انتخابات آمریکا شوی تلویزیونی است

گروه بین الملل «تیتریک»،   انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در سال جاری یک تفاوت عمده با دوره‌های پیشین دارد و آن این است که هیچ یک از دو کاندیدای این دوره محبوب رای‌دهندگان آمریکایی نیستند. به همین دلیل است که شاید پیش‌بینی زودهنگام پیروزی قطعی هیلاری کلینتون در این انتخابات چندان خردمندانه به نظر نرسد. کمااینکه «آلن جی ریچمن» ‌پیشگوی معروف انتخابات آمریکا بر صحت پیش‌بینی خود مبنی بر پیروزی دونالد ترامپ در این انتخابات تاکید دارد. در همین رابطه با «جان وایت‌هد» تحلیلگر سیاسی مسائل آمریکا گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که به شرح زیر است:

«جان وایت‌هد» دادستان سابق قانون اساسی آمریکا و یک مولف است که موسسه راثرفورد را تاسیس کرده و ریاست آن را بر عهده دارد. کتاب جدید وی با عنوان «میدان جنگ آمریکا: جنگ علیه مردم» به تازگی منتشر شده است.

1) آیا رای مردم در انتخابات آمریکا مهم است؟ اگر نه، چه کاری باید در این مورد انجام شود؟

یک مطالعه جامع و گسترده که درباره دو دهه قوانین و سیاست‌های به کار گرفته شده توسط کنگره و دولت فدرال آمریکا توسط دانشگاه‌های نورث‌وسترن و پرینستون انجام شده است، نشان می‌دهد که رای‌دهندگان آمریکایی در واقع هیچ تاثیری بر نحوه فعالیت و یا اقدامات اقتصادی دولت این کشور ندارند. در واقع اساتید این دانشگاه‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که دولت توسط تعداد معدودی از نخبه‌ها و ثروتمندان اداره می‌شود. این مسئله بعدها در بیانیه‌هایی که جیمی کارتر، رئیس‌جمهور پیشین منتشر کرد، به طور موثری نمود عینی یافت. تنها قدرت حقیقی برای مردم آمریکا این است که آنان در دولت‌های محلی فعالیت کنند و از این طریق اقدامات چالشی علیه دولت مرکزی در زمان نقض قانون اساسی توسط این دولت ایجاد کنند.

2) منظور شما از اینکه در سخنرانی‌هایتان می‌‌گویید انتخابات آمریکا یک شوی واقعی است، چیست؟

سیاست یک سرگرمی است. تا حد زیادی شبیه یک نمایشنامه است که به سختی طراحی و به گونه‌ای تزئین شده است که گویی قرار است یک محصول به فروش برسد (که در اینجا منظور یک کاندیدا است) و قرار است با این تزئینات مشتریان گیج شوند که کدام یک را انتخاب کنند. انتخابات امسال مانند تمامی انتخابات‌های سال‌های اخیر همان چیزی است که دنیل بورستین، مورخ آمریکایی از آن با عنوان یک واقعه دروغین یاد کرد: که عاری از هر نوع ارزش حقیقی است و تنها ارزش‌های جعلی از طریق آن تبلیغ می‌شود. در واقع انتخابات نتیجه نهایی فرهنگی است که رسانه‌ها با استفاده از آن مردم را از درک حقیقت به سمت استفاده از احساسات رهنمون می‌کنند.

سیاست حقیقتا یک شو است که سرگرمی مورد علاقه آمریکایی‌هاست و پول و سود بر آن غالب است. و در آن این مسئله تضمین شده است که هیچ چیزی در مسیر حقیقت و واقعیت قرار نمی‌گیرد. انتخابات آمریکا مانند یک برنامه شوی تلویزیونی است. مناظره‌های ریاست‌جمهوری این مسئله را ثابت کرده است، جایی که در آن افراد زشت و دارای رفتار زننده درباره همدیگر اظهارنظر می‌کنند و آمار بینندگان آن بالا می‌رود. چنین مسئله‌ای همان واقعیت پوچی را نشان می‌دهد که اکنون در برنامه‌های تلویزیونی آمریکا وجود دارد. تعجبی ندارد که مناظره‌ها نرخ بالای بیننده‌ها را از آن خود می‌کنند. چنین نمایش‌هایی انعکاس واقعیات بی‌‌نظمی و ناهنجاری موجود در آمریکا است. بنابراین در پایان چیزی که آمریکایی‌ها از کاندیداها به دست می‌آورند، یک سرگرمی پوچ است، به جای آنکه اطلاعات مفید باشد.

