آقای ناطق‌نوری؛ اتفاقات دهه 70 یادتان نرود!

گروه داخلی «تیتریک» ؛ این روزها شاهد به ابزار گرفتن برخی از چهره های راست سنتی در راستای رسیدن به اهداف اصلاح طلبان هستیم. این موضوع در بحث انتخابات مجلس دهم که سال آینده قرار است برگزار شود، شدت زیادی می گیرد.

اصلاح طلبان امروز با وجود اینکه خود را در یک بازی خطرناک می بینند و شانس پیروزی را به تنهایی برای خود کم می پندارند، دست به دامان راست های سنتی ای شده اند که روزگاری چشم دیدن آنها را هم نداشتند. علی اکبر ناطق نوری از این قبیل افراد است که امروز اصلاح طلبان حیات سیاسی خود را وابسته به ابزار گرفتن وی در صحنه سیاست می بینند. ناطق نوری نیز تا به امروز به نحوی در راستای اهداف این افراد حرکت کرده و هر روز با استفاده از ادبیات آنها که عده ای را تندرو خطاب کرده و خود را معتدل، نظر اجتماعی را به سوی خود جلب می کند تا این طور بنماید که وی یک چپ گرا(اصلاح طلب) است.

در دهه 70 و در روزهای انتخابات دوم خرداد و دو سال پس از آن تا انتخابات مجلس ششم، تخریب ناطق نوری یکی از اصلی‌ترین دستورالعمل‌های جبهه اصلاحات بود. در آن ایام تخریب ناطق نوری یکی از اصلی‌ترین سوژه‌های طنز‌نویسی ابراهیم نبوی در «ستون پنجم» روزنامه جامعه بود. همچنین شعار «مجلس زوری نمی‌خواهیم، ناطق نوری نمی‌خواهیم» حاصل تخریب‌های آن ایام اصلاح‌طلبان علیه وی بود. به نحوی که به هنگام ریاست وی بر مجلس پنجم، شعارهایی نظیر «ناطق نوری نمی‌خوایم، مجلس زوری نمی‌خوایم» سر داده و از طریق رسانه‌های خود منتشر کردند. ناطق نوری در جلد دوم خاطرات خود در رابطه با چگونگی باب شدن این شعار را در پی مخالفت مجلس پنجم با عبدالله نوری می‌داند.

علی‌اکبر ناطق نوری با اختلاف 11 رای بیشتر از عبدالله نوری توانست به ریاست مجلس پنجم برسد. ناطق در خاطرات خود در تشریح این اختلاف می‌گوید: در دوره چهارم، نمایندگان مجلس، در زمان آقای هاشمی، طی نامه‌ای از ایشان خواستند تا آقای عبدالله نوری را به عنوان وزیر کشور معرفی نکند، من هم مدارکی خدمت آقای هاشمی دادم و خواستم که عبدالله نوری به مجلس معرفی نشود که ایشان هم پذیرفتند، اما آقای خاتمی در انتخاب وزرایش با من، هیچ مشورتی نکرد. آقای عبدالله نوری مدتی وزارت کرد، چندین مرتبه هم از او در مجلس سؤال شد. معمولا وقتی وزیر پاسخ یک سؤال را می‌دهد، می‌نشیند تا نماینده‌ها بیایند نزد او هم حرف بزنند، اما آقای عبدالله نوری یک بار که برای پاسخ به مجلس آمده بود، به محض تمام شدن حرفش، سرش را پایین انداخت و بیرون رفت. این رفتار به خیلی از نماینده‌ها برخورد که این خیلی بی‌اعتنا حرف زد و بیرون رفت. روز استیضاح ایشان، وقتی صحبتش تمام شد، من را نگاه کرد و گفت: «حالا امروز باید بنشینم یا بروم»، من گفتم: «نه اتفاقا امروز، روز رفتن است». بعد روزنامه‌ها تحلیل کردند که رئیس مجلس از اول می‌دانست که آقای نوری رای نمی‌آورد، لذا گفت: «امروز، روز رفتن است». من در صحبتی گفتم: «این که من گفتم امروز، روز رفتن است» نه به این معنا که وزیر نشوی، منظور این بود که امروز دیگر بعد از صحبت نباید بنشینی، چون رای‌گیری است و در رای‌گیری خود وزیر نباید بنشیند». تفسیر مطبوعات چنین بود که آقای ناطق از اول می‌دانسته و سناریو به رهبری او تنظیم شده بود. شعارهایی علیه مجلس و شخص من داده شد از جمله: «مجلس استبداد، مجلس زوری» یا «مجلس زوری نمی‌خواهیم، ناطق نوری نمی‌خواهیم». جالب است که اخیرا (زمان انجام مصاحبه) آقای شریعتمداری چیزی درباره مجلس گفت که صدای همه درآمد که «چرا مجلس را تضعیف می‌کنی». آن زمان این‌ها نمی‌گفتند که چرا مجلس را تضعیف می‌کنی؟! عده‌ای از آن‌هایی که مجلس را تضعیف می‌کردند، حالا مجلس ششم خودشان مجلس شدند.

حال نکته ای که بسیار حائز اهمیت است، نگاه عمیق افرادی چون ناطق نوری به عقبه رفتاری اصلاح طلبان با وی است که می تواند آنها را از چنین معرکه خفت باری رها کند. امروز اگر تجمع دور و بر ناطق نوری از سوی اصلاح طلبان بسیار است نه از باب این است که ناطق فردی دوست داشتنی می باشد و بهتر از او برای جامعه وجود خارجی ندارد بلکه امروز ناطق نوری ابزاری برای احیای اصلاح طلبان دیده شده است چرا که خبرهای بسیاری حکایت از آن دارد که بزرگان این گروه، خبرهای خوبی از پیکره اصلاح طلبی ندارند و دنبال علاج می گردند.