برنده اصلی قضیه ی شارلی ابدو

گروه سیاسی «تیتریک»؛ حوادث متوالی صورت گرفته در پاریس بعد از حادثه شارلی ابدو اگرچه دارای ابهامات زیادی است و می‌توان آن را یک سناریو از پیش طراحی شده برای تخریب و تخطئه بیشتر مسلمانان ساکن اروپا دانست، اما آنچه که این روزها بیشتر برجسته می‌شود، مواضع و واکنش‌هایی است که گروه‌های مختلف اجتماعی در قبال حادثه شارلی ابدو اتخاذ می‌کنند؛ مواضعی که گاه رنگ و بوی اهانت به مقدسات را می‌گیرد و به نوعی به تقویت چرخه خشونت می‌انجامد.

پس از کاریکاتور موهن شارلی ابدو، چهره‌های مشهور غرب به میدان آمدند و پیج‌های خود در شبکه‌های اجتماعی را آکنده از عبارت "من هم شارلی هستم” کردند؛ از شبه هنرمندان و پورنو‌استارهای هالیوودی گرفته تا جرج کلونی که در مراسم گلدن گلوب پس از هجو‌گویی‌های بیشمار، خود را به قافله شارلی‌ها منتسب کرد.

در واقع نشریه فکاهی شارلی ابدو با ایجاد کمپین "من هم شارلی هستم”، بار دیگر به هتک حرمت مقدسات اسلامی پرداخت و چهره‌های سرشناس سیاسی و هنری غرب نیز با پیوستن به این کمپین، حمایت تلویحی خود را از توهین به ادیان و مقدسات به اسم آزادی بیان، اعلام کردند.

مصاحبه اخیر "ژرار بیار” سردبیر شارلی ابدو با شبکه تلویزیونی "ان بی سی” آمریکا حاوی نکات حائز اهمیتی است؛ "بیار” در این مصاحبه همصدا با سیاستمداران غربی همچون "دیوید کامرون” و "باراک اوباما”، توهین به مقدسات را وجهی از آزادی برمی‌شمارد و تمام کسانی که به کمپین "من هم شارلی هستم” پیوستند را لائیک و آزادی خواه خطاب قرار می‌دهد.

شارلی ابدو چیست؟

شارلی ابدو زمانی پرچمدار آنارشیزم انقلابی و دشمن هر نوع قدرت و افشا کننده سوء استفاده کنندگان آن بود. هنوز خاطره شماره های اواخر دهه شصت این نشریه در تقبیح برنامه های نظامی هسته ای و مبارزاتش بر ضد رشد کاپیتالیزم در جهان از یادها نرفته است. آن دوران کاریکاتوریست ها و طنزپردازانی چون ریزر، شورون و … این نشریه را به نهادی واقعی طبق سنت و روحیه انقلاب فرانسه تبدیل کرده بودند. تا اینکه آقای فیلیپ وال در اواسط دهه ۹۰ مدیریت آنرا بدست می گیرد.

"وال” کم کم سیاست نشریه را که بیش از ۳۰ سال آنگونه اداره می شد را به سمت دیگری برده و نشریه ای که کاملا در خدمت CRIF (معادل آیپک لابی صهیونیزم در آمریکا، مرکز مدیریت یهودیان فرانسه) در می آورد.

اسلام هراسی و مبارزه با "اسلامونازیسم”، "اسلامو فاشیزم” و”فاشیسلامیزم” به تعبیر گردانندگان و حامیانش یگانه مشی مبارزاتی این نشریه را تشکیل می دهند.

انتشار کاریکاتورهایی که بیش از آنکه مبلغ آزادی بیان باشند راسیزم و نژادپرستی را ترویج می کنند. تئوریسن های به دوران رسیده از طریق این نشریه در میدان اسلام هراسی مثل کارولین فورست اگرچه با همتایان خود در آمریکا بر سر سقط جنین و ازدواج همجنس گرایان اختلاف دارند ولیکن زمانی که بحث اسلام به میان می آید تفاوتی بین محتوای صحبت های آنها و امثال Norman Podhoretz نویسنده "جنگ چهارم جهانی، مبارزه طولانی با اسلاموفاشیزم” در آمریکا نمی بینید.

این هفته نامه طنز و فکاری به سردبیری "فیلیپ وال "از همان ابتدای کار، مرزهای خودش را با کنیسا، تورات، هولوکاست مشخص می کند چون "آنها خیلی رنج کشیده اند”. مدیر شارلی ابدو، پیشاهنگ در مبارزه برای آزادی بیان جزو حلقه اول مدافعین تصویب قانون گسو در فرانسه بود. همان قانونی که زیر سوال بردن و تحقیقات در باره هولوکاست را ممنوع و جرم اعلام کرد.

سینه Siné کاریکاتوریست پیش کسوت شارلی ابدو در سال ۲۰۰۸ به جرم شوخی با پسر سرکوزی که اعلام کرده بود برای ازدواج با وارث امپراطوری Darty به مذهب یهود گرویده است، از طرف فیلیپ وال به یهودستیزی محکوم و از نشریه اخراج شد. بعد مشخص شد که مشکل فقط و فقط شوخی با یهودیان نبوده بلکه همزمان با افشای یکی از بزرگترین پرونده های فساد مالی به اسم پرونده کلیرستریم (Clearstream) بوده است، سینه با سانسور نشریه مخالف بود. پرونده ای که پرده از یک سیستم کاملا مهندسی شده در نقل و انتقالات مالی بین بانکی در سالیان دراز بر می داشت.

