کرســی آزاد اندیشی،یا حکومت نظامی

اما نحوه برگزاری چنین نشست هایی که نام آزاد اندیشی را با خود یدک می کشد،در تحقق اهداف واقعی این مطالبه رهبری نقش بسزایی دارد.

در دانشگاه های استان آذربایجان غربی نیز،شاهد برگزاری چندین نشست آزاد اندیشانه بودیم،اما چه می شود که دانشگاه های ما،پس از برگزاری  اولین کرســی آزاد اندیشی دیگر به سمت و سوی نشست های آزاد اندیشانه نمی روند.

بار پرس و جو از دانشجویان دانشگاه های مختلف به این نتیجه رسید،که اکثر دانشجویان معتقدند که رئسای دانشگاه ها از سیل عظیم انتقادات علیه دانشگاه خود در هراس اند و نشست های انگشت شماری که برگزار می کننند صرفا جهت ارائه گزارشات به مقامات بالا صورت می گیرد.

یکی دیگر از مهم ترین مشکلات برگزاری کرســــی های آزاد اندیشی در دانشگاه ها،بحث حکومت نظامی در گفتمان است!

چرا که در مواردی، مشاهده شده است،نظرات و عقاید انتقادی برخی از دانشجویان به کام  برخی آقایان خوش نمی آید و با وی برخورد چکشی صورت میگیرد.مگر پایه و اساس کرسی های آزاد اندیشی مطرح شدن عقاید همر چند نادرست نیست؟

دانشگاه محیط مناسبی برای تبادل نظر و ارائه نظرات و ایدهای انتقادی یا پیشنهادی است،البته با در نظر گرفتن  برخی مصالح و منافع ملی، بیان آزادانه نباید براساس یک سری اطلاعات نادرست و بی بند و اساس(پوچ) باشد که در آخر تبدیل به یک شبهه ی بزرگ در اذهان شود، دانشجو با توجه به اینکه در محیط علمی رشد و آموزش میابد بهتر میتواند بر موضوعات واهی وباطل مسلط شوند ، ونتیجه بگیرد.

ارائه نظرات آزادانه در دانشگاهها بصورت کرسی انجام میشود ، و طرفدارانی هم که همه قشر دانشجو هستند پیدا کرده است .

دانشگاه نباید محیط تحجر و جمود باشد نقش دانشگاه هم در برگزاری کرسی ها مهم و مهمتر میشود باید همه مسئولین دانشگاهها در ایجاد کرسی های آزاد اندیشی و علمی واهمه و ترسی نداشته باشند،متاسفانه برخی از دانشگاهها در ایجاد کرسی های آزاد اندیشی درسطح دانشگاه دچار ابهام و تردیدهای زیادی میشوند علت چیست.......؟ برطرف کردن یک شبهه (اعتقادی،سیاسی،مذهبی) دانشجو برعهده کیست.....؟

رهبر معظم انقلاب که همیشه بر اهمیت نقش دانشگاه و محیط علم ارزش زیادی قائل هستند در بیاناتی فرمودند:

((در دانشگاهها باید کرسی های آزاداندیشی و علمی برگزار شود و دانشجو در بیان نظرات خود آزاد گذاشته شود ))

همچنین ایشان میفرمایند: «عزیزان من! روى مسایل فکر کنید تا به نتیجه برسید. نهضت آزاد فکرى‌‌‌‌‌‌اى که من پیشنهاد کردم در دانشگاه و حوزه راه بیفتد، براى همین است. تریبون‌‌‌‌هاى آزاد بگذارند و با هم بحث کنند؛ منتها نه متعصبانه و لجوجانه و تحریک شده به وسیله‌‌ى جریانات‌سیاسى و احزاب‌سیاسى که فقط به فکر آینده‌‌ى کوتاه مدت و مقاصد خودشان هستند…

چرا در حوزه علمیه ارومیــه کرسی آزاد اندیشی برگزاری نمیشود؟

حوزه های علمیه به عنوان قلب تپنده دین و منطق در نظام اسلامی نیز باید از کرســی های آزاد اندیشی بهره کافی و وافی را ببرند.متاسفانه در چند وقت اخیر هیچ کرسی آزاد اندیشی در حوزه علیمه ارومیـــه برگزار نشده است یا حداقل از برگزاری چنین نشست هایی هیچ خبر یا گزارشی منتشر نشده است.

گلایه‌ی رهبر انقلاب از حوزه: چرا کرسی آزاداندیشی در حوزه راه نمی‌افتد؟

یکى از موضوعاتى که حتماً لازم است من عرض بکنم، مسأله‏ى آزاداندیشى است که در بعضى از صحبت‌هاى آقایان بود. چرا این کرسی‌هاى آزاداندیشى در قم تشکیل نمی‌شود؟ چه اشکالى دارد؟

حوزه‏هاى علمیه‏ى ما، همیشه مرکز و مهد آزاداندیشىِ علمى بوده و هنوز که هنوز است، ما افتخار می‌کنیم و نظیرش را نداریم در حوزه‏هاى درسىِ غیر حوزه‏ى علمیه که شاگرد پاى درس به استاد اشکال کند، پرخاش کند و استاد از او استشمام دشمنى و غرض و مرض نکند. طلبه آزادانه اشکال می‌کند، هیچ ملاحظه‏ى استاد را هم نمی‌کند. استاد هم مطلقاً از این رنج نمی‌برد و ناراحت نمی‌شود؛ این خیلى چیز مهمى است. خب، این مال حوزه‏ى ماست.

