اصلاح طلبان بايد عذر خواهي کنند

تاکید بر عذر خواهی اصلاح طلبان توسط گروه های سیاسی

بحث بر سر اين که اصلاح طلبان بايد توبه کنند و بدون توبه حق شرکت در انتخابات و مشارکت در سياست به نحو فعال را ندارند بحثي است که آرام آرام به بحث داغ عرصه سياست تبديل مي‌شود. اصلاح طلبان نيز به نظر مي‌رسد که اين مساله را جدي گرفته اند و از آن دچار وحشت شده‌اند و از اين روست که عناصر مختلفي در درون جبهه اصلاح طلبي نسبت به اين مساله واکنش‌هاي متفاوتي ارائه مي‌دهد و به شيوه‌هاي مختلف مساله لزوم توبه و اعلام برائت از فتنه و فتنه‌گران انتخابات سابق را غير ضروري اعلام مي‌کنند.

به عبارت ديگر نگاهي به مباحث صورت گرفته در اين باره حاکي از آن است که برخي با دلايل متعدد بيان مي‌دارند که اصلاح طلبان بدون عذرخواهي صلاحيت لازم براي شرکت در انتخابات آتي را ندارند. اين افراد و گرو‌ه‌ها متذکر مي‌شوند که اصلاح طلبان به واسطه رفتار سياسي سابق خود و فتنه‌سازي‌اي که انجام داده‌اند بايد از مردم عذرخواهي و يا به تعبيري که برخي از آنها بيشتر مي‌پسندند توبه و اعلام برائت از فتنه کنند تا صلاحيت اوليه براي شرکت در انتخابات را پيدا کنند.

به عنوان مثال برخي از دلايل صاحبان اين نظر را مي‌توانيد در تحليل‌هاي زير مشاهده کنيد:

1- اصلاح طلبان خطایی عامدانه مرتکب شدند لذا باید معذرت خواهی نمایند.

واکنش اصلاح طلبان

از سوي ديگر عده‌اي از اصلاح طلبان بيان مي‌ دارند که اگر قرار باشد هر گروه سياسي به واسطه اشتباهاتي که کرده است و يا خطاهايي که از او سر زده است عذرخواهي و به اصلاح توبه و اعلام برائت کنند اصولگرايان نيز به واسطه پيدا شدن جرياني که موسوم به انحرافي است موظف به عذرخواهي و اعلام برائت از گذشته خود هستند. برخي از آنها تلاش مي‌کنند که با ايجاد يک جو تبليغاتي مدعي شوند که اصولگرايان نيز بايد توبه کنند به عنوان مثال:

1- موضع رحیمی مبنی بر لزوم معذرت خواهی اصول گرایان بابت جریان انحرافی.

2- اصلاح طلبان یا اصول گرایان چه کسی باید عذر خواهی کند؟

اما برخي از اصلاح طلبان نيز با در پيش گرفتن سياستي تبليغاتي تلاش مي‌کنند که طرح مساله اعلام برائت از فتنه و به اصطلاح توبه از فتنه‌سازي را تمسخر کرده و با آن به لحاظ تبليغاتي تعيين تکليف کنند به عنوان مثال اینکه اصلاح طلبان ضمن  چرت و پرت خواندن توبه از فتنه ، منکر لزوم توبه این جریان از وقایع 88 شدند.

جالب توجه آن است که در اين ميان برخي از اصولگرايان متوجه مساله اصلي نشده و تصور کرده‌اند اظهار برائت از خطا و توبه از اشتباهات گذشته موضوعي است که در اين ميانه مطرح است و از اين رو گفته اند که اصلاح طلبان از فتنه و اصولگرايان از جريان انحرافي اظهار برائت کنند. به عنوان مثال به مورد زیر می توان اشاره کرد:

استقبال از شرط عارف از جانب اصول گرایان.

