انقلاب اسلامی و مبارزه با فساد

گروه سیاسی«تیتریک»؛یکی از ویژگی های مهم رژیم پهلوی، فساد سیستمی و مفسد پروری بوده که بالاترین فسادها و دست اندازی به منابع مالی،دریافت و پرداخت بزرگترین رشوها وسوء استفادها،خروجی آن به حساب می آمد.

خودکامگی، انحصار قدرت و ثروت در خاندان پهلوی، بسته بودن فضای سیاسی و نبود مطبوعات و احزاب مستقل، استبداد، قبیله سالاری و رابطه گرایی، ضعف نهاد های قانونی وبی توجهی به قانون ، فساد بزرگ رژیم پهلوی را رقم زده بود که مشکل سیستمی داشت واکثر دولت مردان و کارگزاران آن را آلوده ساخته بود وعامل شکل گیری طبقه ای ثروتمند در مقابل اکثریت محروم شده بود و تبعیض وبی عدالتی را دامن میزد به گونه ای که فاصله طبقاتی، یکی از ویژگی های مبرز رژیم پهلوی به حساب می آمد و کاخ نشینی در کنار کوه نشینی، موج نفرت از رژیم را در تودهای محروم برانگیخته بود.

پس از پیروزی انقلاب و آغاز شکل گیری نظام مقدس جمهوری اسلامی، ازآنجا که یکی از ویژگی های مهم آن برهه،فساد ستیزی و پاکدستی بود از این رو نوعی بازدارندگی در برابر فساد را در ابتدا انقلاب شاهد بودیم.

اما با عبور از مراحل تاسیسی، در شرایط سخت و کمبودهای زمان جنگ، زمزمه های سوء استفاده و فساد در بخش تجارت به گوش می رسید که در آغاز، عمدتاٌ در بخش خصوصی و سپس در بخش های دولتی و در گیر با امر تهیه و توزیع اقلام و کالاها مطرح بود.

پس از جنگ و شروع دوران سازندگی، این زمزمه های درگوشی به شایعات و اخبارعلنی تبدیل شد و به تدریج اخبار تشکیل پروندهای فسادی چون، فاضل خداداد با ارقام میلیاردی،آلودگی برخی نزدیکان و اطرافیان برخی مسئولان،اولین شوک را به حامیان انقلاب وارد کرد و احساس خطر ناشی از این پدیده زشت و مغایر با آرمانها وخصلت های انقلابی و تهدید کننده روحیات دینی و اخلاقی موجب شد تا رهبر معظم انقلاب اسلامی،درباره خطر دنیا زدگی،اشرافی گیری بازگشت روحیه کاخ نشینی به مسئولان هشدار دهند.

اما عواملی چون سرگرمی دولت مردان به سایر مسائل و حتی تلقی باطلی که مبارزه با فساد را موجب فرار سرمایه دار و سرمایه می دانست،همراه با این کژتابی نظری که موتور توسعه را تنها میتوان با سوخت نظریات لیبرالی گرم کرد،شنوایی برای این هشدارها باقی نمی گذاشت.

ازسویی نبودن یک سامانه بازررسی و نظارتی مقتدر و عدم قاطعیت دستگاه قضایی مصلحت اندیشی در برخورد با مفسدان و... موجب شد تا این روند خطرناک ادامه یابد و حتی زمینه ی اتصال برخی مفسدان با خانواده های طاغوتی پدید آید.

چنین روندی به شکل گیری طبقه نوکیسه و متمولی انجامید که به تدریج با برقراری برخی از ارتباطات خویشاوندی و فامیلی،حلقه ای از تکنوکرات های اشرافی پدید آوردند که ابتدا در دوره دوم خرداد با شعار جمهوری خواهی در برابر اسلامیت نظام صف کشیدن وسپس با تبدیل به الیگارشی متصل به ثروت و قدرت،در فتنه88 مقابل جمهوریت نظام ایستادند.

این طبقه نوپا که حول چند شخصیت سیاسی خاص شکل گرفته و در برخی پروندهای بزرگ فساد نفتی و گازی مثل کرسنت واستات اویل ردپای آن دیده می شود،با برخورداری از نفوذ بالا و در اختیار داشتن یک جریان رسانه ای پر قدرت،امروز به راحتی به دنبال بایکوت و خفه سازی نیروهای مدافع انقلاب و منتقد و مخالف فساد با ادعای حساب شده مبارزه با فساد برآمده و به دنبال منفعل سازی نهادهایی چون سپاه با برچسب زنی و متهم سازی است.

این اتفاق، مرحله جدیدی در روند فساد است که چنانچه ابعاد آن به خوبی شناسایی و روشن نشود،می تواند با استفاده از تاکتیک فرار به جلو، مفسدان را از جدی ترین موانع پیش روعبور دهد و با ادامه روند ارتجایی فساد،چه بسا با حفظ پوسته نظام جمهوری اسلامی و با تهی کردن نظام از محتوا و هویت،سرمایه های گرانقدر برآمده از انقلاب اسلامی را به آتش بکشد،اما خوشبختانه مبارزه با فساد نه تنها پشتوانه ای مثل تجربه انقلاب،بلکه حامی بزرگی چون رهبر انفلاب اسلامی،امام خامنه ای(مدظله العالی) دارد.

شایسته است پیش از آنکه فساد،خود را بازتولید کند و مفسدان به توسعه سیستمی آن دست یابند،در تراز همان مبارزات انقلابی،با آن مبارزه شود.

چنین مبارزه ای اگر چه با توجه به حرفه ای عمل کردن مفسدان و دسترسی آنان به وکلای قانون دان و قانون شکن،چندان ساده نیست،امام به برکت حمایت رهبری و مردم،حتما شدنی است.

امروزمبارزه با فساد و مفسدان، ضرورتی برای تداوم انقلاب و پیش برندگی آن است.انقلابیون نباید نگران جیغ های بنفش مفسدان باشند، بلکه باید مطالبات به حق و حمایت قاطع مردم از مبارزه با فساد را ترجیح دهند.

خوشبختانه فساد در کشور ما هنوز نتوانسته به سیستم کامل دست یابد و از این رو باید مفسدان را که برای مصونیت بخشی خویش ، سیستمی بودند آن را القا می کنند،به سرعت به دست قانون سپرد وبا قاطعیت به مجازات رساند.

تیتر1/ رسول سنایی راد کارشناس مسائل سیاسی