مرعوب تهدیدهای غرب شدن، مصداق "توسری خوری" است
گروه سیاسی «تیتریک»؛ علی قربانی استاد دانشگاه کرج و پژوهشگر علوم سیاسی در ارزیابی خویش از سخنان اخیر رهبری گفت: تیم مذاکره کننده هسته ای مرعوب تهدیدهای غرب نشود و به غرور ملی و هیبت و شکوه تاریخ ایران اسلامی و مردم ایران توجه کنند و خطاب به غربی ها که متوجه این موضوع باشند که با ایجاد تهدید نمی توانند کاری خارج از ملاحظات مردم ایران از پیش ببرند.دولت و شخص رییس جمهور همزمان با موضوع هسته ای به ظرفیت های داخلی توجه کند.
چه نوع "توسری” احتمال دارند مذاکره کنندگان بخورند که رهبری تذکر می دهد؟
اخیرا دو تا از مقام های آمریکایی در حین تهیه متن نگارشی موضوعاتی مثل بحث گزینه نظامی را مطرح کردند و ما هم می دانیم که معمولا کشورها از دوطریق برای رسیدن به اهداف و مقاصد خودشون استفاده می کنند: تهدید و تطمیع .این یک اصولی است که در سیاست امور خارجه معمولا دنبال چنین چیزهایی هستند و آمریکایی ها به لحاظ اینکه در طی این مدت هم 35 ساله انقلاب و هم در بحث مذاکرات هسته ای بارها با تهدید اینکه همه گزینه ها روی میز است از جمله گزینه نظامی، خواستند یک تهدیدی را متوجه جمهوری اسلامی ایران کنند که بله اگر چنانچه به خواسته های آنها توجه نشود با حمله نظامی مواجه خواهند شد ولی این 35 ساله بیانگر این است که ایران هیچ موقع از این تهدیدهایی که متوجه شان بود ترسی به دلشون راه ندادند و چه در دهه شصت و چه در دهه هفتاد و هشتاد و نود همان راهی را که در انقلاب پافشاری کردند همان راه را ادامه دادند، می دهند و خواهند داد.
دلیل اینکه رهبری در این موقعیت از "توسری” استفاده می کند چیست؟ هشدار در مورد توسری چیست؟
این هم به تیم توافق خارجی است و هم متذکر شدن این موضوع به دیپلماس های داخلی است.سیاست طرفهای خارجی این است که اگر چنانچه بخواهید برخلاف رویه معمول دیپلماسی و مذاکرات حرفی از تهدید بزنید ما این را ادامه نخواهیم داد.یعنی یک نوع پاسخی به آن تهدیدات مقام های خارجی بالاخص آمریکایی هاست و بیانگر این است که آنها تصور این را نکنند که ما از روی قصد و یا از روی نیاز برای اعتراض به سمت این مذاکرات آمدیم.نه ، این طور نیست. موضوعی را که بیشتر جمهوری اسلامی ایران برای آن به سمت مذاکرات رفت، برمی گشت به تاثیراتی که در حوزه ی اقتصادی داشت و موضوعات سیاسی که به راه انداخته بودند. جمهوری اسلامی ایران در راستای خنثی سازی جنگ روانی طرفهای غربی بالاخص آمریکایی ها وارد این حوزه ی مذاکرات شدند و هیچ موقع هم در مذاکرات به دنبال این نیست که امنیت یا اقتصاد خودش را بتواند از این راه تامین کند. نه ، اینگونه نیست. در رابطه با دیپلمات های خودمون هم این موضوع را متوجه شدند که یک موقع اسیر و یا مرقوب این تحریم ها نشوید. خوب آنها مسلما چون امتیاز بیشتری را بدست بیاورند چنین الفاظی را بکار می برند و آن اهداف و منافعی که از این مذاکرات هسته ای دنبال دارند می کنند و یا اینکه بخواهند دیپلمات های جمهوری اسلامی ایران را در بحث تاکید بر پافشاری امور خودشان به یک نوعی به کم قانع بودن راضی کنند این نکته ای بود که مقام معظم رهبری فرمودند که من در رابطه با تیم مذاکره کننده هسته ای که مرعوب تهدیدهای آنها نشود و غرور ملی و هیبت و شکوه تاریخ ایران اسلامی و مردم ایران توجه کنند و خطاب به غربی ها که متوجه این موضوع باشند که با ایجاد تهدید نمی توانند کاری خارج از ملاحظات مردم ایران از پیش ببرند.
