یادداشت اختصاصی «تیتر یک»؛
علاقه‌مندان به رمان «صدسال تنهایی» را بخوانند
آناهیتا نجفی، منتقد کتاب در یادداشتی اختصاصی نوشت: «صد سال تنهایی» را علاقه‌مندان به رمان بخوانند، اثری که مخاطب را میخکوب می‌کند.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «تیتر یک»؛ آناهیتا نجفی، منتقد کتاب در یادداشتی اختصاصی نوشت: کتاب «صدسال تنهایی» نوشته گابریل گارسیا مارکز است؛ این رمان فوق‌العاده جوایز برجسته زیادی را به خود اختصاص داد و و سراسر پر از نماد‌ها و نشانه‌هاست.
نویسنده این کتاب برای روی کاغذ آوردن این رمان خود را ۱۸ ماه در خانه حبس کرده است که ثمره آن برنده شدن جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۸۲ بود.
این کتاب از ابتدا خواننده را در اغما و شوک قرار می‌دهد و تنها در پایان کتاب برای خواننده روشنگری می‌کند.
صدسال تنهایی، داستان زندگی شش نسل از یک خانواده از اهالی آمریکای جنوبی است که از زبان سوم شخص حکایت می‌کند و در دهکده‌ای به نام ماکاندو زندگی می‌کنند که در نهایت سرنوشت تمام اعضای این خانواده به سمت انزوا و تنهایی می‌رود.
سبک این رمان رئالیسم، جادوئی است و نویسنده با شرح حال کولی‌های داستان به این موضوع دامن می‌زند و با حذف و ناپدید شدن برخی از شخصیت‌ها این پیام که داستان تا حدی تخیلی و جادوئی است را به مخاطب می‌رساند، البته می‌توان گفت این کتاب مرزی بین تخیل و جادو نیز هست.
کتاب صدسال تنهایی به خوبی و استادانه مخاطب را درگیر می‌کند، اما خواننده برای درک کامل باید صبور باشد که انتخاب ترجمه روان از این کتاب می‌تواند کمک شایانی به مخاطب کند.
جملاتی از کتاب را با هم می‌خوانیم: «در زندگی از یک جایی به بعد نسبت به همه چیز و همه کس بی‌اعتنا می‌شویم، دیگر نه از کسی می‌رنجیم و نه به عشق کسی دل می‌بندیم!»
با خواندن کتاب «صدسال تنهایی» می‌توان برای ساعاتی از زندگی پرمشغله و دغدغه‌هایش دست شست و به این درک رسید که یک بار فرصت زندگی کردن داریم، باید به بهترین وجه ممکن زندگی کنیم و از زنده بودن لذت ببریم.
اگر علاقه‌مند به رمان هستید، باید این کتاب را در لیست خود برای خواندن قرار دهید و خود را از احساس شگفت‌انگیزی که در انتهای کتاب منتظرتان است، بی‌نصیب نکنید.
الهه ملاحسینی _ تیتر یک
انتهای خبر/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
