بازگشت «شیخ‌هسته‌ای» به صحنه سیاست!
به گزارش گروه سیاسی«تیتر یک»، نام آقای هاشمی رفسنجانی بر سر زبان‌هاست، نه آنجا که مهدی و فائزه فرزندان او یکی متهم و دیگری در حال گذران دوران محکویت خود در اوین است، آنجا که او بار دیگر به نقش‌آفرین اصلی فضای سیاسی – انتخاباتی کشور مبدل گشته است. سیاستمدار ۷۸ ساله هرچند کهولت سن را دلیل رفع مسئولیت ریاست جمهوری از خود می‌داند اما دلیل نمی‌شود که به گوشه‌ای خزیده و نظاره‌گر بازی‌های انتخاباتی باشد. هاشمی اینبار قرار است رییس جمهورساز شود و دولت وحدت ملی را با کاندیدای مورد نظر خود بر سرکارآورد. طیف طرفدار برنامه‌ها و خط مشی هاشمی نیز هرچند او را بهترین گزینه می‌دانند اما همه از چهره‌ها و گزینه‌هایی جز آیت‌الله برای انتخابات آتی سخن به میان می‌آورند. افرادی چون علی اکبر ولایتی، علی اکبر ناطق نوری، اسحاق جهانگیری، محمدعلی نجفی و حسن روحانی که قرا است به میدان بیایند تا با لیدری و مدیریت هاشمی سالخورده دولتی متشکل از اصولگرا و اصلاح طلب را بر سرکار بیاورند. گامی برای برقرای آشتی ملی بین جریانات سیاسی!
در این میان هرچند تا مدتی پیش از علی اکبر ولایتی به دلیل نزدیکی به رییس مجمع تشخیص و میزان نفوذ او در بین اصولگرایان سنتی و بخشی از اصلاح طلبان معتدل به عنوان گزینه‌ای مطلوب آیت الله برای سکانداری دولت وحدت ملی نام برده می‌شد اما با مطرح شدن موضوع ائتلاف ۱+۲ و نزدیکی او به قالیباف و حدادعادل به نظر می‌رسد این روزها نگاه‌ها از وزیر امورخارجه دولت سازندگی برداشته شده و به سمتی دیگر معطوف گشته است، آنجا که دبیر سال‌های نه چندان دور شورای عالی امنیت ملی در اتاقی در مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت روزهای خود را به سکوت می گذراند. حال دیگر رسانه‌های حامی و نزدیک هاشمی نیز نام او را جایگزین ولایتی کرده‌اند.
پایان عمرِ بازیگری «شیخ نور» و بازگشت «شیخ‌هسته‌ای» به صحنه سیاست!
از شیوخ سیاستمدار اهل سکوت است، سال‌هاست که کمتر در محافل سیاسی و رسانه‌ای حضور جدی دارد، مرکز مطالعات استراتژیک مجمع تشخیص گوشه دنج فعالیت‌های روزانه او شده و هر از گاهی از جایگاه رییس همان مرکز نیز انتقاداتی را به سیاست‌های دولت روانه می‌کند. سکوتش اما شاید از سر دلخوری باشد. چه آنکه او سال‌ها در قامت دبیر شورای عالی امنیت ملی پیگیری پرونده هسته‌ای را بر عهده داشت اما از همان زمان که ستاره دولت اصلاحات افول کرد و برخی افراطیون اصولگرا به یک ضربه همه اصلاح طلبان و منسوبان به آنها را از دم تیغ گذراندند، او نیز از این ضربه بی‌نصیب نماند و متهم به عقب‌نشینی در پرونده هسته‌ای شد. شیخ هسته‌ای اما از موضع پاسخ درنیامد و سال‌ها سکوت کرد و به یکباره در همان روزهایی که بار دیگر پرونده هسته‌ای با سکانداری سعید جلیلی بر سر زبان‌ها بود و برخی انتقادات به رویه سیاست خارجی دولت مطرح می‌شد با انتشار کتابی به همه ادعاها، تخریب‌ها و سوالات درباره پرونده هسته‌ای در آن سال‌ها پاسخ داد. کتابی که جنجال‌ساز بود اما حسن روحانی آمده بود که اینبار سخن بگوید و بسیاری نیز این اقدام او را زمینه‌چینی برای بازگشت مجدد او به عرصه فعال سیاست می‌دانستند.
