رئیس اتحادیه پوشاک:
تهاجم فرهنگی تیشه به ریشه صنعت مُد زد
رئیس اتحادیه پوشاک گفت: زمانی در کشور ما فقط چادر بود، بعد مانتو‌های اِپُل‌دار مد شد که گشاد و بلند بودند، اما اکنون به جایی رسیده‌ایم که روسری سر نمی‌کنند.
گروه فرهنگی «تیتر یک» به نقل از «البرزخاتون»؛ میراسماعیل صدیق، رئیس اتحادیه پوشاک کرج گفت: موضوع حجاب و عفاف کاری ملی است، بحثی نیست که از دست یک ارگان برآید.
وی ادامه داد: در شهر مجموعه‌ای به نام شورای شهر داریم که کمیسیون فرهنگی دارد، این کمیسیون بودجه‌ای میلیاردی دارد که پول شهروندان است، من ندیدم که کاری در رابطه با حجاب و عفاف انجام دهند، از من کسی تا به حال دعوت نکرده است تا به عنوان فردی که در اتحادیه پوشاک است، برنامه‌ای ارائه دهم.
مد و لباس در بودجه‌های فرهنگی شهر جایگاهی ندارد
صدیق افزود: معاونت فرهنگی شهرداری هم بودجه میلیاردی دارد و به همین شکل است. احساس می‌کنم وقتی صحبت از فرهنگ می‌شود، بحث هیئت‌های مذهبی را می‌دانند، بودجه در اختیارشان می‌گذراند، بنر می‌زنند، لوازم می‌دهند، برای چیز دیگری هزینه نمی‌دهند، تاکنون هم چنین چیزی را نداشتیم، بیشتر به دنبال این هستند که به ما بگویند این کار را انجام دهید و این کار را انجام ندهید.
این مسئول تصریح کرد: حرف من این است، وقتی می‌خواهید چیزی را از کسی بگیرید چیز جدیدی را باید به او بدهید، نمی‌شود که یک طرفه پیش رفت که فقط این کار را انجام دهید. فردی می‌خواهد مغازه‌ای را اجاره کرده و کاسبی راه بیندازد و خرج خانواده‌اش را تأمین کند، ما باید طرح، الگو و برنامه داشته باشیم، آنقدر کار طراحی ما باید در سطح کشور و در همه سازمان‌ها و اتحادیه‌ها خوب باشد که کار پیش برود.
دست‌های رسانه ملی در حوزه حجاب و عفاف خالی است
وی گفت: امسال شما اولین نفری هستید که با من در رابطه با بحث حجاب و عفاف در صنعت مد مصاحبه می‌کنید، شاید تا آخر سال کسی به سراغ این موضوع نیاید. اگر به این شکل پیش برود، کاری انجام نمی‌گیرد. مثلاً صدا و سیما در جلسات می‌گوید که من حمایت می‌کنم، چگونه این کار را انجام می‌دهند برنامه‌ای ساخته‌اند؟ به تولیدی‌ها سر زده‌اند؟ هدفی به ما داده‌اند؟ یکسری از ارگان‌ها وظیفه برنامه‌سازی را بر عهده دارند و باید راه را به مردم نشان دهند، وظیفه ما نیست، باید همه ارگان‌هایی که در این کشور و شهر فعالیت می‌کنند، وظیفه خود را در این خصوص انجام دهند، نمی‌توانیم بگوییم که چرا فروشگاه‌ها این محصول را می‌فروشند، هزاران دلیل وجود دارد که این محصول را بفروشند، بنابراین باید برنامه‌ریزی کنیم تا چیزی بهتر از این را بفروشند.
صدیق ادامه داد: تولید صنعتی در دست شهرک‌های صنعتی است، بررسی کنیم و ببینیم که تولیدکننده صنعتی در خصوص عفاف و حجاب داریم؟ چند تولیدکننده حجاب داریم؟ کارهای زیادی می‌توان در این حوزه انجام داد، اما انجام نمی‌شود.