 یک نفرى نظر فقهى می‌دهد، نظر شاذّى است. خیلى خوب، قبول ندارید، کرسى نظریه‏پردازى تشکیل بشود و مباحثه بشود؛ پنج نفر، ده نفر فاضل بیایند این نظر فقهى را رد کنند با استدلال؛ اشکال ندارد. نظر فلسفى‏اى داده می‌شود، همین جور؛ نظر معارفى و کلامى‏اى داده می‌شود، همین‏جور.

 مسأله‏ى تکفیر و رمى و این حرف‌ها را بایستى از حوزه ور انداخت؛ آن هم در داخل حوزه نسبت به علماى برجسته و بزرگ؛ یک گوشه‏اى از حرفشان با نظر بنده‏ى حقیر مخالف است، بنده دهن باز کنم رمى کنم؛ نمی‌شود این‏جورى، این را باید از خودِ داخل طلبه‏ها شروع کنید. این یک چیزى است که جز از طریق خودِ طلبه‏ها و تشکیل کرسی‌هاى مباحثه و مناظره و همان نهضت آزادفکرى و آزاداندیشى که عرض کردیم، ممکن نیست.

 این را عرف کنید در حوزه‏ى علمیه؛ در مجلات، در نوشته‏ها گفته شود. یک حرف فقهى یک نفر می‌زند، یک نفر رساله‏اى بنویسد در رد او؛ کسى او را قبول ندارد، رساله‏اى در رد او بنویسید. بنویسند، اشکال ندارد؛ با هم بحث علمى بکنند. بحث علمى به نظر من خوب است.

با وجود تاکید های مستمر رهبری بر موضوع "کرســـی آزاد اندیشی"پس چرا دانشگاهها متولی این امر نیستد  چرا در ایجاد محیط های علمی ضعیف عمل میکنند اگر هم باشند بصورت مقطی انجام میگیرد ولی کارساز و مثمر ثمر نمیباشد. وبسیاری از سوالات هم از فیتلر های مخصوص عبور داده میشوند چرا مسئولین دانشگاه در ایجاد محیط  امن وراحت ضعیف هستند ....؟  از این میترسندکه از خود دانشگاه انتقاد شود....؟

یکی دیگر از انتقادهای دانشجویان در برگزاری کرسی های آزاد اندیشی عدم حضور مسئولین دانشگاه میباشد که واقعا برای حضور در این کرسیها خود مقدم و پیشرو باشند واحساس مسئولیت کنند وبه نظرات انتقادی که بیشتر مواقع هم تبدیل به راهکار مناسب میشود و میتواند در پیشبرد برخی از اهداف دانشگاهها سودمند باشد ارزش و اهمیت دهند .                                                                   

  وبدانیم که بسیاری از دانشگاه ها و مسئولین دانشگا ه  هم در برگزاری کرسیها پیشقدم شده و خود دغدغه مند نظرات و ایده های راهگشا هستند که جای تقدیر است

در دنیای امروزی که دشمن با نقاب بر چهره ی پلید و مذموم خود، میخواهد در اعتقادات و ارزشهای جوانان نفوذ کند و ایجاد شبهه کند(نقش کرسیهای ازاد اندیشی پررنگ و پررنگ تر میشود)شناخت اهداف پلیدانه ی دشمن و تسلط بر امور و نتیجه گیری منطقی، ایجاد کرسیهای آزاد اندیشی است.

یکی از گروهای هدف در جنگ نرم، دانشجویان میباشند و دشمن با ایجاد شبهات و ابهامها در سطح دانشگاهها و محیطهای علمی، میخواهد اوضاع را نابه سامان و درگیر نشان دهد برای اینکه دشمن را در رسیدن به این اهداف باطل و بی اساس ناکام بگذاریم چه باید بکنیم چه کسانی باید پیشرو باشند.....؟

ایجاد کرسی های علمی و آزاد اندیشی در سطح دانشگا هها، راهکار خوبی برای زودودن شبهات بی اساس و واهیانه میباشد .رفع شبهات و ابها مها بر عهده ی دانشگاه است.

اگر نگاهی به جامعه غرب بیاندازیم خواهیم دید که...ادعای ان ها در رابطه با حقوق بشر یک تلقی  واهیانه و بر اساس پوچ گرایی خودشان که زندگی و رفاه مادی را در همین دنیا میدانند و میخواهند این تلقی احمقانه خودشان را به دنیا هم تلقین کنند که زندگی در همین دنیا است. امروزه دنیای غرب گرفتار مشکلات اقتصادی و ناراحتی های روحی و روانی شده است که ریشه ی همه ان مشکلات فرهنگ نادرست و غلطی است که خود سیاستمداران به جامعه غربی تزریق کرده اند ودر ارائه نقشه راه در بیرون رفت از این معظلات اجتماعی سردر گمند.

باید به فرمایشات و رهنمودهای مقام معظم رهبری که همیشه مسیر روشنی را مشخص میکنند عمل کرده، ودانشجویان، بهتر است نظرات مثبت و کارامدی را ارائه دهند و از بیان نظرات پوچ و بی اساس  که منبع استنادی مناسبی نداردو فقط تبدیل به شبهه میشود مصالح اجتماع و ملی را در اولویت خود قرار دهند.