آینده مبهم ماهواره‌های دانشجویی و مسئولانی که فقط وظایف را به یکدیگر پاس می‌دهند
گروه داخلی «تیتریک»؛بحث برنامه‌ریزی برای پرتاب ماهواره‌های دانشجویی آماده در دولت یازدهم را شاید بتوان به یک توپ فوتبال یا حتی گوشت قربانی تشبیه کرد، ماهواره‌هایی که با تلاش استعدادهای برتر کشورمان در بهترین دانشگاه‌های ایران آماده شدند ولی از ابتدای دولت یازدهم خبری از پرتاب این ماهواره‌ها نیست و حتی خبرنگاران در پرسش از مسئولان در رابطه با چگونگی پرتاب این ماهواره تنها با سکوت مواجه می‌شوند یا گاهی مسئولان برای خالی نبودن عریضه سکوت نمی‌کنند ولی بحث را به نهاد یا مسئول دیگری پاس می‌دهند.
در دولت گذشته حوزه فضایی به عنوان یک سازمان زیر نظر ریاست جمهوری قرار گرفته بود تا با تاکید بیشتری به این حوزه پرداخته شود ولی در دوره جدید پس از بحث‌ها و حواشی ایجاد شده، حوزه فضایی از زیرمجموعه ریاست جمهوری خارج شد و به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات منتقل شد، به طوریکه مباحث فضایی به چند نهاد سپرده شد و این امر دست مسئولان را برای ارائه پاسخ‌های مبهم و پاس دادن وظایف به نهاد دیگر به میزان زیادی باز گذارده است.
از طرفی مرکزی به نام مرکز ملی فضایی تشکیل شده که می‌گویند مسئولیت تشکیلات شورایعالی فضایی و سیاستگذاری‌ها را دارد، از طرف دیگر سازمان فضایی در زیرمجموعه وزارت ارتباطات و اطلاعات قرار گرفته و مجری طرح‌های فضایی به شمار می‌رود، از یک طرف هم پژوهشگاهی به نام پژوهشگاه هوافضا زیر نظر وزارت علوم قرار دارد که شاید آنجا هم امور پژوهشی در حوزه فضایی انجام می‌شود.
یک شورایعالی فضایی هم هست که به گفته رئیس سازمان فضایی با تلاطم در دو سال گذشته روبه رو بوده و جلساتش برگزار نشده است.
این قضیه باعث شده تا هر گاه از مسئولان هر کدام از این نهادها پیرامون ماهواره‌های بر زمین مانده سوال می‌کنیم جریان را به دیگری واگذار می‌کنند.
روسای دانشگاه که یا از تحویل ماهواره به سازمان فضایی می‌گویند یا دم از کمبود بودجه می‌زنند.
مسئولان مرکز ملی فضایی و سازمان فضایی نیز یا سکوت می‌کنند یا وظیفه را به یکدیگر محول می‌کنند.
حتی در این میان پاسخ‌های ضد و نقیض هم ارائه می‌شود، به طوریکه بهرامی رئیس سازمان فضایی ایران در نشست خبری آغاز هفته جهانی فضا گفت: تاریخ دقیقی برای پرتاب ماهواره‌های آماده مشخص نیست ولی امسال هیچ پرتابی نداریم و هماهنگی‌ها برای سال آینده صورت می‌گیرد.
اما نظر بهرامی با گذشت یک روز از این صحبتش تغییر کرد و گفت: پرتاب یک ماهواره در سال 94 قطعی است.
همچنین بهرامی در نشست خود با بیان اینکه امروزه دیگر کسی به دنبال ماهواره و پرتاب نیست و این موضوع در داخل کشور دارای هیجان است، گفت: به دست آوردن فناوری فضایی مهم است.
چند روز بعد منوچهر منطقی رئیس مرکز ملی فضایی نیز یک نشست خبری برگزار کرد ولی وی نیز در برابر سوالاتی پیرامون ماهواره‌های دانشجویی طفره رفت.
منطقی در میان سخنان مبهمش در پاسخ به زمان پرتاب ماهواره‌های بر زمین مانده گفت: برنامه‌هایی که قبلا تدوین شده بود منابع زیادی نیاز داشت و ما با محدودیت منابع مواجه‌ایم و حالا مرکز ملی فضایی ایجاد شده که با توجه به بودجه اولویت‌ها را شناسایی کنیم و بر این اساس برنامه‌ها تدوین می‌شود.
شاید با کنار هم قرار دادن همین صحبت‌های ضد و نقیض و مبهم مسئولان حوزه فضایی کشور بتوان به این نتیجه رسید که آینده ماهواره‌های دانشجویی بر زمین مانده نیز مانند همین سخنان مبهم است.
اما آنچه مسلم است اینکه در دولت یازدهم بخش فضایی کشور به چند حوزه سپرده شده است تا انسان به یاد آن ضرب‌المثل معروف بیفتد که اگر نمی‌خواهید کاری انجام شود آن را به چند نفر بسپرید.
