افزایش پدیده رشوه و زیرمیزی درمیان پزشکان مراکز دولتی

به گزارش گروه استانی«تیتر یک»، زيرميزي و رشوه به آفت بزرگي در جامعه ما تبديل شده است كه تاكنون هم هيچ نهاد و تشكلي نتوانسته است براي ريشه كني ان اقدام جدي و تاثيرگذاری انجام دهد.
با وجود قبيح بودن پرداخت و دريافت رشوه و اعتراف همه آحاد جامعه به زشت بودن اين عمل اما همچنان در بسياري از زمينه هاي سياسي، مسائل اقتصادي، ساخت و سازهاي غير مجاز و خريد برخي از امتيازات اجتماعي اين پديده رواج دارد و آمار دقيقي هم از ميزان آن و اينكه در كدام يك از بخش هاي جامعه بيشترين ارتكاب به ان وجود دارد، در دسترس نيست  (والبته شايد در دسترس قرار نمي گيرد!)

شبكه درمان و سلامت، بخشي كه در آن انسانيت، وجدان و اخلاق حرفه اي حرف اول را در مثمرثمر بودن خدمات مي زند درحاليكه پديده رشوه و زيرميزي در آن رخنه كرده است و شرط بسياري از پزشكان در بيمارستان هاي دولتي استان براي ارائه خدمات مناسب و مداواي بيماران از قشر مرفه گرفته تا نيازمندش دريافت مبالغي مازاد بر تعرفه ها است.

تحقیقات ميداني از بيمارستان ها و مراكز درماني دولتي آذربايجان غربي حاكي از آن است كه بسياري از بيماراني كه در بيمارستان هاي دولتي بستري شدند، از پرداخت هزينه هاي جراحي به پزشكان خارج از تعرفه هاي بيمارستاني و آن هم در مطب خصوصي طبيبان گلايه مند هستند.

اغلب بيماران بستري شده در اين مراكز معترض هستند كه اگر قرار برپرداخت اين هزينه ها است چرا اصلا بيمارستان دولتي ساخته مي شود و چرا براي اين بخش تعرفه دولتي درنظرگرفته مي شود؟ كه اگر اين نبود تنها از يك طرف فشار مالی آزارمان می داد و ديگر از بابت بي قانوني آزرده نمي شديم.

هرچند تعدادي از پزشكان از انجام مصاحبه رسمي در اين زمينه امتناع كردند اما اغلب با شنيدن سوال بر ناكافي بودن هزينه هاي پرداختي از سمت دولت در صورت ارائه خدمات در مراكز درماني دولتی گلايه كرده و اين موضوع را عامل اخذ حق قانوني خود از بابت انجام جراحي ها و نه زيرميزي عنوان كردند.

اما رئيس سازمان نظام پزشكي آذربايجان غربي با تاييد وجود زيرميزي در بين پزشكان استان گفت: در سال جاري پرونده هاي بسياري با موضوع تخلف پزشكان به كميسيون ماده 11 تعزيرات حكومتي ارسال شده است كه همگي نشان از وجود پديده زيرميزي در بين پزشكان آذربايجان غربي دارد و اين امر مايه شرمندگي است.

«عادل فتاحي» ادامه داد: متاسفانه بسياري از بيماران بدليل اخذ هزينه هاي اضافي توسط پزشكان در بيمارستان هاي دولتي، به سازمان نظام پزشكي استان شكايت كرده اند و شكايت آن ها هم كاملا به جاست.

وي با غيرقانوني دانستن دريافت و پرداخت هرنوع وجه از کانالی به غير از حسابداري بيمارستان ها در صورتيكه بيمار در مراكز دولتي خدمات دريافت كرده باشد، اظهار كرد: وجود اين پديده از ضعف شأن، منزلت و اخلاق پزشكي نشأت مي گيرد درحاليكه اخلاق پزشكي بايد سرلوحه كار فعالان عرصه سلامت باشد اما به نظر بسياري از همكاران عزيز سوگندنامه خود را فراموش كرده اند.

اين مقام مسئول و عضو كميسيون بهداشت و درمان مجلس خاطرنشان كرد: اينكه برخي پزشكان تعرفه هاي دولتي را پايين عنوان مي كنند‌،‌كذب محض است چراكه من خود بعنوان يك پزشك به خوبي واقف هستم كه مبلغ مناسبي براي پزشكاني كه در مراكز دولتي ارائه خدمات مي كنند، توسط دولت پرداخت مي شود.

فتاحي در پاسخ به اين سوال كه چه نظارتي برروند فعاليت پزشكان استان انجام مي شود، اضافه كرد: اين موضوع خارج از توان دانشگاه علوم پزشكي است چراكه حجم بيماران و پزشكان در استان بسيار بالا بوده و گستره زيادي دارند از اين رو نميتوان نظارت دقيقي در اين زمينه انجام داد.

وي يادآور شد: ما تنها در صورتي قادر به شناسايي پزشكان متخلف هستيم كه مردم گزارش دهند اما بسايري از آن ها بدليل ترس از خودداري پزشك از ارائه خدمات به بيمارانشان از اين امر امتناع كرده و به پرداخت زيرميزي تن مي دهند.

رئيس سازمان نظام پزشكي استان گفت: همه پزشكان قبل از اينكه به فكر پركردن جيب خود باشند بايد سلامتي بيماران را در نظر بگيرند كه البته اين امر سرانجام براي آن ها اجر مادي هم خواهد داشت درحاليكه برخي به حق خود قانع نيستند و اين موضوع باعث بروز مشكلات بسياري در اين زمينه شده است.

پزشكي به خودي خود يكي از شغل هاي پردرآمد محسوب مي شود و پزشكي نيست كه از وضعيت مناسبي برخوردار نباشد اما امروزه متاسفانه بسياري از پزشكان اخلاق و سوگند پزشكي خود را در گوشه اي از ذهن خود تبعيد كرده و رنگ اسكناس ها برق وجدان و انسانيت را از چشمانشان ربوده است.

در اين ميان گروهي كه بيشترين آسيب را در اين زمينه متحمل مي شوند نه دولت و نه صنف پزشكان بلكه مردمي هستند كه يا بايد به هرنحو ممكن تن به خواسته هاي پزشكان براي تامين نيازهاي درماني و نجات زندگيشان داده و از حقوق خود بگذرند و يا بايد از زندگي خود بگذرند و مانع از پايمال شدن حق خود شوند، به نظر اين پزشكان عزيز كدام يك از اين گزينه ها به ديگري مي چربد؟ آيا نبايد كلاه خود را قاضي كنند تا ببينند در ميان اين كش مكش براي اندوختن سكه اي بيشتر، با چه متاعي معامله ميكنند؟ جان انسان هايي كه نجات آن نعمتي از سوي خدا براي اين پزشكان است اما زياده خواهي آنان تبديل اين نعمت به نغمت ابدي برايشان را موجب مي شود.