چرا شرکت های فناوری از انتشار حداکثری فیلم تیراندازی در حادثه نیوزیلند جلوگیری نکردند؟

آن ترورِ سرشار از خشونت و نفرت که به طور دقیق طراحی شده بود، تعداد شاهدان در سراسر جهان را به حداکثر رساند و با پخش آنلاین آن، دشواری سرپوش گذاشتن بر تنفر افراط گرایی را برجسته ساخت.

فرد مظنون مسلح هر کاری که توانست را انجام داد تا قانون شکنی خود را وایرال کند. وی همچنین برای جلب توجه تمام و کمال اینترنت و تحسین دیگر تندروهایی که آنلاین هستند، مانیفست (بیانیه) 74 صفحه ای خود که سرشار از عقاید نژادپرستانه بود را به اشتراک گذاشت.

تیرانداز در سراسر اینترنت تله ای را به راه انداخت تا از ارزش خبری حمله بهره برداری کرده و نگاهی تمسخر آلود به وحشت و خشونت علیه مردم ایجاد کند.

حذف فیلم از اینترنت مانند بازی "ضربه سخت زدن به خط و خال" (whack-a-mole) بود. فیس بوک به سرعت حساب کاربری فیس بوک و اینستاگرام مرد مسلح را حذف کرد، اما نه به خاطر الگوریتم یا مدعیانی که خشونت را پرچمداری کردند، بلکه به این خاطر که مقامات نیوزیلند درخواست حذف آن فیلم را کرده بودند.

ارائه دهندگان خدمات اینترنتی در نیوزیلند با عجله وبسایت هایی که این ویدئو را منتشر کرده بودند را مسدود کردند، اما پس از آن تعدادی از سایت ها کپی آن ویدئو را پخش کردند.

حذف ویدئوی اصلی مسئله ای نبود. آن فیلم سریع تر از آنچه شرکت های فناوری قادر به پاسخگویی باشند، دانلود و در اینترنت پُر شده بود.

فیس بوک به تنهایی طی 24 ساعت پس از حمله 1.5 میلیون فیلم را حذف کرده بود.

فقدان خودپلیسی در پلتفرم شرکت های فناوری منجر شد تا ویدئوی وایرال تیرانداز از اعتدال محتوای شبکه های اجتماعی سبقت بگیرد.

بزرگترین شرکت های فناوری جهان برای جلوگیری از پخش ویدئوی روز جمعه به تقلا افتادند.

علیرغم تمام تلاش ها، فیلم های آن حمله حتی ساعت ها و روزهای پس از آن، با جستجویی ساده در اینترنت به راحتی قابل دسترسی بود.

انتشار سریع این فیلم، تجهیزات و امکانات معیوب شرکت های فناوری در برخورد با محتواهای شرم آور، نژادپرستانه و خشونت آمیز که در پلتفرم ها به اشتراک گذاشته می شوند را برجسته ساخت.

معصومه میرحسینی – تیتریک

انتهای پیام/