جدیدترین دوپینگ کشنده در فوتبال ایران

گروه ورزش«تیتریک»، می‌گویند یكی از روش‌هایی كه فوتبالی‌ها برای دوپینگ استفاده می‌كنند، لو رفته. نه اینكه ستاد مبارزه با دوپینگ، فدراسیون پزشكی یا كمیته پزشكی فدراسیون كشف كرده باشند فقط بعضی‌ها برای اینكه هم‌تیمی های‌شان را لو بدهند، از روشی گفته‌اند كه آنها برای بالا بردن قدرت بدنی‌شان استفاده می‌كنند. اینكه بعضی از بازیکنان آمپولی زیرنافشان تزریق می‌كنند و بلافاصله یكی از قرص‌های تقویت جنسی را می‌خورند.

گفته می‌شود این نوع دوپینگ فقط از راه تست خونی قابل تشخیص است‌؛ تستی كه در ایران گرفته نمی‌شود. تنها مسئله هم دوپینگ این ورزشكاران نیست، مهم عوارضی است كه به جا می‌گذارد‌؛ مرگ آنی ورزشكارانی كه بیماری‌های نهفته مثل بیماری‌های قلبی و عروقی دارند، از عوارض اصلی این دوپینگ است. علی طاهری كه مدتی سخنگوی ستاد مبارزه با دوپینگ بود و مدتی هم رئیس كمیته پزشكی فدراسیون كشتی، نه‌تنها تأیید می‌كند كه این فوتبالیست‌ها و ورزشكاران رشته‌های دیگر با این روش دوپینگ می‌كنند، می‌گوید كه ده‌ها روش دیگر هم برای فرار از قانون دارند.

شاید خود شما هم شنیده باشید‌؛ به تازگی شایعه شده است فوتبالیست‌ها، آمپولی را زیرنافشان تزریق می‌كنند و بلافاصله قرص ویاگرا می‌خورند. تركیب این دو قدرت بدنی‌شان را بالا می‌برد اما به دلیل اینكه تست خونی در ایران گرفته نمی‌شود، دوپینگ آنها قابل تشخیص نیست.

من وارد مصادیق نمی‌شوم. منهای این روش، ده‌ها روش دیگر، وسیله و داروهای مختلف و مكمل هست كه ورزش‌كاران برای دوپینگ به كار می‌برند و می‌توانند قانون را دور بزنند. ترجیح من این است كه نامی از این روش‌ها و داروها نبرم. به‌هر‌حال شاید كسانی باشند كه نوع دوپینگ كردن را بلند نباشند. در كل داستان دوپینگ و مبارزه با آن مثل داستان موش و گربه شده. یكی دوپینگ می‌كند و می‌خواهد از قانون فرار كند و نهادهای ضد دوپینگ دنبال این هستند كه تخلفات را شناسایی كنند. این موضوع هم فقط مربوط به ایران نیست. همین چند هفته پیش ورزش روسیه وارد بحران شد. در المپیك‌های قبلی هم ورزش‌كارانی داشتیم كه دوپینگ كرده بودند اما تكنولوژی‌های موجود، دوپینگ آنها را تشخیص نداده بود. چند سال بعد كه دوپینگ آنها محرز شد، مدال‌شان را پس گرفتند.

می گویند یكی از دلایلی كه نمی‌شود این دوپینگ‌ها را تشخیص داد، نگرفتن تست خون در ایران است.
نه این‌طور نیست. بحث تست خون بخش كوچكی از نمونه‌‌گیری است. به‌هر‌حال این امكان وجود ندارد كه از همه تست گرفته شود. نمونه‌‌گیری خون، روش تهاجمی است و به خاطر همین كمتر از این روش استفاده می‌شود. دستگاه‌ها پیشرفت كرده و تقریباً همه موارد از طریق تست ادرار قابل تشخیص است. شاید فقط یكی دو مورد است كه فرآیند خاصی برای تشخیص آنها لازم باشد. به‌هر‌حال هم به خاطر تهاجمی بودن و هم به خاطر هزینه‌بر بودن، تست خون گرفته نمی‌شود.

مشكل از موقعی است كه نمونه‌‌گیری می‌شود و نمونه گیرها دقت لازم را ندارند یا اینكه قبل تست‌‌گیری ورزشكاران چیزی مصرف می‌كنند كه دوپینگشان مثبت اعلام نشود؟
به‌هر‌حال كسانی كه دوپینگ می‌كنند راه فرار را بلدند. من می‌توانم ده‌ها روش نام ببرم كه شما و مخاطبان‌تان متعجب شوید كه بهتر است این راه‌ها را نگویم.

به طور حتم پزشكانی هستند كه كمكشان می‌كنند.
مطمئنا همین‌طور است. چندی پیش در اروپای شرقی تعدادی آزمایشگاه‌های زیرزمینی پیدا شد كه به اسم آزمایشگاه‌های سیاه معروف است. پزشكان، متخصصان داروشناسی، بیولوژی و.. آنجا كار می‌كردند. نه‌تنها پزشكان كمك می‌كنند بلكه آنها تجهیزات و آزمایشگاه‌های قوی دارند. وقتی قرارداد ورزش‌كاری صدها هزار دلار است، در كنارش بیزنس‌های دیگری هم راه می‌افتد. خیلی از تیم‌ها برای نتیجه گرفتن برای دوپینگ‌شان هم هزینه‌های زیادی می‌كنند.

در ایران همچنین تشكیلاتی وجود دارد یا آنها از تیم‌های حرفه‌ای الگوبرداری می‌كنند؟
از این آزمایشگاه‌های سیاه می‌تواند هرجایی باشد، حتی در ایران. تفاوت در این است كه در كشورهایی مثل روسیه نهادهای رسمی و دولتی برای فرار ورزش‌كاران‌شان از دوپینگ به آنها كمك می‌كنند ولی در ایران این‌طور نیست. ولی به‌هر‌حال اینجا هم هستند كسانی كه در این زمینه فعالیت می‌كنند.
در روشی كه می‌گویند به تازگی بین فوتبالیست‌ها شایع شده، صحبت از عوارض ناگوارش هم هست، اینكه ورزشكار اگر مشكلی قلبی داشته باشد، احتمال مرگش زیاد است.

من این را تأیید می‌كنم. مرگ‌های آنی بعضی از ورزش‌كاران می‌تواند حاصل استفاده از این روش‌ها باشد. شاید بعضی از كسانی كه در حال حاضر دوپینگ می‌كنند، مشكلی نداشته باشند اما حوادث در انتظارشان است. شاید بعد از چند نسل نمونه ناهنجاری‌ای بروز كند كه حاصل همین دوپینگ‌ها باشد.خبرآنلاین