اما بايد توجه داشت که مساله اين نيست. اما به راستي مساله اصلي چيست؟

فتنه سازي و تلاش براي حضور در انتخابات؛ اشتباه يا نفاق

اما بايد توجه داشت که آنچه در پي انتخابات گذشته رخ داد صرفا يک خطا يا اشتباه يک جريان سياسي نبود. غالب جريان اصلاح طلبي به واسطه روندي که در انتخابات در پيش گرفت به ورطه هولناکي درغلطيد که حاصل آن نفي روال‌هاي قانوني کشور، زير سوال بردن مشروعيت نظام جمهوري اسلامي، تبليغ دروغ بزرگ تقلب و امين ندانستن نظام اسلامي در راي مردم، نپذيرفتن نظر نهايي مراجع قانوني ناظر بر انتخابات و تلاش براي بردن آبروي نظام اسلامي در داخل و در عرصه بين المللي و مسائل مهم ديگري بود که در يک کلمه از آن به فتنه سازي تعبير مي‌کنيم.

فتنه سازي حاصل عملکرد جريان اصلاح طلبي و کانديداهاي لجوج اين جريان بود که مورد حمايت اغلب بدنه سياسي و کادرهاي فعال اين جريان نيز قرار داشتند. با اين حساب نمي‌توان پذيرفت که آنها که با دروغ بزرگ تقلب سلامت انتخابات و دستگاه‌هاي برگزار کننده آن را زير سوال بردند و از اين طريق مدعي شدند که نظام اسلامي امانت دار راي مردم نيست و با ادعاي تقلب در آراي مردم، نتايج راي مردم را زير سوال بردند، با چه رويي مي‌خواهند دوباره به صحنه عمل سياسي بازگردند و در انتخابات شرکت کنند. آيا مردم حق ندارند از اين افراد سوال کنند که شما چگونه مي‌خواهيد به روال انتخابات وارد شويد در حالي که سابقه نزديک شما نشان از آن دارد که به روالهاي قانوني تن نمي‌دهيد و اگر نتيجه انتخابات با اميال سياسي شما يکي نشد به هر دروغي براي رد کردن نتيجه انتخابات متوسل مي‌شويد. آيا حضور اصلاح طلبان در انتخابات بدون اظهار برائت از گذشته به اين معني نخواهد بود که اگر نتيجه انتخابات مطابق ميل آنها نباشد باز مدعي تقلب و عامل فتنه‌گري و فتنه‌سازي خواهند شد. اصولا وقتي اصلاح طلبان مدعي شده‌اند که انتخابات در ايران با تقلب و دستکاري در آراء مردم همراه است و آنها نظر مراجع قانوني ذيصلاح را در باب نتيجه انتخابات قبول نمي‌کنند حضورشان درانتخابات به چه معني خواهد بود. آيا چنين حضوري، چيزي جز تلاش براي ايجاد فتنه‌هاي جديد است.

از اين روست که با قاطعيت مي‌توان گفت که اصلاح طلبان نمي‌توانند بدون عذرخواهي يا آنچه درادبيات سياسي امروز جامعه ما اعلام توبه و برائت از دروغ گذشته خوانده مي‌شود در انتخابات شرکت کنند. اين امر به اين علت نيست که اصلاح طلبان خطا کرده‌اند و دچار اشتباه شده‌اند، تا مدعيان اصلاح طلبي و حاميان آن‌ها مدعي شوند که مگر ديگر گروه‌هاي سياسي خطا و اشتباه نداشته‌اند. مساله در اين‌جا صرفا خطا و اشتباه داشتن نيست، مساله اين است که کسي که روال قانوني انتخابات را زير سوال برده است و با لج‌بازي و فتنه‌گري و قانون‌گريزي هياهو به پا کرده است و به نتيجه‌اي که مردم بر سر صندوق راي ايجاد کرده‌اند و مراجع قانوني ناظر بر انتخابات آن را تاييد کرده‌اند پايبند و متعهد نيست نمي‌تواند دوباره وارد عرصه انتخابات شود. واضح است که هر گونه مشارکت سياسي آنها در انتخابات بدون عذرخواهي و توبه از دروغ تقلب و فتنه‌سازي‌هاي بعدي آن، نشان از نفاق و دورويي با مردم دارد.