این مسئول افزود: چرخ‌دنده‌ای را در نظر بگیریم، اگر یک قسمت از آن کار نکند، کل چرخ‌دنده کار نخواهد کرد. در بحث عفاف و حجاب این اتفاق افتاده است، اداره ارشاد و متولیان و دبیر مد و لباس چه کار کرده‌اند؟ فقط ایراد می‌گیرند، ایراد گرفتن را همه خوب بلد هستیم، حتی رانندگان تاکسی ما هم کارشناس هستند و ایراد می‌گیرند. چه کاری انجام داده‌ایم؟
وی بیان کرد: در بحث حجاب و عفاف جلسه گذاشته‌ام، دعوت کرده‌ام، کادو و تقدیرنامه داده‌ام، مغازه‌ها و کارگاه‌ها را بازدید کرده‌ام، بنر رایگان زده‌ام، در تهیه جواز و حق عضویت تخفیف می‌دهم، رزومه و عملکرد من این است، شما هم عملکرد خودتان را بدهید. گزارش کار آن‌ها جلساتی است که خروجی ندارد، به دنبال این هستیم که واقعاً کاری انجام شود و اتفاقات خوبی بیفتد.
عملکرد جمهوری اسلامی در برون‌مرزها بسیار عالی است
صدیق گفت: در بسیاری از کشور‌های همسایه، افرادِ باحجاب بیشتر شده‌اند، عملکرد جمهوری اسلامی در برون‌مرزی بسیار خوب بوده است، اگر خانمی باحجاب است تار موی او را هم نمی‌توانید ببینید، اگر بی‌حجاب است نیز مشخص می‌باشد، در کشور خودمان نمی‌دانیم تلکلیف‌مان چیست، وضعیت باحجاب و بی‌حجاب‌مان مشخص نیست. هم‌چنان که آن زمان‌ها خیلی سخت بود که حجاب را از سر مادربزرگ‌های ما بردارند، الان هم سخت است که حجاب را بر سر نوجوانان بگذاریم، وجود گوشی‌های هوشمند و برنامه‌های ساخته شده و هزینه‌هایی که آن طرفی‌ها کرده‌اند، تأثیرگذار بوده است؛ مسابقات و برنامه‌هایی که درست کرده‌اند، انیمیشن‌هایی که در خصوص بی‌فرهنگی، بی‌حجابی و احترام نگذاشتن به بزرگتر‌ها درست کرده‌اند.
تهیه پارچه مشکی از کشور‌های خارجی قیمت چادر را نجومی کرد
این مسئول افزود: اصناف در بحث تعیین نرخ‌های ملزومات حجاب اختیار چندانی ندارد، وقتی تهیه پارچه مشکی از کشور‌های خارجی اتفاق می‌افتد و در داخل کشور فقط یک کارخانه تولید می‌کند، پارچه به عنوان ماده اولیه تولید گران است، بحث سود قانونی خیلی تأثیری روی قیمت‌ها ندارد، موضوع اصلی بحث مواد اولیه و اساس کار است. تولیدکننده باید مواد اولیه را تهیه کند و ارزش افزوده را اضافه کرده و به آن طرح دهد، متراژی که کار دارد را نمی‌توان کم کرد، بنابراین قیمت آن بالا است، تا کنون هیچ‌گونه کمکی از طرف هیچ ارگانی برای بحث قیمت این محصول نبوده است تا سوبسیدی برای آن در نظر بگیرند و قیمت چادر پایین بیاید، هر چیزی که هست سرمایه شخص کاسب است که آن را تهیه و با سود به فروش می‌رساند. در بحث قیمت، کسبه نمی‌توانند کاری انجام دهند مگر اینکه دولت مواد اولیه آن را با تخفیف ویژه در اختیار تولیدکنندگان کلان بگذارد.در این صورت، تولیدکنندگان می‌توانند دست به تولید زده و با سود مصوب به دست مصرف‌کننده برسانند، در واقعیت غیر از این کاری از دست کاسب برنمی‌آید.
