دوروییِ مطلقِ عمومی و خصوصیِ واشنگتن/ نمایش آزاردهنده و آشفته دولت ترامپ

این یک نمایش آزاردهنده و آشفته از موارد عمومی و خصوصی است. با این حال در تجدید حیات همه گیری و منتخب ترامپ برای دیوان عالی کشور به طرز قابل توجهی رایج است.

در مقابل، "جو بایدن" هوشمندانه اعلام کرده که هر کاری که لازم است برای توقف همه گیری انجام می دهد و در صورت توصیه دانشمندان استفاده از ماسک را اجباری و کل اقتصاد را متوقف می کند. وی گفت: "من این ویروس را متوقف می کنم و به توصیه های دانشمندان گوش می دهم."

رویکردهای مخالف ترامپ، ماسک ها و سایر محدودیت های دلسردکننده کووید19 عملا به عناصر اصلی کمپین انتخاباتی وی تبدیل شده اند.

ترامپ در تالار شهر به دروغ ادعا کرد که اکثر کسانی که از ماسک استفاده می کنند در معرض ابتلا به این ویروس قرار دارند.

وی همچنین از فرمانداران به دلیل دستور قرنطینه انتقاد کرد و افزود که "گرچن ویتمر" فرماندار ایالت میشیگان می خواهد دیکتاتور باشد.

"ویلیام بار" دادستان کل آمریکا که بار دیگر به خنده دارترین قیاس ترامپ اعتراض دارد، دستورات قرنطینه دولت را بزرگترین دخالت در آزادی ها مدنی در تاریخ آمریکا از زمان برده داری تاکنون خوانده است.

با این حال در همان زمان، ترامپ و همسفران وی از آزادی مردم در آلوده کردن دیگران یا آلوده شدن با کووید19 دفاع می کنند. آنها از دولت دعوت می کنند تا در خودمانی ترین ابعاد زندگی شخصی مردم مداخله کند.

چه چیزی عمومی و چه چیزی خصوصی است؟ و دولت باید کجا مداخله کند؟ این سؤالی است که انتخابات قریب الوقوع و بسیاری از موارد دیگر در زندگی مدرن آمریکایی را درگیر خود کرده است.

این منطقی نیست که مانند ترامپ و متحدان وی استدلال کنیم که دولت نمی تواند دستور استفاده از ماسک را بدهد یا در طول همه گیری کسب و کارها را تعطیل کند.

مسئله اساسی، خوبی مشترک است که به عنوان اعضای یک جامعه به یکدیگر مدیون هستیم. ما در زمان جنگ انتظار داریم که دولت به خاطر منافع عمومی در زندگی روزمره ما دخالت کند، ما را به ارتش ببرد، محل کار و مشاغل ما را تبدیل کند و خواستار لذت و آسایش عادی ما باشد. در دوران همه گیری نیز به همین شدت انتظار داریم و نباید یکدیگر را در معرض ابتلا به این ویروس قرار دهیم.

اما ما حق نداریم دیدگاه های اخلاقی یا مذهبی خود در مورد آغاز زندگی یا ماهیت و معنای ازدواج را به یکدیگر تحمیل کنیم. خوبیِ مشترک نیاز به احترام گذاشتن ما به چنین تصمیمات عمیق شخصی دارد.

عمومی یا خصوصی؟ ما این تفاوت را به یکدیگر بدهکار هستیم.

معصومه میرحسینی – تیتریک

انتهای پیام/