- کاریکاتور/ تاج شاهی بزرگتر از قد و قواره چارلز سوم و کامیلا
- کاریکاتور/ ترامپ خطرناکتر از همیشه!
- افزایش ۸۰ درصدی تلفات نوجوانان و جوانان آمریکایی/ قاتلانی از نوعِ سلاح گرم تا سرطان + فیلم
- ویتامینی که مغز را جوان می کند/ بهترین راه برای اصلاح خلق و خو
- وقتی تنش میان ابرقدرت ها تشدید می شود/ تبدیل کلمات به عمل؛ بدترین سناریوی جهان
جمعه ۱۴ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 May 03
اختصاصی تیتر یک
جدل های بی حاصل در کرسی ها آزاد اندیشی
باید به این نکته توجه داشت که هدف از کرسی های آزاد اندیشی ایجاد یک بحث علمی برای ایجاد یک نتیجه است . راه اندازی دعواهای سیاسی تریبون آزاد به اسم کرسی آزاد اندیشی خیانتی جبران ناپذیر است.
گروه دانشگاه «تیتر یک»/طاها.الف
چندی است که دانشگاه های ما به فرمان رهبر فرزانه انقلاب دست به برگزاری کرسی‌های آزاد اندیشی زنده‌اند اما باید دید که آیا واقعا منویات رهبر عظیم الشان به اجرا درآمده است یا اینکه مسوولان نیز مانند دانشجویان کم تجربه‌گی کرده اند و آنچه باید را به عرصه ظهور نرساندند.
اگر بخواهیم به ماهیت و اصل کرسی های آزاد اندیشی بپردازیم باید بگوییم که تصور عمومی و رايج اين است كه آزادانديشی يكی از پيش شرط‌های تعقل است و در اینجا مراد از تعقل يا‌انديشيدن اين است كه تعقل می‌تواند و بايد فارغ از هرگونه فرضیات و متعلقات انسان‌انديشمند باشد.
در کل كرسي هاي آزاد انديشي سابقه ای به اندازه تاریخ دین اسلام دارد چرا که ائمه بزرگوار در سراسر زندگی خود به مناظره گفتگو و بحث وجدل می پرداختند و امروز نیز باتوجه به ضرورت ارتباط با جهان کنونی و نظریات مختلف و بر حسب نیاز های روحی ومعنوی بشر، دستورات مقام معظم رهبری دراین مورد صادر شده تا زمینه رشد مادی ومعنوی جامعه اسلامی فراهم شود.
اما آیا این راهی که در دانشگاه ها به عنوان کرسی‌های آزاد اندیشی می روند راه و روش تربیون‌های آزاد نیست؟ آیا با توجه به آمارهای موجود این جلسات فقط تغییر نام نداده‌اند؟ چون همانطور که همگان می دانند تریبون آزاد فقط یک نوع مناظره است که در کشور ما هم به معنای واقعی آن وجود ندارد، یعنی یک صاحب نظر می آید مساله ای را بین متخصصین مطرح می کند تا آن ها موضوع را نقد و بررسی کنند بلکه قوت و ضعفش مشخص شود و حتی شاید بتوان گفت غیر از این مدل مناظره انسانی نیست مناظرات معمول زمینی است، مانند رینگ بوکس جای برای پوززنی و رو کم کنی که ابزار دست سیاسی کارهاست که باید بیان کرد که کرسی‌های آزادی اندیشی هم همین را را طی می کنند و بابت همین است که با گذشت چند سال هنوز خروجی مناسبی از آن دیده نشده است به گونه ای که رهبر انقلاب نیز بارها در فرمایشات خود به صحیح برگزاری این جلسات تاکید کرده‌اند.
کرسی آزاداندیشی به معنای واقعی بستری است که شرکت کنندگان، مجری و مخاطب فرصت پیدا می‌کنند که آزادانه وبدون هیچگونه وابستگی و جمود فکری اندیشه کنند؛ کرسی آزاد اندیشی یک حرکت سیاسی نیست و باید باعث تحول و پیشرفت در علوم به خصوص علوم انسانی شود.
هدف کوتاه مدت این دسته از جلسات این است که جسارت برپایی کرسی‌های آزاندیشی ایجاد شود. ترس حرف زدن از بین برود اما متاسفانه مشکلی که اکنون در فضای علمی ما وجود دارد این است که دانشجوها و استادان ما از فکر کردن و از ارائه نتایج فکرهایشان واهمه دارند. به گونه ای که برپایی این جلسات عادی و راحت نیست و اگر ما بخواهیم به معنای واقعی منویات رهبری را به اجرا دربیاوریم باید از فکر و ذهن خود را از تریبون آزادی جدا کنیم و اولین قدم این است که سدی به نام تریبون آزاد را شکسته و از میان برداریم یعنی دانشجو و استاد بفهمد که او باید فکر کند، فکر کردن کار سختی نیست و در کل ویژگی انسان تفکر است؛ فکر کند و در وحله بعد بتواند این فکر را عرضه کند؛ چه شفاهی و چه کتبی. این ها قدم های اولیه اند برای این که دانشگاه به سمت تولید علم برود که امید است که روزی این مساله را در دانشگاه‌ها به چشم ببنیم.
ارسال نظر
اخبار برگزیده