چرا مذاکره کنندگان پاسخ قاطع به تهدیدات نمی دهند؟
موضوع مذاکره و دیپلماسی پاسخ قاطع بر پافشاری بر حقوق است بنیاد دیپلماسی دوره جنگ نیست که با الفاظ و اعصبانیت و با بکارگیری ظرفیت از آن استفاده کرد همین مقدار که خطوط قرمز نظام را متذکر شوند ، خواسته های مردم ایران را متذکر شوند و در برخوردهایشان طوری رفتار کنند که طرف مقابل احساس ضعف تیم هسته ای را نداشته باشد این خودش قاطعیت است و تا اینجا که رهبری معظم انقلاب رضایت داشتند و دستاوردهایی که به اطلاع عموم مردم رسیده شده است چرا تیم ایرانی از مواضع جمهوری اسلامی ایران دفاع کردند . خوب اگر هم یک جایی لازم باشد که قاطعیت لازم را از خودشان نشان دهند ان شاء الله این کار را خواهند کرد.
آیا دولت بیش از اندازه به رفع مسائل داخلی و اقتصادی از طریق مذاکرات دل نبسته اشت؟
دولت این موضوع را رد می کند ولی واقعیت امر این است که در فضای عمومی و در بین طرف های خارجی این طوری جا افتاده که دولت امیدش را به این مذاکرات هسته ای دلبسته است البته این بر می گردد به شعارهای انتخاباتی آقای رییس جمهور که این شعارها مربوط به دوران انتخابات بود ، بالطبع در دوره ی اجرای این شعارها این طور فضا فراهم نیست که هر آن چیزی را که گفته بیاید انجام دهد. ملاحظات، موانع و محدودیت هایی وجود دارد که با شعارها نمی خواند اما دولت هم باید متوجه این موضوع باشد که دنیای امروز صرفا دنیای حرف و شعار نیست ، دنیایی است که توجه به واقعیت ها و ملاحظات واقعی آرمانگرایی متکی بر واقعیت هم همین را می گوید. دولت باید نگاهش و توجه اش به ظرفیت های درونی باشد که این ظرفیت های درونی ، پشتیبانی برای دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران در میدان های دیپلماسی باشد . این موضوع بیشتر بر می گردد به شعار انتخابات و بعضا یک نوع توجه بیش ازحد معقول به مذاکرات است اما بدون توجه به ظرفیت های داخلی در این موضوع که دولت بتواند همه ی موانعی را که طرف های غربی پیش پا گذاشتند و دارد بدون توجه به ظرفیت های داخلی امکان این موضوع نیست البته این هم باید ناگفته نماند که برداشتن تحریم ها کمکی در سهولت رسیدن به چشم اندازهای اقتصادی را هموارتر می کند.
صحبت پایانی تان را بفرمایید؟
دستگاه دپیلماسی دارد کار خودش را در این مسیر دنبال می کند و باید براساس خطوط قرمز به جا حرکت کند چون بحث منافع ملی، عزت،هیبت و شکوه مردم انقلابی ایران است و دولت و شخص رییس جمهور همزمان با موضوع هسته ای به ظرفیت های داخلی توجه کند ظرفیت های فراوان و عظیمی در حوزه ی علمی، در حوزه ی نیروی انسانی و منافع طبیعی در کشور وجود دارد که هر کدام از اینها، می تواند منجر به گشایش اقتصادی شود.