«مجنون‌تر از مجنون» روایت کتاب هایی که دیگر نمی خوانیم

گروه فرهنگ «تیتریک»، سوگند فیروزی که این روزها «مجنون‌تر از مجنون» را روی صحنه دارد، گفت: این نمایش روایتی متفاوتی  از قصه‌های نظامی دارد، آثاری که  متأسفانه دیگر نمی‌خوانیم و در کتابخانه‌هایمان خاک می‌خورند.

وی درباره انگیزه‌اش از اجرای این نمایش گفت: به آثار ادبی و موسیقی ایرانی بسیار علاقه‌مندم و دوست داشتم اثری را روی صحنه ببرم که مردم را به خواندن و پرسه زدن در این فضای خوب مشتاق‌تر کند. این اثر یک تراژدی است و گمانم برای ما ایرانی‌ها تراژدی در کنار داشته‌های اصیل فرهنگیمان دل‌چسب‌تر خواهد بود. 
 
این کارگردان افزود: در این نمایش شخصیت‌های قصه نظامی گنجوی از مفاخر ارزشمند این سرزمین در تقابل به یکدیگر قرار می‌گیرند و در فضایی متفاوت می‌کوشند به تماشاچی خود تلنگر بزنند و آن را به فکر کردن وادار کنند. لیلی، فرهاد کوهکن، شیرین، خسرو و .. از شخصیت‌های داستان‌های کهن حرف‌های تازه‌ای برای مخاطب خوددارند که امیدوارم اثرگذار باشد. 
 
وی گفت: «مجنون‌تر از مجنون»سال 92 در هشتمین جشنواره «همای سعادت» شرکت کرد و در بخش‌های  کارگردانی، نویسندگی، بازیگر نقش اول خانم و دوم آقا برگزیده شد. امسال تصمیم گرفتیم این کار را با گروهی جدید و به شکل حرفه‌ای‌تر روی صحنه ببریم. 
 
فیروزی با اعلام اینکه «مجنون‌تر از مجنون» نخستین تجربه حرفه‌ای او درزمینهٔ کارگردانی تئاتر است، افزود: مخاطب و نگاهش و درگیری شدنش با صحنه برای من بسیار مهم است، به همین دلیل نمایش طوری شروع می‌شود که انگار هنوز گروه برای ورود میهمان‌های آماده نیستند، این اتفاق ماجرایی خودخواسته است و سعی کردیم با همین شیوه صمیمت بیشتری در مخاطب ایجاد کنیم تا با این گروه نمایشی صمیمی بشود و خودش را بخشی از صحنه  احساس کند. 
 
وی به استفاده از نقالی در این نمایش تراژیک اشاره کرد و گفت: در این نمایش از هر اتفاقی که فضای کار را به فرهنگ اصیل ایرانی نزدیک‌تر کند، استفاده کردم. نقالی هم که کهن‌ترین شکل بازگویی افسانه‌ها در ایران و هنر ثبت‌شده کشورمان در فهرست جهانی یونسکو است و  باید از این میراث ارزشمند بیش‌ترین بهره را برد. 
 
وی گفت: یکی از نقدهای من در این نمایش به خودمان است،  مردمی که شاهنامه و کتاب‌های ارزشمندمان در کتابخانه‌هایشان خاک می‌خورد یا کمتر به خواندن این کتاب علاقه‌مندیم. این در حالی است که در بسیاری از کشورها از همین افسانه‌ها وام می‌گیرند و اجراهای شگفت‌انگیزی روی صحنه می‌برند.  
 
فیروزی گفت: دوست دارم با این نمایش اثرگذاری هرچند کوچکی برای مخاطبم داشته باشم که بیش‌تر قدر سرمایه‌های فرهنگی‌مان را بداند و بتواند از این داشته مهم برای بهتر شدن خود و جامعه بهره ببرد. 

انتهای پیام/