اما اشتباه نکنید، آمریکایی‌ها تنها بر این باورند که دارند رئیس‌جمهور بعدی را انتخاب می‌کنند، اما در واقع آنان مراسم رای‌گیری را به اتمام می‌رسانند که صرفا یک شوی دیگر است که به منظور حفظ سازگاری و رضایت مردم از شمارش آرا است و حفظ این تفکر که آنان در انتخابات و فرآیند سیاسی کشور نقش دارند. هیچ یک از اتفاقات روز انتخابات کمکی به کاهش رنج مردم آمریکا نمی‌کند. دولتی که ما آن را به فساد می‌شناسیم و می‌دانیم که توسط شرکت‌های ثروتمند، لابی‌ها و گروه‌های خاص اداره می‌شود، تغییری نخواهد کرد. و مالیات بیشتری بر ما وضع خواهد شد، پلیس کنترل بیشتری بر ما خواهد داشت و دولت نیز رنج بیشتری بر ما تحمیل خواهد کرد.

3) هدف صنعت رسانه‌ای این است که افکار عمومی را به شیوه خود شکل دهد. آیا راهی برای مبارزه با این وضعیت هست؟

رسانه‌های آمریکا چشم‌انداز فرهنگی این کشور را شکل می‌دهند، و دلیل آن این است که مردم آمریکا همواره تلویزیون می‌بینند. به طور میانگین مردم آمریکا ماهانه 150 ساعت تلویزیون تماشا می‌کنند که البته این آمار شامل استفاده از ابزاری مانند موبایل و یا لپ‌تاپ نمی‌شود. ظاهر افرادی که برنامه‌های پخش‌شده از تلویزیون را کنترل می‌کنند (شش شرکت عمده در آمریکا) در واقع چشم‌انداز کلی فرهنگ کشور را تعیین می‌کنند. تنها راه مقابله با آن کنترل استفاده از تلویزیون است. به بیان دیگر اگر مردم همواره تلویزیون ببینند، دیگر قادر به شرکت فعال در روند حکومت خود نخواهد بود و آسان‌تر مورد کنترل دولت خواهند بود.

علاوه بر این هر فردی که برای کسب اطلاعات حقیقی متکی به تلویزیون و شبکه‌های خبری است، سخت در اشتباه است. متاسفانه مردم آمریکا توجه کمی به روزنامه‌ها دارند و به همین دلیل روزنامه‌ها تلاش کمتری برای فعالیت و رقابت با تلویزیون می‌کنند.

در حالی که با این شیوه اخبار حقیقی تحت کنترل قرار می‌گیرد و این در حالی است که رسانه‌های جعلی بر روی اخبار منتشره تسلط خواهند داشت. همان‌طور که نیل پوتسمن، تئوریسین رسانه و مولف می‌گوید: اخبار منتشرشده در روز در واقع افسانه‌هایی از تصورات و توهمات تکنولوژیکی ماست. این در حالی است که اگر رسانه اجازه شکل دادن به کار و روند انتشار اخبار را نداشته باشد، در واقع می‌توان گفت که چیزی به نام خبر وجود نخواهد داشت.

به عنوان جایگزین تلویزیون، کتاب‌ها منبعی عالی برای کسب اطلاعات هستند که اغلب به آنان اهمیتی داده نمی‌شود. کتاب‌ها سطوح مختلف مباحثه درباره یک موضوع را ارائه می‌دهند، کاری که تلویزیون نمی‌تواند انجام دهد. روزنامه‌های اصلی همچنان منبع شایسته‌ای برای کسب اطلاعات هستند، اگرچه سودی از مطالعه بحث‌های گزینشی آن‌ها درباره موضوعات خاص نمی‌بریم. روزنامه‌های محلی نیز به دلیل نقش سیاسی خود در سطح محلی از اهمیت بالایی برخوردارند. رابطه مستقیم با سردبیران این روزنامه‌ها شیوه‌ای موثر برای شما است که مشارکت در جامعه و فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی را آغاز کنید. مطمئنا این اقدام از نشستن بر روی مبل و تماشای تلویزیون موثرتر و بهتر است. و در نهایت اینکه اینترنت نیز یک منبع خبری است که البته نشریه اکونومیست اذعان کرده است که این رسانه باعث افزایش مشارکت مردم و توسعه تجربه‌های اجتماعی میان آنان است.

4) اگر احساس می‌کنید که مردم کشورهای دیگر دنیا باید درباره انتخابات آمریکا باید اطلاعات بیشتری به دست آورند، لطفا بفرمایید؟

آن افرادی که قانون اساسی آمریکا را نوشته‌اند، بر این نکته تاکید داشته‌اند که دولت‌های محلی پایه آزادی و آگاهی مردم است. بوروکرات‌های دور از مردم و منزوی که دولت مرکزی را اداره می‌کنند، به جای آنکه نماینده مردم رای‌دهنده باشند، نماینده شرکت‌ها و افراد ثروتمند هستند. بنابراین همانطور که پیش از این اشاره کردم، تنها راه تاثیرگذاری دولت بر زندگی مردم، این است که در ذات خود بومی باشد و در برابر مردم پاسخگو و مسئولیت‌پذیر.

انتهای پیام/