ضرورت مراقبت های مضاعف از افراد معلول در برابر کووید19/ خطر مرگ به خاطر ترس از عدم برقراری ارتباط با کادر پزشکی

"چه اتفاقی برای من می افتد؟ اگر آنها متوجه نشوند که چه می گویم چه می شود؟" اینها انواع سؤالات آزاردهنده ای هستند که هنگام اندیشیدن به مراقبت های پزشکی در صورت ابتلا به کووید19 در ذهن "خوزه میگوئل" 33 ساله با ناتوانی های چندگانه در مکزیک می چرخد.

"ایزابل" خواهر خوزه میگوئل به تازگی در توئیتی غم انگیز نوشت که خانواده وی، خوزه را در صورت ابتلا به کووید19 برای مراقبت های اساسی پزشکی به بیمارستان نمی برند. او یک عضو خانواده یا یک پرستار شخصی دارد که وی را به خوبی می شناسد و به رفع نیازهایش کمک می کند، اما اگر برای درمان کووید19 در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان بستری شود کسی قادر به انجام کارها و رفع نیازهای او نیست.

در مکزیک نیز مانند برخی از کشورها، وقتی افراد به کووید19 مبتلا و بسیار بیمار می شوند به منظور انجام اقدامات نجات بخش مانند اکسیژن یا ونتیلاتورها در موارد بسیار جدی برای تسهیلِ تنفس در بخش مراقبت های ویژه بستری می شوند. وقتی این اتفاق می افتد، بیماران سریعا ایزوله شده و از اعضای خانواده خود که در معرض خطر ابتلا به کووید19 قرار داشته یا عامل شیوع آن در بیمارستان هستند جدا می شوند.

در حالی که این اقدامات دقیق دارای یک هدف بهداشتی واضح هستند، اما در افراد با انواع خاصی از معلولیت مانند؛ اوتیسم، ناتوانی های ذهنی یا زوال عقل اثر منفی می گذارند زیرا آنها در درکِ دلیل انزوا و تنها شدن ناگهانی دچار مشکل شده یا به دلیل عدم وجود کسی که برقراری ارتباط با آنها را تجربه کرده با کادر پزشکی دچار سوء تفاهم می شوند.

افراد معلول مانند خوزه میگوئل بدون حمایت شخصیِ تضمین شده که آنها برای برقراری ارتباط با پیرامون به آن نیاز دارند ترجیح می دهند حتی در صورت ابتلا به کووید19 به بیمارستان مراجعه نکنند. این امر آنها را در معرض خطر جدی سلامتی و حتی مرگ قرار می دهد.

افراد دارای معلولیت خاص علاوه بر کسانی که در غذا خوردن، حمام کردن و سایر موارد به آنها کمک می کنند به افرادی نیاز دارند که آنها را به خوبی بشناسند و در زمینه های ارتباطی و عاطفی آنها را پشتیبانی کنند. این حامیان می توانند برای اطمینان از تصمیمات پزشکی که با رضایت آگاهانه اتخاذ می شوند بسیار حیاتی باشند.

بر اساس قوانین بین المللی حقوق بشر، دولت ها به منظور حصول اطمینان از برخورداری افراد معلول از حقوق خود از جمله دستیابی به بالاترین سطح بهداشتی بر مبنای برابری با دیگران موظف به ارائه حمایت و همچنین محل اسکان معقول به آنها هستند.

اگر مقامات بهداشت مکزیک از اجرای این سیاست ها اطمینان حاصل کنند، افرادی مانند خوزه میگوئل و خانواده وی مجبور به انتخاب گزینه غیرممکن میان صرفنظر کردن از مراقبت های نجات بخش یا خطر بستری شدن در بیمارستان بدون حمایت لازم برای مقابله با اوضاع دشوار و داشتن بهترین فرصت برای بهبود نخواهند بود.

معصومه میرحسینی – تیتریک

انتهای پیام/