بر سر زبان افتادن نام حسن روحانی به عنوان کاندیدای احتمالی ریاست جمهوری یازدهم اگرچه از مدت‌ها قبل آغاز شده بود اما نه تنها خود او هربار از در انکار بر می‌آمد و از عدم کاندیداتوری‌اش سخن می‌گفت، که اطرافیان و نزدیکان به او نیز از عدم تصمیم جدی او برای ریاست جمهوری سخن می‌گفتند. شاید از همین رو بود که هربار نامی از دولت وحدت ملی برده می‌شد از او در کنار ناطق نوری و ولایتی به عنوان گزینه‌ای با احتمال پایین سخن گفته می‌شد. این روزها اما گویی ورق برگشته است، دیگر نه نامی از ولایتی در میان کاندیداهای مورد نظر دولت وحدت ملی برده می‌شود، نه از علی اکبر ناطق نوری! چه آنکه از یک سو ولایتی هرچند تا به امروز موضع مشخصی درخصوص ائتلاف ۲+۱ که خود او یک سر ماجراست اتخاذ نکرده است اما بسیاری سکوت او را به منزله همراهی‌اش با قالیباف و حدادعادل و تایید رسمی این ائتلاف می‌داندف ائتلافی که بسیاری از اصولگرایان سنتی و نو اصولگرایان آن را معطوف به شکست دانسته‌اند. در دیگر سو نیز علی اکبر ناطق نوری بیش از هر آشنا به علم سیاستی به خوبی به پایان عمر سیاسی خود پی برده است، چه آنکه کلید خاموشی او در بازیگری سیاسی در سال ۸۴ و به دست محمود احمدی‌نژاد زده شد که با پشت کردن به تصمیمات شورای هماهنگی نیروهای انقلاب که هدایت‌گر اصلی آن ناطق نوری بود، قاعده بازی را برهم زد تا از نقش شیوخیت ناطق چیز جز شکست در اذهان سیاسی باقی نماند. این روزها نیز هرچند «شیخ نور» خود ابراز تمایلی برای حضور نکرده است اما فضا نیز چندان محیای حضور او نیست و حتی راست سنتی نیز چندان از او به عنوان گزینه مطلوب خود نام نمی‌برند.
در این میان اما نام حسن روحانی این روزها جدی‌تر از قبل مطرح و دهان به دهان می‌چرخد و نزدیکان به هاشمی و حسن روحانی از احتمال کاندیداتوری او سخن به میان می‌آورند.
چندی پیش بود که علی عسگری مشاور و رابط پارلمانی مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت، بر خلاف اظهارات قبلی خود مبنی بر عدم تصمیم روحانی برای شرکت در انتخابات، به یکباره از او و ناطق نوری به عنوان گزینه‌هایی اصلح نام برد که در حال رصد شرایط برای حضور یا عدم حضور در انتخابات هستند. وی با بیان اینکه برای کاندیداتوری در دولت فراگیر یا وحدت ملی چهره‌هایی مثل ناطق و روحانی منظور نظر آقای هاشمی برای کاندیداتوری هستند عنوان کرد« آقای روحانی هیچگاه کاندیداتوری خود در انتخابات ریاست جمهوری آینده را نفی نکرده است، بلکه در حال مصلحت اندیشی است تا ببیند شرایط نظام چگونه می شود.» وی همچنین از دیدارها و دعوت‌های برخی نمایندگان ادوار مجلس از روحانی برای حضور در انتخابات خبر داد« ۲۰۰ نفر از نمایندگان سابق و فعلی مجلس، دانشگاهیان، روحانیان و صاحب نظران از رئیس مرکز استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری آینده دعوت کرده اند. همچنین بیش از ۷۰ نماینده سابق مجلس متشکل از نمایندگان مجالس اول، دوم، سوم و هفتم در دیداری که با روحانی داشتند، از ایشان برای حضور دعوت کردند.»
محسن هاشمی فرزند هاشمی رفسنجانی نیز اخیر از روحانی به عنوان کاندیدایی اصلح نام برده که در شرایطی که فضا را برای برد قطعی او فراهم باشد پا به عرصه خواهد گذاشت.
غلامعلی دهقان سخنگوی حزب اعتدال و توسعه، حزبی که قرابت نزدیکی با اکبر هاشمی رفسنجانی و حسن روحانی دارد نیز حسن روحانی را فردی ارجح با نگاهی مدرن‌تر به مسائل مختلف کشور برای کاندیداتوری از سوی جریان میانه‌رو می‌داند اما معتقد به آن است که «جریان میانه باید خود را بازسازی کرده و در عرصه سیاست ایران جا باز کند نباید صرفا زود به نتیجه فکر کرد.»
روحانی؛کاندیدای مطلوب تکنوکرات‌ها !
بسیاری تحلیل‌ها نیز حکایت از تمایل تکنوکرات‌ها بر حضور حسن روحانی در عرصه رقابت داد، تکنوکرات‌ها که سال‌هاست دست‌شان از عرصه اجرایی کوتاه شده است به انتخابات ریاست جمهوری آتی چشم امید دوخته اند و چنانچه نتوانند سیدمحمد خاتمی را برای حضور در رقابت متقاعد کنند، چه کسی بهتر از حسن روحانی، پدر معنوی حزب اعتدال و توسعه و دست راست آیت الله هاشمی رفسنجانی. او که به واسطه روحیه اعتدال گرایانه و حضور در جامعه روحانیت مبارز به عنوان تشکلی تاثیرگذار در فضای انتخاباتی کشور می‌تواند حمایت بخشی از اصولگرایان سنتی، اصلاح‌طلبان میانه رو و بدنه مذهبی جامعه را نیز نصیب خود کند.
در این میان اما برخی ضعف و عدم توان بالای اجرایی را از نقاط ضعف شیخ حسن روحانی می‌دانند که چنانچه فضای سیاسی مردم به سمت گفتمان کارآمدی بیشتر متمایل شود در این صورت روحانی مشکل جدی‌تری خواهد داشت. از سوی دیگر هنوز هم هستند افرادی که همچنان معتقد به عقب‌نشینی از دستاوردهای هسته‌ای در دوران دبیری شورای عالی امنیت ملی او دارند، اعتقادی که می تواند بر میزان تمایل افکارعمومی بر انتخاب روحانی تاثیر بسزایی داشته باشد./فاطر
