کار کردن تهذیب نفس را به جامعه می آموزد/ بهترین مدرسه برای تربیت انسان کار است
گناهان انسان همین گونه اند و هر ارتکاب گناهی، انفجاری است که به دست او صورت می گیرد. یعنی انسان به حکم اینکه موجود زنده است باید با طبیعت در حال مبادله باشد و از راه کار با طبیعت خود را تخلیه کند. زیرا مداوم با طبیعت در حال تبادل نیرو انرژی است، یعنی از طرفی نیرو و انرژی می گیرد و از طرف دیگر در خود طبیعت مصرف می کند.
وقتی نیروی دریافتی انسان مصرف نشود و مدتی راکد بماند، ناخودآگاه سعی در تخلیه شدن دارد و اگر راه صحیح و درستی برای تخلیه نباشد این انرژی به ناچار از راه نامشروع آزاد می گردد و یکی از بهترین راه ها برای تخلیه این انرژی "کار” است.
کار یکی از عبادات به شمار می آید و اگر انسان در حین کار به این موضوع توجه کند که در حال عبادت خدای خود است نشاط و شادمانی و حتی انگیزه و انرژی و علاقه او به کار بیشتر می شود.
کار نوعی تعامل دو جانبه با طبیعت است، انسان با کار با قوانین حاکم بر طبیعت و رموز آن آشنا می شود، تا جایی که با آن انس می گیرد و راه تسلیم و زبان رام کردن آن را می آموزد. این تعامل دو طرفه انسان و طبیعت باعث می شود آثار مثبتی در یکدیگر پدید آورند و این سبب گسترش افق های وجودی انسان و تجارب او می گردد.
انسان با پرداختن به کار تهذیب نفس می یابد و بر نیروهای ادراکی او در میدان های اندیشه و دانش افزوده می شود. از مهمترین نقش های کار ایجاد سرگرمی است به خصوص اگر برای افراد احساس رضایتمندی را در پی داشته باشد باعث می شود فکر و حواس بیشتر و بیشتر متوجه کار شود و حداقل فایده اش این است که فرد کمتر فرصت پیدا می کند به امور منفی و در نهایت ارتکاب گناه فکر کند، در نتیجه سلامت روح و روان او افزایش می یابد.
گردآورنده: مولود منفرد – دانش آموز ناحیه ۱ کرج