دوست دارم کارم را توسعه بدهم برای جوانان بیکاری که در این منطقه ی فقیر نشین هستند شغل ایجاد کنم تا سرمایه جوانی خود را در اعتیاد و خوش گذرانی تلف نکنند.
گروه استانی «تیتریک»؛ به نقل از فردیسان، توجه به کسب و کار های کوچک و بنگاه های کوچک تولیدی و فراهم نمودن امکانات لازم برای این بنگاه ها لازمه اجرای اقتصاد مقاومتی و استقلال اقتصادی کشور در بی نیازی از واردات کالاهای خارجی است. چنان که امام خمینی (ره) تأکید می کند: «توجه دولت به صنایع بزرگ باعث نشود که صنایع کوچک هم از بین برود»، همچنین ایشان همواره مردم را به تولید داخلی و توسعه صادرات تشویق می کردند که این توسعه باید از کسب و کار های خرد آغاز شود و با رشد چنین کسب و کار هایی اقتصاد ایران نیز به توسعه دست یابد و صادرات شکل گیرد.
به سراغ یکی از تولید کنندگان کفش در شهرستان فردیس رفتیم که در مغازه ی کوچک خود کفش های زیبایی تولید می کند و مردم این منطقه را از خرید کفش های چینی و خارجی بازداشته و سهم خود را دراقدام و عمل به اقتصاد مقاومتی ایفا می کند.
سید علی موسوی متولد ۱۳۶۴ جانباز ۵% که ساکن مشکین دشت شهرستان فردیس است.
او از ۱۵سالگی به کار کفاشی مشغول است و یک تولید کننده ی کفش چرم است.
سید علی کارش رابا شاگردی در یک مغازه ی کفاشی شروع کرده وبعد از مدتی تجربه لازم را به دست آورده اما بعد از فراغت از تحصیل و خدمت سربازی به دلیل نداشتن سرمایه کافی نتوانسته کار مستقلی را شروع کرد ه و شاگردی را از نو شروع میکند.
او می گوید: تمام روزهای سخت را گذراندم تا روزی برای جوانان اشتغال ایجاد کنم ولی تا به امروز به دلیل کمبود سرمایه و مکان مناسب موفق به این کار نشدم.
هدف او توسعه ی کارو داشتن یک کارگاه کفاشی است و برای گرفتن وام به ادارات مختلفی مراجعه کرده اما قوانین دست و پاگیرهمیشگی مانند داشتن یک سوله چند صد متری ،تجهیزات و ضامن معتبر او را از دریافت وام محروم کرده است .
ولی او با تمام مشکلات تصمیم می گیرد تا در منزل خود کارش را شروع کند،
او ابتدا کارش را داخل خانه و امروز در یک انباری کوچک ۱۵ متری خانه اش کفش های زیبایی درست می کند و سجده ی شکر را به جا می آورد.
او هیچ وقت به فکر گرفتن سود زیاد ی از مشتریانش نبوده ورضایت مشتریان را منشا خیر و برکت در کارش می داند.
او می گوید: وقتی سفارش مشتری را تحویل میدهم احساس میکنم فرزند سالم و زیبا را تحویل پدر و مادرش داده ام.
این تولید کننده گلایه ای هم دارد و می گوید: گاهی کفش هایی که با دستهای خودم و بدون دخالت ماشینی تولید کرده ام را پشت ویترین مغازه ها به نام کفش خارجی باچند برابر قیمت میبینم .
سرش را به علامت ناراحتی تکان می دهد و می گوید: هیچ نظارتی بر این صنف وجود ندارد تا از افزایش کاذب و روز افزون قیمت و تبلیغات برندهای خارجی جلوگیری کنند وقتی سعی میکنم تا با کمترین قیمت ممکن کفش های خوبی وارد بازار حومه ی شهر کنم تا رضایت خریدار را کسب کنم بعضی از کسبه با بی انصافی زحمات من را بی ارزش میکنند با بالاترین قیمت به عنوان جنس خارجی به مشتری میدهند.
او تغییر در قیمت خرید مواد اولیه چرم را از مشکلات کار می داند و می گوید: برای ادامه کار نیاز به خرید مواد اولیه دارم اما انصاف نیست که هر روز با قیمتی این چرم به دست من برسد.
سرمایه زندگی اش را ۳ پسر خود می داند و دوست دارد آن ها هم وارد عرصه ی تولید شوند تا خدمتی به اقتصاد کشور کنند.
به عنوان حرف آخر می گوید :دوست دارم کارم را توسعه بدهم برای جوانان بیکاری که در این منطقه ی فقیر نشین هستند شغل ایجاد کنم تا سرمایه جوانی خود را در اعتیاد و خوش گذرانی بی ثمر تلف نکنند.
میخواهم مسوولین صدایم را بشنوند و امکانات لازم برای گسترش این کار فراهم کنند چراکه در حال حاضر ارزشی به هنر دست یک ایرانی داده نمی شود باید از هنرهای دست ایرانی حمایت کنیم و به جای وارد کردن کفش های خارجی به سوی تولید داخلی پیش برویم.
ایران با وجود داشتن بهترین چرم (چرم تبریز و مشهد ) می تواند یکی از بهترین تولیدکنندگان محصولات چرم اعم از کفش باشد همانطور که درحال حاضر چرم کشورمان را به کشور روسیه میدهیم و دوباره کفش های چرم را از آنها خریداری میکنیم بهتر این است که به هنرهای داخلی ارزش و بهای لازم و کافی داده شود تا بتوانیم در تمامی عرصه ها حرف اول را بزنیم.
انتهای پیام/
