یادداشت اختصاصی «تیتر یک»؛
شبکه نمایش خانگی از تلویزیون سبقت گرفت
حذف تلویزیون از سوی داوران جشن حافظ اگر چه ناحق بود، اما شاید تلنگری برای مدیران صداوسیما باشد.
به گزارش گروه فرهنگی «تیتر یک»؛ مهدیه سادات نقیبی، منتقد سینما و تلویزیون در یادداشتی اختصاصی برای «تیتر یک» نوشت: امسال هم به رسم سالهای گذشته جشن حافظ یا جشن دنیای تصویر به تقدیر از عوامل فیلمهای سینمایی و تلویزیونی کمی متفاوتتر برگزار شد.
جشن حافظ به یادگار مرحوم استاد علی معلم برای گردهمایی برخی از هنرمندان سینما و تلویزیون هر ساله برگزار میشود، این گردهمایی به تقدیر از عوامل فیلم و سریالهای تلویزیون و سینما میپردازد و تا حدودی رقابت تنگاتنگی میان این دو رسانه برقرار میشود. به همین دلیل طبیعتاً میان هنرمندان و داوران امکان اعتراض و اختلاف نظر وجود خواهد داشت. اما چیزی که امسال در جشن حافظ به زعم فراز و فرودها و تنشهای اخیر در جامعه تلویزیون و سینما را تحت تأثیر قرار داد، پست و پیشرفتهایی بود که منجر به انتخاب نکردن برنامهها و سریالهای تلویزیونی بود. به بیان دیگر صدا و سیما جایگاهی در جشن حافظ امسال نداشت.
قطعاً این اتفاق تلنگری برای صداوسیما و عوامل تلویزیونی خواهد بود، اما به هر حال شاید انتخاب نادرست و درستی برای رسانه ملی بوده است. اگر بخواهیم مروری کوتاه و خلاصه به برنامهها، فیلم و سریالهای تلویزیونی در یک سال اخیر داشته باشیم، در ابتدا باید تأکید کنیم که تلویزیون در یک سال اخیر به لحاظ کیفیتی به شدت افت کرد، بسیاری از هنرمندان و مجریان به واسطه جنبشهای اخیر از رسانه ملی کنارهگیری کردند. در این میان عدهای هم نه کنارهگیری کردند و نه به شروعی دوباره پرداختند بلکه با سکوتشان نسبت به این بحران و انقلاب ایجاد شده در رسانه ملی تنها جای خالیشان کاملاً حس میشد. به همین منظور با ایجاد چنین بحرانی در رسانه ملی نگاه ویژه و جایگاه بهتری در نمایش خانگی برای هنرمندان ایجاد شد، چراکه از این طریق به منزله راه فرار به آن نگاه میکردند و البته همچنان هم تا حدودی این حس برای برخی هنرمندان وجود دارد. این اتفاق مسبب خیلی از آسیبها به لحاظ کیفی به صداوسیما شد.
صداوسیما با این که در این برهه زمانی دچار افت شد، اما با تمام قدرت سعی در ادامه دادن داشت اما متأسفانه قدرت تنشهای ایجاد شده در جامعه آنقدر بالا بود که در میان مردم توانست دوگانگیهایی را ایجاد کند. از آنجا که همیشه کوچکترین بحث و رویداد در جامعه بر روی اعتقادات و اخلاقیات هنرمندان تأثیر میگذارد، این حوادث اخیر هم به شدت هنرمندان و حتی صاحبنظران این حوزه را تحت تأثیر خود قرار داد و با اعتراضات کلامی، رفتاری و اعتقادی منجر به بررسیهای قانونی و حقوقی شد.
قدرت رسانه ملی در جشن حافظ نادیده گرفته شد
صداوسیما از سال ۱۴۰۰ تا اواخر ۱۴۰۱ با پخش برنامههای شاد و مهیجی همچون خندوانه، عصر جدید و دورهمی همچنین فیلمها و سریالهای بسیار خوبی مردم را جذب خود کرده بود، اما به محض درگذشت مهسا امینی انگار ورق چرخید و البته همچنان سریالها در تلاش بودند که مردم را جذب خود نگه دارند، اما دیگر همانند قبل نبود. شاید منتخبنشدن حتی یک هنرمند، مجری، برنامه و فیلم کمی ناعادلانه به نظر برسد و نیازمند بررسی دوباره باشد، چراکه نباید فراموش کرد که تا قبل از درخشیدن نمایش خانگی، تلویزیون قدرت را در دست داشت اما حالا این قدرت در دستان نمایش خانگی افتاده است و امسال صداوسیما قربانی این انتخاب شد.
به نظر میرسد، همین رفتار به سبب کنار گذاشتن و نادیده گرفتن رسانه ملی، خود تبلیغ و تشویقی باشد برای کسانی که اهمیتی به صداوسیما و این نظام نمیدهند و به دنبال شبکههای ماهوارهای یا در نهایت فیلمهای شبکه خانگی هستند. در حقیقت آنچه در میان یک جامعه اتفاق افتاده را نمیشود به راحتی اصلاح کرد، اما میتوان با انتقاد کردن متوجهشان کرد. البته به طور قطع نمیتوان گفت این حذف رفتاری از سوی داوران برای تلویزیون کاملاً اشتباه است اما آنچه که باید میبود اتفاق نیفتاد. شاید بتوان گفت که حداقل در حد تقدیر کلامی از سوی داوران برای برخی از آثار تلویزیون و عوامل فیلمها میشد، چراکه حق صداوسیما و عوامل تلویزیونی این نیست.
تلنگری سازنده برای عوامل صداوسیما
حذف تلویزیون از سوی داوران جشن حافظ اگرچه ناحق بود، اما این اتفاق شاید تلنگری برای مدیران صداوسیما به جهت ندادن قدرت دوباره به دست رسانههای دیگر باشد. صداوسیما به عنوان رسانه ملی باید تحت هر شرایطی جایگاه و منزلت خود را در هر حوزه رسانهای حفظ کند و نباید برگ برنده را به هیچ رسانهای بدهد چراکه اولاً همیشه تا بوده چشم و گوش مردم به رسانههای قدرتمند، جذاب با خلاقیت و محتوای بالا بوده و همچنین دشمنان و مخالفان این نظام همچنان خیز برای کوبیدن رسانه ملی برداشتند و به دنبال آن به تشویق مردم برای دیدهشدن خود میکنند. اگر چه شبکه خانگی هم جزء رسانههای ملی ایران است، اما باید به اولویتها اهمیت داد، به همین منظور اولویت رسانهای در ابتدا با صداوسیما، رسانه ملی است و باید همیشه برگ برنده در دستان مدیران آن باشد.
آنچه که در برنامههای تلویزیونی به عنوان برنامههای آموزشی و مفرح همچنین سریالها و فیلم و سایر آیتمها اهمیت دارد، ایجاد برنامههایی با محتوای خوب و باکیفیت و فیلمهای جدید و متنوع مطابق با نیاز روز جامعه و سلیقه مردم عام است.
در آخر بر این تأکید میشود که برای دیدهشدن، منتخبشدن و خوبماندن باید با تلاش تمامی عوامل در صحنه نمایش تلویزیون مطابق با مسائل روز با کیفیت پیش رفت.
الهه ملاحسینی _ تیتر یک
انتهای خبر/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده