فرانسه در صدر اعتصابات کارگری جهان!/ تأثیر شورش بر ریشه انقلابی جمهوری فرانسه، سنت های اجتماعی و حتی سیستم انتخاباتی آن

کارگران این کشور بیش از هر کشور دیگری در اروپا دست به اعتصاب می زنند. بازداشت های ناتمام که از 5 دسامبر تاکنون ادامه دارد، بیشترین حمل و نقل عمومی و قطارهای بین شهری در پاریس را متوقف کرده است.

سؤال اینجاست که چرا فرانسوی ها انقدر اعتصاب می کنند؟

دلیل این اعتصابات به عقیده تحلیلگران، متعدد و پیچیده است و بر ریشه انقلابی جمهوری فرانسه، فلسفه آموزشی آن، سنت های اجتماعی و حتی سیستم انتخاباتی اثر می گذارد.

"کِرت واندائل" محقق مؤسسه تجاری اتحادیه اروپا (ETUI) به AFP گفت: "نمی توانم بگویم که فرانسه مستعد بیشترین اعتصابات در جهان است، اما مطمئنا یکی از کشورها با بیشترین اعتصاب که بالاتر از حد متوسط اروپا و همیشه نزدیک به صدر فهرست است می باشد."

طی چهارمین هفته از اعتصاب حمل و نقل به خاطر اصلاحات نظام مستمری بازنشستگان فرانسه بزرگترین توقف کار در چند دهه صورت گرفته است. بیشترین زمان اعتصاب 22 روز در سال 1995 بود که سرانجام منجر به تسلیم دولت شد.

بر اساس گزارش شرکت راه آهن ملی فرانسه (SNCF)، این کشور از سال 1947 تاکنون (72 سال) هر ساله اعتصاب کارکنان راه آهن را داشته است.

ارقام و آمار وزارت کار نشان می دهد که از سال 2005 تا 2017، 118 روزِ کاری در هر سال به خاطر اعتصاب از دست رفت. این تحلیل شامل اعتصاب در شرکت های حمل و نقل دولتی SNCF، شرکت حمل و نقل عمومی RATP و هواپیمایی فرانسه می شود.

در میان 23 کشوری که سازمان بین المللی کار (یکی از مؤسسات تخصصی سازمان ملل متحد) روزهای توقف کاری به خاطر اعتصاب و تحریم را به ازای هر 1000 کارگر در سال 2016 محاسبه کرد، فرانسه پس از آرژانتین در جایگاه دوم قرار گرفت.

در نمودارِ ETUI درباره روزهای متوسط اعتصاب در اروپا از سال 2010 تا 2017، فرانسه پس از قبرس رتبه دوم را به خود اختصاص داده است.

با مقایسه کشورهای سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) توسط بنیاد "هانس بوکلِر"، فرانسه از سال 2008 تا 2017 در میان دیگر کشورها با پشت سر گذاشتنِ دانمارک، بلژیک، کانادا، اسپانیا، نروژ، فنلاند، انگلیس، آلمان و آمریکا در صدر فهرست روزهای کاری از دست داده شده به ازای هر 1000 کارگر قرار گرفت.

"ژان گَریگوز" مورخ دانشگاه اورلئان گفت: "می توان گفت که یک فرهنگ واقعی اعتصاب که به زودی به تاریخ شورش طولانی گره می خورد در فرانسه وجود دارد."

گَریگوز با اشاره به شورش 1789 که رژیم سلطنتی را سرنگون کرد و اولین جمهوری فرانسه در سال 1792 را به وجود آورد، گفت: "فرانسه ی مدرن با شورش ساخته شد."

وی افزود: "این اعتقاد عمومی وجود دارد که وقتی با دولت موافق نیستید، شورش، ابزارهای خشونت یا اندک ابزار اجبار واجب هستند."

نظرسنجی ها نشان می دهد که اکثریت افراد با وجود میلیون ها مسافر که باید زود از خواب بیدار شوند، بیشتر راه بروند و در قطارها و اتوبوس ها با فضایی کم و پر ازدحام به دیگران تنه بزنند با اعتصاب کنندگان فعلی همدردی می کنند.

"ژان پیِر دوراند" استاد جامعه شناسی گفت: "روح فرانسه البته اگر روحی وجود داشته باشد بر شکاکی بنا نهاده شده است."

وی افزود: "عقیده "رِنه دِکارت" مبنی بر "من فکر می کنم پس هستم" را به راحتی می توان برای فرانسوی ها "من می پرسم پس هستم" ترجمه کرد. این یعنی به محض اینکه هر اصلاحاتی اعلام شود، تعداد زیادی از مردم فرانسه شروع به سؤال پرسیدن می کنند."

به گفته تحلیلگران، سیاست بی اعتمادی و قدرت فرانسه در اتحادیه ها نیز گسترش می یابد، به همین دلیل کارگران به منظور شنیده شدن صدایشان مایل به اعتصاب و فدا کردن دستمزد خود هستند.

طبق آمار سازمان بین المللی کار (ILO)، تنها 8 درصد از کارگران فرانسه در سال 2015 (آخرین سالی که اطلاعات در دسترس بود) به اتحادیه تعلق داشتند.

واندائل از مؤسسه تجاری اتحادیه اروپا گفت که اعتصابات گسترده نشان می دهد که اتحادیه ها نمی توانند با لابیگری بر اصلاحات تأثیر بگذارند."

معصومه میرحسینی – تیتریک

انتهای پیام/