زیباترین اشعار به مناسبت عید غدیرخم

امروز دین شما را برایتان کامل و نعمت خود را بر شما تمام گردانیدم، و اسلام را برای شما [به عنوان] آیینی برگزیدم. (مائده 3)

و پس از آن در آیه تبلیغ آمده است:

"اى پيامبر، آنچه را از جانب پروردگارت به تو نازل شده، ابلاغ كن؛ و اگر نكنى رسالتش را به انجام نرسانده‌اى. و خدا تو را از [گزند] مردم نگاه مى‌دارد. بی گمان، خدا گروه كافران را هدايت نمى‌كند. " (مائده 67)

و بر این اساس بود که پیامبر سه روز در کنار برکه غدیر توقف می کنند تا ماموریت خود را در کامل کردن دین و ابلاغ رسالتشان انجام دهند.که آن چیزی جز نعمت ولایت نبود.

در روز 18 ذی الحجه پیامبر خدا (ص) ، حضرت علی (ع) را به عنوان وصی ، جانشین ، و ولی خدا بر مردم معرفی می کنند و همه حاضرین که گفته می شود، تعدادشان به 120 هزار نفر هم می رسید، با امیر المونین علی (ع) بیعت کردند.

در ادامه مجموعه ای از زیباترین اشعار به مناسبت عید غدیرخم را برای کاربران جمع آوری کرده ایم.

شعرعید غدیر حامد آقایی

نبین از خاک بالشتی، به شب ها زیر سر دارد

و یا در پاش نعلینی پر از وصله، اگر دارد

نبین با چاه خلوت کرده و مأنوس او گشته

و همچون وسعت دریاش ، خونی در جگر دارد

اراده چون کند مولا، قضا تغییر خواهد کرد

علی در سرنوشت عالم امکان اثر دارد

نبین باشد حصیر کهنه٬ دارایی این حاکم

ببین ثروت به صید او تلاشی بی ثمر دارد

به نخلستان چه با زحمت به جانِ چاه افتاده

کسی که تر کند لب را ، دوعالم کارگر دارد

به دنیای پر از کج راهه ، راهِ اوست راه حق

که اسلام بدون مرتضی ، حتما خطر دارد

اگر گفته بپرسید از علی ، من مطمئن هستم

اگر برگی زمین افتاده باشد او خبر دارد

به آنکه شامل لطف خدا گشته ، بگو اصلا

علی بر تو نظر کرده ، که حق بر تو نظر دارد

نفس دارد ٬ نفسها را برای یاعلی گفتن

وگرنه عمرِ بی معشوق ، لَفظش هم ضرر دارد

شعرعید غدیر وحید قاسمی

تا علی هست با نسب تر نیست
صحبت از جانشین دیگر نیست
هیچ کس با علی برابر نیست
مرد میدان سخت خیبر نیست
دست بالای دست حیدر نیست

تکیه ی بر تخت کبریا داده
به جنون درس ابتلا داده
اذن افشایِ راز را داده
در ازل دست با خدا داده
دست بالای دست حیدر نیست

تیغِ طوفان سوار می گوید
قبضه ی کهنه کار می گوید
فاتح کارزار می گوید
تا ابد ذوالفقار می گوید
دست بالای دست حیدر نیست

نه فقط ذوالفقار می گوید
کعبه با افتخار می گوید
عاشقی روی دار می گوید
قنبر شهریار می گوید
دست بالای دست حیدر نیست

خسته از فتنه ها نشد جنگید
فارغ از روح و کالبد جنگید
تا که جان داشت،تاکه شد،جنگید
با نود زخم در اُحُد جنگید
دست بالای دست حیدر نیست

این مثل از زبان اغیار است
دست بالایِ دست بسیار است
شرح نقدش، هزار طومار است
شک نکن! عالمی خبر دار است
دست بالای دست حیدر نیست

در نجف، گبر و صوفی و هندو
مست از لا اله ألا هو
چه بگویم از آن خَم ابرو
می شود دست دشمنانش رو
دست بالای دست حیدر نیست

باغ در چنگ خاروخس افتاد
برق تیغش پیِ هرس افتاد
سر به سر، سر به پیش و پس افتاد
ملک الموت از نفس افتاد
دست بالای دست حیدر نیست

فارغ از قیل و قال می گویند
نطفه های حلال می گویند
مستند، با مثال می گویند
از «بحار» و «خصال» می گویند
دست بالای دست حیدر نیست

شعرعید غدیر حسن لفی

این کیست که بالاتر از او دستِ کسی نیست
این کیست که جز دامنِ او دسترسی نیست

این کیست که در سِیطَره‌اش بود و نبود است
عالم سَرِ این سفره به غیر از قفسی نیست

این کیست که حتی همه‌ی هولِ قیامت
در پیشِ تجلّیِ ظهورش قَبَسی نیست

این کیست که در هولِ هراس آورِ محشر
جز سایه‌ی او هیچ کجا دادرَسی نیست

این کیست که یک عُمر نبی گفت و ستودش
بالاتر از این دستِ خدا دستِ کسی نیست
- -
صد جام به شُکرانه‌ی این باده شکستیم
تا هست علی تا به اَبَد باده پرستیم

خورشید اگر آب کُنَد پا به سَرَش را
جبریل اگر فرش کُنَد بال و پَرَش را

اَفلاک اگر خاک شود یا که غباری
از پایِ تو گر سُرمه کِشَد چشم تَرَش را

شب پُر کند از پولک و مهتاب و ستاره
دامانِ تو را تا که ببیند سحرش را

اینها همه هیچ‌اند در آنجا که خداوند
رو کرده به شکلِ تو تمامِ هنرش را

نام تو چه دارد که به هنگام رَجَزها
از هِیبتِ آن شیر دریده جگرش را

ای شاهِ سواران نظری کُن به پیاده
حالا که خدا دست اُخُوَت به تو داده
- -
آرامش طوفانیِ گیسویِ تو عشق است
طوفانِ تماشاییِ اَبرویِ تو عشق است

با آتشِ هر ضربه‌یِ دستِ تو خدا گفت
تیغی بزن ای مرد که هوهویِ تو عشق است

بر تیغه‌ی شمشیرِ تو حَک کرده خداوند
بر پهنه‌یِ هر معرکه بازویِ تو عشق است

خورشید طلوع می‌کند از کُنجِ حریمَت
یعنی که در این خاک فقط کویِ تو عشق است

سجاده‌ام از جنسِ غبارِ قدمِ توست
این قبله که داریم فرا رویِ تو عشق است
- -
سر تا به قدم هرچه که داریم فدایت
عشق است اگر سر بِدَوانیم به پایت

هر شعر که در عرش خدا گفت علی بود
هر شور که در خلقتِ ما گفت علی بود

سوگند به شبهایِ تماشاییِ مکه
نامی که محمد به حرا گفت علی بود

وِردی که به هنگامِ قنوتش به لبش داشت
ذکری که نبی وقتِ دعا گفت علی بود

آن نغمه که در کوچکی‌ام مادرم آموخت
با کودکِ اُفتاده زِ پا گفت علی بود

لالاییِ ما بود همین نام که هر شب
با زمزمه و گریه‌ی ما گفت علی بود

تا لحظه‌یِ مرگَم لبم از نام تو گویاست
یا حضرتِ حیدر تپشِ سینه‌ی زهراست