وی به وضعیت پوشش‌های برخی فروشندگان در مغازه‌ها اشاره کرد و ادامه داد: طبق قوانین نظام صنفی همه واحد‌های نظام صنفی جزء اماکن عمومی محسوب می‌شود و هر کسی که جواز کسب از هر صنفی را تهیه کند باید حتماً به قوانین احترام گذاشته و پایبند باشد اما متأسفانه این اتفاق نمی‌افتد، و مجتمع‌های تجاری و فروشگاه‌هایی که در سطح شهر هستند، از فروشندگان فصلی استفاده می‌کنند و فروشندگانی که موقت کار می‌کنند، بیمه نشده و حقوق کاملی را دریافت نمی‌کنند. وقتی با واحد‌های صنفی صحبت می‌کنیم، دلایل خود را دارند، بنابراین قوانین را رعایت نمی‌کنند، بازرسین اتحادیه پوشاک و اتحادیه‌های دیگر تذکر کتبی و شفاهی می‌دهند، اگر توجه نکنند اداره اماکن گزارشی را ارسال می‌کند و طبق گزارش ما تذکر مجدد انجام می‌دهند و اگر فرد اصرار به این موضوع داشته باشد، اخطار می‌دهند، اگر باز هم موضوع تکرار شود، مجبور به پلمب واحد صنفی می‌شوند.
فروشندگان فصلی و موقت بی‌حجاب هستند
صدیق گفت: در قانون نظام صنفی به صورت شفاف بیان شده که باید کارت مباشرت دریافت کنند، کارت مباشرت نیاز به آموزش‌های لازم دارد اما این اتفاق در بسیاری از مواقع رخ نمی‌دهد. بحث اشتغال و بیکاری وجود دارد، مسائلی که با هر کاسبی که صحبت می‌کنیم از جمله گرانی و اجاره بهای واحد صنفی وجود دارد. اجناس، گران و تهیه جنس هم سخت شده است، آن‌ها هم مشکلات خودشان را دارند. فروشندگانی که رعایت حجاب می‌کنند، باید حقوق کامل را دریافت کنند، بیمه داشته باشند، ساعت کار باید مثل قانون کار رعایت شود، واحد‌های صنفی نمی‌توانند این کار را انجام دهند، فروشنده از ۱۰ صبح تا ۱۰ شب در فروشگاه می‌ایستد، حقوق کامل نمی‌گیرد و بیمه نشده است.
عرضه و تقاضا در بازار مد، مبنای کار کاسبان پوشاک است
وی در پاسخ به سؤال خبرنگار مبنی بر اینکه چرا پوشاک غیر اسلامی به وفور در مغازه‌های صنف پوشاک در سطح شهر موجود است، پاسخ داد: در بحث کاسبی، عرضه و تقاضا مطرح است، واحد‌های صنفی به این نگاه می‌کنند که مشتری چه چیزی را از آن‌ها می‌خواهد و چه چیزی در بحث مد در شهر و کشور و صدا و سیما رایج است. وقتی واحد صنفی اجناسی را بیاورد که مطابق این تقاضا نباشد، مرجوع می‌شود. به ما خیلی می‌گویند که به دنبال اجناسی می‌گردیم که در واحد‌های صنفی نیست که اگر باشد خریدار هم دارد. وقتی از واحد‌های صنفی بازدید می‌کردم، مانتو فروشی‌هایمان لباس‌هایی با پوشش کاملاً اسلامی را داشتند اما در آخر رگال‌ها گذاشته بودند، مانتو‌های اداری و لباس‌های اجتماع بود که بلندتر و جلو بسته بود و در ویترین‌ها نبود، وقتی صحبت کردم و گفتم که یک ویترین را از این لباس‌ها و یک ویترین را لباس‌های جدید بزنید، گفتند این‌ها خریدار ندارند؛ ما برای خرید آن‌ها یک یا ۲ بار در سال به بازار می‌رویم، بیشتر اجناس ما مدل‌های تینِیجِر، جدید و این‌گونه طرح‌ها است.
اخیراً مانتو‌ها تبدیل به پیراهن شده است
این مسئول تأکید کرد: اخیراً مانتویی وجود ندارد و پیراهن شده است. پیراهن مردانه، سویشرت و تی‌شرت را خانم‌ها بر تن می‌کنند و نمی‌توان گفت که مانتو بر تن دارند، شلوار هم که از پایین کوتاه و یا پاره است. نظارت هست و بسیار زیاد هم است، شهرستان کرج خیلی بزرگ نیست، مأموران نیروی انتظامی، اداره اماکن، اتاق اصناف در سطح شهر هستند، بازدید به صورت مستمر انجام می‌شود، بیشترین اجناس در شو‌های لباس، شب‌بازار‌ها، آپارتما‌ن‌ها و کارگاه‌ها هستند و قانون‌مند نیستند؛ واحد‌های صنفی به شدت تحت نظارت ارگان‌ها هستند و باید ساعت ۱۱ شب ببندند، میادین شهر تا صبح ساعت ۴ لباس می‌فروشند، در سایت‌ها پر از فروشگاه‌های لباس است و اداره پست نیز اجناس را تحویل مشتری می‌دهد.
