر ذائقه خانواده های ایرانی در سبک زندگی از همین مشکلات کمبود وقت بانوان ایرانی سرچشمه می گیرد که با تاملی کوتاه و فدا کردن اقتصاد خانواده برای آرامش پایدار خانواده، می تواند این مشکلات مرتفع گردد.

دوم اینکه، هر کشوری قوانین خاص خود را دارد که جمهوری اسلامی ایران هم از این امر مستثنی نیست و برای امورات اداری و آموزش و پرورش قوانینی وضع کرده است که تدریس بانوان برای پسران تنها در مقطع ابتدایی ممکن است که از این رو قطعا با توجه به فعالیت بیشتر آقایان طبیعتا باید نیروی بیشتری از آنها هم جذب شود.

سوم اینکه در جامعه ایران اسلامی محور اقتصاد خانواده مرد است و وظیفه دارد برای خانواده امرار معاش کند، طبیعی است که باید اولویت شغل ها ولو شغل هایی که مشترکا مردوزن بتوانند انجام دهند،با مردان باشند.اگر چه با توجه به اینکه توقع مالی زنان بسیار از کمتر از مردان است، بیشتر توسط مدیران شرکت های خصوصی برای اشتغال به کار مورد توجه می گیرند، انتقاداتی به این افراد وارد است.

چهارم اینکه باید یادآور شد که در سال های اخیر جامعه به سمت تشویق اشتغال بانوان و تکفیر خانه داری حرکت کرد.طوری که آتش این حرکت با جوسازی فمینیستی گر گرفت تا رویای هر بانویی اشتغال مناسب باشد تا تربیت فرزند.در این زمینه به نظر می رسد برخی از بانوان مسئول هم نقش داشتند.افرادی که با بازی با آمار و ارقام در این زمینه نقش به سزایی در تکمیل این روند داشتند.

این در حالی است که قطعا شخصی با شاغل بودن بانوان در شغلی که در شان و شخصیت آنها باشد مخالف نیست اما به شرطی که این شغل حتی ذره ای در تحرک و تفکر بانوان به منظور انجام دادن وظایف اصلیشان تاثیرگذار نباشد.

اخیرا با توجه به مواضع و نوع فعالیت های شهیندخت مولاوردی، معاون امور زنان و خانواده در کابینه ریاست‌جمهوری، تصور فراهم شدن بستر مظلوم نمایی برای اشتغال بانوان جدی تر از قبل مطرح است.طوری که  چندی پیش درباره آزمون استخدام برای ۱۳ نهاد دولتی این معاون حاضر در کابینه، مدعی شده بود: در این آزمون تنها ۱۶ فرصت شغلی برای زنان در نظر گرفته شده که مطابق وعده‌های رئیس‌جمهوری نیست و ما اعتراضات خود را در این خصوص مطرح کرده‌ایم.

نکته پایانی اینکه با همه این اوصاف به نظر می رسد با همدلی و همزبانی واقعی دولت و ملت به مدلی مشخص و ثابت در باب اشتغال بانوان رسید طوری که اشتغال صد در صد تحصصی بانوان با برنامه ریزی مشخص ساماندهی شود و در همین زمینه شرایطی فراهم شود تا بانوان بیش از درگیر شدن با شغل خود درگیر امورات خانوادگی خود باشند.انتظار می رود به منظور ساماندهی این جریان همانند شعار فرزند آوری خانواده ها عمل نشود.

اینگونه که در شعار از فرزند آوری حمایت شود اما در عمل بانوان شاغلی که از مرخصی زایمان استفاده کردند از کار بیکار شده و اخراج شوند چرا که اینگونه عملا نه تنها رسیدن به هدف ممکن نمی شود بلکه موانع جدیدی بر سر این راه سبز می شود.