نگاه متفاوت «تنگه ابوقریب» به دفاع مقدس/ سینمای دفاع با یک فیلم متحول نمی شود
گروه استانی تیتریک، محمد عسگری دستیار اول کارگردان فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب» در گفتوگو با نگارانه ، با اشاره به فیلمبرداری طولانی و سخت این فیلم گفت: در اجرای بسیاری از پلانهای مربوط به صحنههای جنگ، به واسطه چرخشهای 360 درجه دوربین، برای اینکه عوامل پشت دوربین دیده نشوند، گودالهایی کنده میشد که همگی خود را در آن پنهان میکردند و برای ایجاد ضرباهنگ مناسب و خلق فضای مستند و باورپذیر کارگردان تصمیمش این بود که غالبا شیوه فیلمبرداری را دوربین روی دست انتخاب کند.
بازیگر نقش «ابولهب» در فیلم سینمایی «محمد رسولالله (ص) تاکید کرد: در بین آثار سینمای جنگ و دفاع مقدس، طولانیترین پلان مربوط به فیلم سینمایی «تنگه ابوقریب» است که زمان این پلان 4دقیقه و 30 ثانیه است. قبل از این نیز اگر اشتباه نکنم طولانیترین پلان مربوط به فیلم سینمایی «دوئل» بود. باز هم به این موضوع اشاره میکنم که صرفا طولانی بودنِ پلان نشانهای از افتخار نیست، اما در یک اثر جنگی اجرای آن کار سخت و دشواری برای گروه کارگردانی خواهد بود، چرا که همه چیز باید دقیق و حساب شده باشد.
عسگری با بیان اینکه این فیلم 6 سیمرغ جشنواره فجر را از آن خود کرد بیان کرد: کارگردان میدان جنگی را به نمایش گذاشته که هرچند شبیه به تمام میدان های جنگ دنیا است اما کاراکترهایی در نقش رزمندگان ایرانی در آن مبارزه می کردند که شبیه انسان های هیچ کجای جهان نبودند و نیستند و نخواهند بود.
وی تصریح کرد: فیلم «تنگه ابوقریب» میتواند در حوزه سینمای دفاع مقدس الگویی موفق باشد، چون در ساختار و معنا نگاهی متفاوت به مقوله جنگ دارد و مخاطب وقتی به تماشای این اثر می نشیند به راحتی خودش را در دل جنگ قرار می دهد گویی خود در آن صحنه است.
بازیگر نقش «ابولهب» در فیلم سینمایی «محمد رسولالله (ص) با اشاره به اینکه سینمای دفاع مقدس با یک فیلم متحول نمیشود بیان کرد: در تاریخ هشت ساله ی دفاع مقدس و شخصیتهای ماندگاری که در دل خاطرات و روایات آن وجود دارد پر از قصه های ناب برای فیلمسازی است و تغییر عمده در سینمای دفاع مقدس در دستان متولیان و مسئولین فرهنگی است.
دستیار کارگردان فیلم تنگه ابوقریب در پایان خاطر نشان کرد: سینما؛ هنر و میراث پر قدرتِ ماندگاری است که میتواند تا ابد تاریخ حماسه ها و جان فشانی های سردارانی چون همت، باکری، چمران و… را ثبت در تاریخ کند تا نسلهای بعدی بدانند که خاک سرزمینشان با جانفشانی ها و از خودگذشتگی های چه شخصیتهای عجیبی حفظ شده است و زبان هنر بهترین راه برای این مهم است.
انتهای پیام/