تهاجم فرهنگی تیشه به ریشه دنیای مد زد
صدیق گفت: زمانی در کشور ما فقط چادر بود، بعد مانتو‌های اِپُل‌دار مد شد که گشاد و بلند بودند، به آرامی این مانتو‌ها بالا آمدند، تنگ‌تر شدند، اپل‌ها برداشته شد، آستین‌ها کوتاه شدند، مقنعه‌ها به روسری و بعد هم به شال تبدیل شدند، اکنون به جایی رسیده‌ایم که روسری سر نمی‌کنند، دغدغه کسانی که به دنبال حجاب هستند این است که چرا روسری سر نمی‌کنند و دیگر به فکر مانتو نیستند؟! تهاجم فرهنگی سالیان سال در کشور مطرح است و مقام معظم رهبری چندین سال گذشته درباره آن صحبت کردند و مسئولین خیلی متوجه آن نبودند. اکنون دیگر به عینه می‌بینید که در شهر بسیار راحت آقایی با خانمی راه می‌رود و آقا مرتب است، بچه هم دارند اما خانمی که همراه او است، روسری ندارد، شلوارش زاپ‌دار است. خانم، خانهدار و شوهردار است، تعجب می‌کنیم جلوتر می‌رویم و می‌بینیم که تکرار می‌شود، من تعجب می‌کنم و گاهاً ناراحت می‌شوم. وقتی بازدید می‌روم آقایی را می‌بینم که محاسن داشته و بچه نیز دارند یعنی خانواده هستند، اما خانم مو‌هایش بیرون است و خیلی ناراحت‌کننده است.
وی ادامه داد: چرا باید فردی راضی باشد که همسرش با شلوار پاره بیرون بیاید، وقاهت کار از بین رفته است. ترسی که مردم از لحاظ قوانین و آخرت داشته‌اند، دیگر ندارند و تعدادشان کم نیست. تعداد خانم‌های باحجاب هم کم نیست اما در جامعه خیلی نیستند، بیشتر افرادی که در سطح شهر رفت و آمد می‌کنند، شُل‌حجاب یا بی‌حجاب هستند. وقتی مردم این‌ها را نگاه می‌کنند، می‌گویند همه این‌گونه هستند، اما این‌طور نیست، خانم‌های باحجاب بسیار بیشتر هستند اما بیشتر آن‌ها از مراکزی خرید می‌کنند که این صحنه‌ها را نبینند.
این مسئول تصریح کرد: وقتی برای پیاده‌روی به پارک می‌روم، اذیت می‌شوم، خانم‌ها و دخترانی را می‌بینم که حجاب ندارند، سیگار می‌کشند، پوشش مناسبی ندارند، دیگر به پارک نمی‌روم ما مجبور به ترک صحنه شده‌ایم. پیشنهاداتی بابت اینکه چطور بتوانیم فروشگاه‌های عفاف و حجاب را زیاد کنیم داشته‌ام، یکسری مجموعه‌هایی را داریم که مثل بازار ملاصدرا در اختیار سپاه است و یکسری مکان‌ها که در اختیار شهرداری است و این‌ها امکان این را دارند تا مکان‌هایی را در اختیار اتحادیه و اصناف بگذارند و ما نظارت داشته باشیم تا فقط ملزومات حجاب با مبالغ مناسب‌تر عرضه شود، به شرطی که تولیدکننده خیالش راحت باشد که این فروشگاه مثلاً به مدت سه سال در اختیار او است و اجاره‌بها هم پایین‌تر از بقیه جا‌ها است. این پیشنهاد را دادیم، اما اتفاقی نیفتاد. شهرداری‌ها بسیار می‌توانند کمک کنند، هر ارگانی که بتواند محیطی را در اختیار این واحد‌های صنفی قرار دهد، می‌تواند کمک‌کننده باشد.
