نویسندگی در ایران محلی برای کسب درآمد نیست/ لذت بخش ترین کار در دنیا “نوشتن” است

وی افزود: از کودکی به نوشتن علاقه ی زیادی داشتم، در دوران راهنمایی انشایی نوشتم که بسیار مورد تشویق معلم ادبیات قرار گرفت و از طرف آموزش و پرورش شهرستان مشهد مورد تشویق قرار گرفتم(آن زمان به همراه خانواده ام در مشهد مقدس زندگی می کردم)

سیدیان افزود: از آن دوره بیشتر ادبیات کلاسیک دنیا را مطالعه می کردم. داستان هایی که مورد تقدیر گرفتند ، داستان زیر سایه ی بهار نارنج که در ششمین چشنواره داستانی یوسف مورد تقدیر واقع شد. این داستان در مجموعه داخلی ماهنامه سیمرغ ( نشریه داخلی سازمان تبلیغات اسلامی) به چاپ رسید. دیگر داستان کوتاه سردار بود که در هفتمین جشنواره داستانی بسیج هنرمندان استان البرز شایسته تقدیر شناخته شد. همینطور در جشنواره زنان تاریخ ساز استان کرمان شرکت کردم. داستانم با عنوان پشته های خاکی در مرحله ی نیمه نهایی اولین چشنواره داستان خلاقانه ی سال ( حیرت ) شرکت کرد. داستان خال پیس که توسط مرکز ترجمه حوزه هنری به زبان های عربی ، اسپانیایی و انگلیسی و فرانسه ترجمه شده و در شماره ی 66 نشریه الکترونیکی چوک منتشر شده است. همینطور داستان « روزت چطور گذشت؟»در شماره 38 نشریه انشا و نویسندگی پاییز 92. داستان «فکرهایی که با بعضی ها هست ؟» در شماره 67 نشریه چوک منتشر شد. و داستان « زنی در باد » در نشریه شماره 71 چوک به صورت الکترونیکی به انتشار رسید.  وداستان « زن که باشی…» در شماره 12 کافه داستان که نشریه ی  الکترونیکی هست منتشر شد.

 وی گفت: در حال حاضر زندگی نامه ی داستانی شهید محمد علی کاوه در دست چاپ است که زحمت این کار بر عهده ی نشر اندیشه ورزان می باشد. البته  یک کار کودک هم تصویر گری کرده ام که منتظر چاپ آن هستم.در طول این سال ها هم زمان با نوشتن داستان کوتاه بزرگسال به داستان کودک نیز می پرداختم. به زودی مجموعه ی کودک از داستان های برای کودکان به چاپ می رسد.

 سیدیان عنوان کرد: من همه ی داستان هایم را دوست دارم و به نوعی هر کدام از آن ها برایم یادآور خاطرات و تجربه هایی هستند.  اما یک داستان « فکرهایی که با بعضی هاست » من را بیشتر درگیر کرد. موضوع جوان ها و اتفاقاتی که برای آن ها می افتند. بیشتر داستان هایم حول محور زن در زندگی امروزه و مشکلات و مخاطراتی است که زن ها با آن ها درگیرند. خوشحالم از اینکه امروزه زن ها در جامعه ی ما بیش از گذشته حرفی برای زدن در دنیای نویسندگی پیدا کرده اند، این اتفاق نیکی است.باید با همه ی  داستان نویسندگانی که امروز، هستند  ارتباط بگیریم ، بیشتر داستان نویسان به روز هستند و این باعث می شود که با همه جور نگاه و نظر در دنیای نویسندگی آشنا می شویم.

وی اظهار داست:  در کل یک نویسنده باید به طور حرفه ای به خواندن بپردازد و هر روز مطالعه بشود، نوشتن سخت است و به قول نویسنده بزرگ مارکز عرق ریزان روح است. اما با نوشتن حال همه خوب می شود. از اینکه بتوانی حرفی بزنی و چیزی بنویسی که بعد از تو به یادگار بماند و با آن تو را یاد کنند ، لذت بخش است. در حال حاضر روی یک فرهنگ نامه برای معرفی دانشمندان مسلمان که قرار هست به شش زبان زنده ی دنیا ترجمه شود ، کار می کنم. یک رمان ناتمام با محوریت زنان نیز در دست دارم ، که امیدوارم به زودی تمام شود و تا با فراغ بال نیز آن را به دست ناشر بسپارم.

سیدیان عنوان کرد: متأسفانه به نظر من امروزه در ایران به شغل نویسندگی نمی توان به عنوان محلی برای کسب درآمد نگاه کرد. این می تواند شغلی دوم و سوم محسوب شود. نویسنده ها  تأمین مالی  ندارند. حتی در برخورد با ناشران نیز وضع به همین منوال است. سرمایه گذاری ناشران برای نویسنده های جوان و نوپا در حداقل می باشد. اما لذت بخش ترین کار در دنیا برای من نوشتن است و نوشتن.

وی در پایان خاطرنشان کرد:  برای نویسنده شدن فقط به ذوق قریحه ی ذاتی نیاز نیست ، بیش از آن به تمرین و خواندن و ناامید نشدن نیاز مند هستند. به نظر من تمرین و ممارست و تغییر در نگاه به اطراف خود ، یک نویسنده را نویسنده می کند. اینکه به هرچیزی داستانی نگاه کنند. کتابهای خوب مطالعه کنند و نوشتن هر روزه را از خود دور نکنند. در این روز گرانقدر که به نام مقدس قلم نامگذاری شده، من تنها چیزی که می توانم بگویم این است ، بنویسید و بدانید برای چه کسانی می نویسید و به آنچه می نویسید معتقد باشید.

انتهای پیام