800 پایگاه نظامی آمریکا در سرتاسر دنیا/ امنیت یا هرج و مرج بیشتر؟

هزینه حفظ و نگهداری کل  این پایگاه های نظامی مبلغی بالغ بر 156 میلیارد دلار در سال برآورد می شود که این هزینه را دولت تامیین نمی کند بلکه مردم آمریکا این مبلغ را بدون اطلاع داشتن از مقصد هزینه کرد پرداخت می کنند. مالیات دهندگان آمریکایی  بطور  متوسط  از 10 تا 40  هزار دلار در سال برای  تأمین مخارج تنها یکی از پایگاه های نظامی آمریکا در خارج از کشور پرداخت می کنند.

نقشه مقر پایگاه های نظامی آمریکا در سرتاسر دنیا

نکته جالب در مورد اکثر این پایگاه های نظامی طرز ساخت آنهاست. بیش تر این پایگاه های نظامی آمریکایی بصورت  "مونوشهرگ ساخته شده اند.  به عنوان مثال، پایگاه نیروی هوایی آمریکا در « رامشتاین»  آلمان و یا پایگاه هوایی « کادِن» در ژاپن نیاز به تأمین مخارج ساخت  و نگهداری زیر ساخت — مدارس، بیمارستان، نهادهای گوناگون برای خانواده نظامیان دارند.  همچنین پایگاه های کوچکی مانند  « اراضی  امنیت مشترک» وجود دارند که در آنجا به  پهپاد ها،  هواپیماهای تجسسی  خدمات رسانده می شود و  انبارهای اسلحه در آنها مستقرند. در دیگر پایگاه هایی که در سراسر جهان پراکنده هستند ، فرودگاه های  نظامی، بنادر دریایی و تعمیرگاه های  تکنیک آلات نظامی  و میدان تمرین و انبار وجود دارد.

شایان ذکر است که دیگر کشورها نیز از پایگاه های نظامی در  خارج از مرزهای خود برخوردارند اما تعداد کل آنها فقط 30 پایگاه است و 95 درصد پایگاه های نظامی  سهم آمریکاست.

ایده ایجاد شبکه پایگاه های نظامی متشکل از  دهها هزار  نظامی آمریکایی  در سراسر جهان  مبدل به یک دکترین « شبه مذهبی» برای  سیاست خارجی  و  امنیت ملی آمریکا شد.  چنین سیاستی از عنوان «  استراتژی  اول بودن» برخوردار گشت و با  سیاست بازدارندگی   اتحاد شوروی، رقیب اصلی  ژئوپلیتیکی آن زمان  مرتبط بود. 

تصویر یکی از پایگاه های نظامی آمریکا در اقیانوس هند - پایگاه هوایی دیگو گارسیا

بدین ترتیب، پایگاه نظامی آمریکا در  خاور نزدیک  پیش شرط مهمی برای رشد  رادیکالیزم و روحیات ضد آمریکایی  شد — به خاطر پایگاهی که در نزدیکی  اماکن مقدس  مسلمانان در عربستان سعودی  مستقر است، « القاعده»  توانست  رادیکال های آینده را برای  انجام عملیات خرابکارانه  از جمله بر ضد آمریکا در روز 11 سپتامبر استخدام  کند. بعلاوه در  اکثر  مناطق، بعضی از نظامیان آمریکایی  رفتار ناشایستی  نشان می دهند، مثلا در اوکیناوا، زنان محلی مدام نظامیان آمریکایی را  به برخوردهای زننده  متهم کرده اند و حتی موارد تجاوز  نیز به ثبت رسیده است.  همه اینها  زمینه ای می شود برای  ایجاد محیط مناسب برای درگیری  و دشمنی  که ضرر غیر قابل جبرانی به  چهره آمریکا در  چشم ساکنان بومی  وارد می آورد.

اما سوال مهمی که ذهن کارشناسان را به خود مشغول کرده است این است که  آیا وجود پایگاه ها برای  امنیت ملی و  ثبات جهانی مفید است یا نه ؟

در صوت فقدان  دشمن بزرگ، صحبت در باره  ضرورت  حفظ چنین سپری  برای دفاع از آمریکا و یا  متحدان آن بی معناست. به عقیده  دیوید  واین، نویسنده مقاله،  بر عکس«  کلکسیون جهانی پایگاه ها»  حملات نظامی و وارد آوردن  ضربات هوایی  را برای پنتاگن ممکن ساخت که به  فجایع بزرگی مانند میلیون ها قربانی  از ویتنام  تا عراق  می انجامد. پایگاه های خارجی  نظامی،  جنگ را برای آمریکا  راحت می سازد و برای طرفی که تصمیم می گیرد  گزینه جنگ هر چه  جذاب تر می شود.

پایگاه های نظامی آمریکایی به جای آنکه محرکی برای  برقراری ثبات در  مناطق خطرناک  باشند،  تا حدودی  وسایل ایجاد تشنج  و موانعی برای  فعالیت دیپلماتیک می شوند. در صورت استقرار پایگاه ها  در نزدیکی مرز روسیه،  چین و یا ایران،  خطر  اقدامات جوابیه  از طرف این کشورها افزایش می یابد. 

نظامی گری در حال رشد آمریکا تحریکی برای  مسابقات  تسلیحاتی جدید، پرورش بذر  هرج و مرج  در خاک  نبرد ژئوپلیتیکی  است. به عقیده پروفسور آمریکایی: « جنگ بر علیه ترور»  به یک درگیری جهانی مبدل شده است  که فقط باعث افزایش مواضع  رادیکال ها  و تروریست ها  شده و  ساخت پایگاه برای  « دفاع»  از منافع آمریکا در مقایل « خطر روسی و چینی»  باعث تصادم  پیشانی هر دو ابر قدرت جهان می شود.  به زبان دیگر پایگاه های نظامی خارجی آمریکا بجای آنکه جهان را امن تر سازند ، جنگ را محتمل تر ساخته و  اوضاع در کشورهایی متشنج می شود  که این پایگاه ها در آنجا مستقر هستند.

امتی - تیتر یک