والیبال ایران جهانی شد ، چرا فوتبال نشود ؟

 -گروه ورزش«تیتریک»، «چراوالیبال می تواند وفوتبال نمی تواند؟»احتمالااین سوال همه است وقتی موفقیت های والیبال رامی بینند. تیم ملی والیبال مدت هاست تیم های بزرگ دنیا را شکست می دهد اما شکست کم گل تیم ملی فوتبال هم افتخار به حساب می آید.والیبال به یکی از بزرگان جهان تبدیل شده و تیم دومش هم جز 4تیم برتر آسیاست،اما تیم ملی فوتبال40سال است قهرمان آسیا نشده ، به المپیک نرفته ویک دوره درمیان هم حضوردرجام جهانی راازدست می دهد.

جواب اکثرکارشناسان به این سوال؛تفاوت های عمده ورزش فوتبال و والیبال است. یعنی کارشناسان می گویند این دو ورزش از نظرساختاری تفاوت های بسیارزیادی بایکدیگردارند و به همین دلیل نمی شود مقایسه شان کرد.تفاوت درآمدزایی، تفاوت مراحل آماده سازی بدنی برای دو ورزش ، کیفیت دانش مربیان ، تفاوت های برگزاری مسابقات و ... ازدلایلی است که برای این تفاوت عنوان می شود. اماتفاوت های عمده این دو ورزش دلیل کاملی نیست برای اینکه مدیریت این دو ورزش هم به شرایطی متفاوت نیازداشته باشد.

فدراسیون والیبال،جهانی شدن را 20 سال پیش شروع کرد؛آن هم باشیوه ای که این روزها کاملا منسوخ شده. یزدانی خرم رییس وقت فدراسیون سراغ «پرورش گلخانه ای»رفت.او استعداد یابی منطقه ای را در برنامه کارش قرارداد و در 20 سال اخیر همه بازیکنانی که به تیم ملی رسیده اند توسط خود فدراسیون پرورش یافته اند.آنها بازیکنان قدبلند و علاقه مند والیبال را در مناطق مختلف کشور پیدا می کنند، از میانشان برترین ها را جدا می کنند و به تیم ملی نوجوانان و بعد جوانان می رسانند.در نتیجه مربی تیم ملی همیشه صندوقچه ای از استعدادهای والیبال در اختیار دارد که در تیم های ملی پایه بازی کرده اند و باتجربه لازم،آماده درخشش هستند. اجرای این برنامه 20 ساله وقتی با انتخاب خولیو ولاسکو توسط داورزنی همراه شد به شکوفا شدن استعدادها درتیم ملی رسید. درسال های اخیر که تیم ملی می درخشد همیشه شاهد حضورستاره هایی جوان بودیم که توسط ولاسکو و کواچ از میان همان صندوقچه انتخاب و به بازی گرفته می شدند. ستاره هایی جوان به جای مصدومان ، یاغی ها و بازنشسته ها.

این همان روشی است که در ورزش حرفه ای دنیا ، کنار گذاشته شده است.اصولا در ورزش حرفه ای این باشگاه ها هستند که استعدادیابی می کنند از بازیکنان درآمد به دست می آورند و آنهارا به تیم ملی تحویل می دهند.همان روشی که فوتبال ایران سعی دارد از آن استفاده کند. منتها باشگاه های فوتبال به دلیل مشکلات مختلف درآمدی ندارند و از پول دولت ارتزاق می کنند.

کارلوس کی روش در دوره مربیگری اش در تیم ملی پیشنهادی به فدراسیون فوتبال داد که رد هم شد. کی روش پیشنهادکردتیم امید در مسابقات لیگ برتر حضور پیدا کند و تیم ملی جوانان و نوجوانان در دو رده دیگر. پیشنهادی که هیچ وقت به مرحله اجرانرسید. طرح مربی پرتغالی دقیقا همان مدلی است که فدراسیون والیبال پیاده کرده. تنها تفاوت این است که مدیران فدراسیون فوتبال سودای حرفه ای گری دارند و می خواهند علی رغم تفاوت های بسیارزیاد اروپا و ایران همان مسیری را بروند که فوتبال اروپا می رود.مسیری که به نظر می رسد برای رسیدن به انتهایش مشکلات بزرگ و بعضا حل نشدنی پیش رو داشته باشند.

فدراسیون این روزها مشکلات مالی دارد و شاید برای پرداخت قراردادکی روش هم با معضلاتی مواجه باشد. اما مسیر موفقیتش حتما ازجایی می گذرد که نیروی انسانی اش برای موفقیت آماده شود. دقیقا مانند همان کاری که فدراسیون والیبال کرد. مسوولان فدراسیون فوتبال می توانند با یک برنامه 15 ساله یک تیم ملی شبیه به تیم ملی والیبال داشته باشند. «روش گلخانه ای»برای فوتبالی که ازبیت المال ارتزاق می کند و حتی نمی تواندحق پخش تلویزیونی اش را بگیرد می تواند بهترین روش باشد.در این مسیر اگرپول دولت به کلی از لیگ برتر بیرون کشیده شود هم هیچ اتفاقی نمی افتد چون اصولا تیم ملی امروز هم از لیگ برتر سودی نمی بینید.

عصر ایران/ مهدی شادمانی