نبود جا برای فروشگاه دائمی محصولات حجاب مشکل ماست
صدیق گفت: مشکل ما نبود جای مناسب برای این فروشگاه‌ها است و در زیرزمین میدان شهدا و یا در خیابان‌های فرعی فعالیت می‌کنند، اما مناسب نیست. بیشتر فروشگاه‌ها مشکل اجاره واحد صنفی و تهیه محصولات را دارند، نه اینکه درآمد نداشته باشند. فروش هم دارند نسبت به واحد‌های صنفی دیگر تعداد کمتری هستند. فروشگاهی را در کرج داریم که در بحث حجاب فعالیت می‌کرد و کارنامه موفقی داشت، اما بعد از سه سال به او گفتند که خالی کن و بسیار ضرر کرد، بسیاری از مجتمع‌های تجاری به واحد‌های صنفی حجاب اجازه فعالیت نمی‌دهند، یا آنقدر اجاره‌بهای زیادی دارند که برای این‌ها صرف ندارد یا اصلاً از آن‌ها خرید نمی‌کنند.
پیشنهاد عرضه محصولات حجاب و عفاف را به مجتمع‌های تجاری شهرداری دادیم
وی افزود: پیشنهاد دادیم و گفتیم که هر مجتمع تجاری که قرار است ساخته شود، شهرداری ۵۰ متر آن را برای اقدامات فرهنگی در نظر بگیرد و قانون باشد. از این ۵۰ متر چند فروشگاه در بیاورند و به کسانی بدهند که ملزومات حجاب بفروشند. اگر به برخی بخش‌های شهر بروید و بگویید که می‌خواهم مغازه‌ای را اجاره کنم تا ملزومات حجاب و عفاف بفروشم، به شما آن را نمی‌دهند، این‌گونه شده و مالک شخصی است و من کارهای نیستم.
این مسئول ادامه داد: می‌خواستیم نمایشگاه حجاب و عفافی را در مهرادمال برگزار کنیم، نگذاشتند، زیرا این مرکز خرید، قسمتی فرهنگی برای این مباحث دارد. وظایف اتحادیه‌ها این است که به مردم جواز دهند و ما می‌رویم و نظارت می‌کنیم، تصمیم‌گیرنده نیستیم که چه کسی کاسبی می‌کند و چه چیزی را می‌فروشد و بودجه‌ای هم نداریم. اتحادیه‌ها غیر انتفاعی هستند، از هر ورودیه جواز کسب که مردم می‌دهند و حق عضویت سالانه هزینه‌های خود را پرداخت می‌کنند، هیچ بودجه دولتی ندارند تا ریالی به آن‌ها دهند تا هزینه‌ای برای کاری انجام شود، در بحث تبلیغات اگر بخواهیم در بحث عفاف و حجاب تبلیغ کنیم باید بیلبورد بزنیم، اگر بخواهیم داربست بزنیم، نمی‌گذارند و مجوز می‌خواهند؛ می‌گویند ممکن است بیفتد و کسی کشته شود، یا روی ماشین بیفتد یا دزدیده شود. من چطور می‌توانم تبلیغ کنم، هر هیئتی جلوی درب خود استند دارد، من هم گفتم به ما هم استند بدهید تا تبلیغ کنیم حتی گفتم اسم شما را هم می‌زنیم، به من استند هم ندادند.
وی در خاتمه خاطرنشان کرد: حرف و جلسات زیاد است، اما در انتها هر کسی سر کار خود می‌رود چون کسی انگیزه کاری را ندارد، من جایگاه را پیدا کردم که جای خوبی برای عرضه محصولات حجاب بود به اغذیه‌فروشی دادند، در صورتی که می‌توانستیم ۳۰ مانکن جلوی آن بچینیم، به ما آن را ندادند وقتی کسی من را کمک نمی‌کند و خودم هم امکانش را ندارم چه کار باید بکنم؛ اگر در رجایی‌شهر مغازه‌ای را بخواهم اجاره کنم، باید صد میلیون پول بدهم وقتی این اندازه اجاره داشته باشم از کجا می‌خواهید اجاره را بدهید. درآمدش را ندارید، بنابراین نمی‌توانید کاری کنید.
انتهای پیام/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
