وی ادامه داد: انگیزه محبت، افت و خیز و نوساناتی دارد؛ مثلاً گاهی انسان محبتش نسبت به سیدالشهدا (ع) داغ و گاهی سرد می شود؛ البته این بحران نیست زیرا نوسان، خاصیت محبت است.

حجت الاسلام پناهیان با بیان اینکه انگیزه ادب بادوام تر و سهل الوصول تر از 2 انگیزه دیگر است و عموم دستورات دینی بر این انگیزه تاکید دارند، خاطرنشان کرد: راه ادب راه اصلی، فراگیر، بسیار زیبا و سهل الوصول تر است.

وی افزود: آدم بامحبت ممکن است باادب شود و این اشتباه بزرگ بعضی از پدر و مادرها است که فرزندشان را بامحبت تربیت می کنند در حالی که محبت نوسان دارد.

مسئول مدرسه دارالحکمه با اشاره به اینکه اگر بچه هایمان را بر محور ادب تربیت کنیم ثبات بیشتری خواهد داشت، تصریح کرد: بخشی از محبت ذاتی است مانند اینکه بچه از بدو تولد پدر و مادرش را دوست دارد اما ادب تماماً اکتسابی است لذا اگر بچه را با ادب تربیت کردی به راحتی مرتکب اشتباه و بی ادبی نمی شود.

حجت الاسلام پناهیان با بیان اینکه گاهی فردی از خود می پرسد اگر این نماز را بخوانم چه نفعی دارد، گفت: چنین فردی در اقامه نماز، شاید دچار نوسان شود اما اگر انگیزه ادب در کار باشد، ثباتش بیشتر است.

 وی با اشاره به اینکه یکی از ویژگی های ادب، استمرار است، خاطرنشان کرد: ادب یک عادت رفتاری است؛ لذا اگر انگیزه رفتار آدمی شود بسیار بهتر از انگیزه های منفعت و محبت است زیرا مانند بولدوزری است که موانع را از بین می برد و جاده را صاف می کند.

حجت الاسلام پناهیان گفت: گاهی شیطان انسان را فریب می دهد و منافع را کج نشان می دهد که در این صورت انسان تحت تأثیر اتفاقات بیرونی قرار گرفته و ممکن است مرتکب رفتار اشتباهی شود؛ مثلا فردی ضربه ای بر بینی او بزند، او به این می اندیشد که اگر جواب او را بدهد، دچار مشکل می شود یا خیر؛ اما اگر انگیزه رفتار انسان، ادب باشد فارغ از تحولات و اتفاقات بیرونی همواره ادب را رعایت کرده و احتمال اینکه مرتکب خطایی شود، کمتر می شود.

مسئول مدرسه علمیه دارالحکمه با اشاره به اینکه ادب در همه جا وجود دارد، گفت: یکی از بهترین صحنه های ادب، در رابطه پدر و مادر در خانه است که غوغا می کند.

حجت الاسلام پناهیان تصریح کرد: ادب در فرهنگ دینی ما ضعیف است و اشتباه استراتژیک و خیلی بدی که ما کردیم این است که کلمه تربیت را جایگزین ادب کرده ایم زیرا تربیت برای همه چیز به کار می رود از تربیت بدنی تا تربیت گل و گیاه.

وی ادامه داد: ادب تنها مختص انسان و کلمه دینی ای است که نمی دانم چرا به جای آن تربیت به کار می بریم! خطیب این مجلس با اشاره به اینکه متاسفانه ما کلمه ادب را خیلی دینی نمی دانیم، خاطرنشان کرد: پیغمبر اسلام (ص) فرمودند: «اَنـَا اَديبُ اللّه وَ عَلىٌّ اَديبى: من ادب شده به دست خدا و علی ادب شده به دست من است» (مكارم الاخلاق، ص 17).

وی افزود: در فرهنگ ما به ویژه ادبیات غنی ما از کلمه ادب به خوبی استفاده می شود و بهتر است به جای اینکه بگوییم مسئول تربیت، بگوییم مسئول ادب؛ این جاگزینی خیلی اثرگذار است زیرا آن مسئول ابتدا به فکر ادب خود خواهد بود.

حجت الاسلام پناهیان با بیان اینکه جایگاه ادب در دین و فرهنگ ما بسیار بالا است، اظهار داشت: بنابراین ادب را در زندگی خود به کار برده و با ادب، نماز و قرآن بخوانیم و با دیگران رفتار کنیم.

وی ادامه داد: گروهی به یکی از علمای جلیل القدر گفتند دامادتان را بفرستید تا در سفر حج با ما باشد. آن عالم گفت شما خودتان احکام را می دانید نیازی به او نیست، اما آنها آنقدر اصرار کردند تا آنکه آن عالم گفت: شما در سفر ممکن است نشست و برخاستی داشته و شوخی ای کنید که در نتیجه آن به او (دامادم) بی ادبی شود؛ و به این صورت در سفر حج عاق شوید.

مسئول مدرسه دارالحکمه تهران در پایان با بیان اینکه اگر انگیزه رفتارمان ادب باشد غوغایی می کند و از محبت نیز بسیار مهم تر است، اظهار داشت: انسان باادب در همه حال احترام دیگران را حفظ می کند.؛ زیرا گاهی انسانی ممکن است حال نداشته باشد و به همسایه اش سلام نکند و لی با ادب در همه حال حتی در وضعیت بی حالی، با دیگران سلام و احوالپرسی می کند.

منبع:شبستان