طنز پردازان دیگری نیز چون الیویه سیران نتوانستند خطی مشی ناصواب نشریه را برتابند. سیران در یک نامه سرگشاده مفصل به طبیعت ضد اسلامی و نژادپرستانه شارلی ابدو اعتراض می کند و از نشریه استعفا می دهد.


"فیلیپ وال ” که زمانی خود را جزو جنبش "آلترموندیالیست ها ” (جنبش ضد جهانی شدن در فرانسه) می دانست ولی از وقتی که این جنبش، صهیونیزم را مکتبی نژادپرست معرفی کرد، مخالفت خود را اعلام و از جنبش فاصله گرفت. طرفداری وال از حمله ناتو به کوزوو، دانیل کوهن بندیت(۱۹۹۹)، معاهده قانون اساسی اروپا(۲۰۰۵) انتقادات مکرر از چپ افراطی (که خودش با این اتیکت وارد شارلی ابدو شده بود)، مواضع ضد اسلامی و حمایت رسمی اش از آمریکا و اسرائیل، پرتره این چهره رسانه ای فرانسه و آرشیتکت شارلی ابدو مدرن را ترسیم کرد. آقای وال ۱۷ سال وقت گذاشت تا شارلی ابدو دربست به آرمان های اولیه اش پشت کرده و فلسفه ای جدید و متضاد را سرلوحه خود قرار دهد.

شارلی ابدو و سابقه تخریب چهره پیامبر:

شارلی ابدو لحنی هتاک و غیر سازشکار دارد و از نظر محتوای انتشار به شدت ضد مذهب است. نگارشهای این مجله شامل تمسخر کاتولیک فرانسه، اسلام در فرانسه، بخصوص اسلام در فرانسه می شود.

اولین اقدام این هفته نامه طنز به ساحت پیامبر اکرم(ص) در نوامبر ۲۰۱۱ صورت می گیرد.
این هفته نامه در وبگاه اینترنتی خود، پس از پیروزی اسلام گرایان در تونس اقدام به انتشار کاریکاتوری موهن از رسول اکرم (ص) نموده و به همین دلیل افراد ناشناس دفتر مرکزی مجله را با کوکتل مولوتوف به آتش می کشند و برای مدتی فعالیت سایت‌های این مجله متوقف می شود.

این هفته نامه همچنین در سپتامبر ۲۰۱۲ با انتشار کاریکاتورهایی با موضوع پیامبر اسلام (ص) خشم مسلمانان را برانگیخت و باعث ایجاد تجمعات علیه این مجله و تظاهرات ضدفرانسوی در برخی کشورهای اسلامی می گردد.

شارلی ابدو که جانشین مجله «هاراکیری» است که از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۱ میلادی منتشر می‌شد. مجله پس از بسته شدن توسط دولت فرانسه به دلیل توهین به ارزش‌های ملی دوباره در سال ۱۹۶۶ منتشر شد و در سال ۱۹۷۰ و اینبار پس از مرگ ژنرال شارل دو گل بخاطر توهین به شخص ایشان، به دستور وزیر داخله فرانسه مجددا تعطیل شد.
در دهه ۸۰ میلادی کارمندان قدیمی تحریریه با نام جدید «شارلی ابدو» (این نام کنایه ایست به نام شارل دو گل) کار مجله را ادامه دادند ولی شمارگان بسیار پایین و انتقاد مردم از کیفیت محتوی عامل نیمه تعطیل شدن مجله گشت تا اینکه گروه دیگری به رهبری "فیلیپ وال "به تیم قدیمی مجله گرویده در سال ۱۹۹۲ هفته نامه «شارلی ابدو جدید» را منتشر کردند.

حمله مسلحانه به دفتر هفته‌ نامه

۷ ژانویه ۲۰۱۵ حمله‌ای مسلحانه و مرگ‌بار به دفتر مجله رخ می دهدکه از آن به عنوان ۱۱ سپتامبر فرانسه یاد می کنند. مقام‌های قضایی فرانسه اعلام کردند این حمله دست کم ۱۲ کشته و حدود ۱۰ زخمی بر جای گذاشت.

دو نفر کشته‌شدگان از ماموران پلیس بوده و چهار نفر از کاریکاتوریست‌های مطرح فرانسوی از جمله سردبیر هفته نامه نیز در میان قربانیان بودند. دو مرد با نقاب‌های سیاه و کلاشنیکف به دفتر مجله در پاریس، پایتخت فرانسه حمله کرده و به افراد تیراندازی کرده سپس از محل گریخته و ضمن فرار هم به تیراندازی پرداختند. ویدئوهایی آماتوری نیز از این حمله گرفته و در اینترنت منتشر شد. پلیس اعلام می کند مهاجمان جلسه شورای سردبیری شارلی ابدو را هدف قرار دادند.

شارلی ابدو و اسلام هراسی

این اقدام آغاز گر موج جدیدی از اسلام هراسی در فرانسه و کشورهای غربی می شود به گونه ای که بعد از این حادثه بیش از ۷۵ مسجد در فرانسه به آتش کشیده و یا تخریب می شوند.

برخی دیگر از تحلیلگران معتقدند دستاورد این واقعه، افزایش شکاف میان مسلمان و غیر مسلمان در فرانسه است، در این میان قربانیان این واقعه، مسلمانان فرانسه خواهند بود که دیدگاه منفی جامعه فرانسه به این گروه، بیش از پیش خواهد شد. افزایش تنش‌های اجتماعی در این کشور، یکی از سناریوهای محتمل در آینده‫ای نه چندان دور پاریس و جامعه فرانسه است.

ریچارد سیمور، نویسنده و تحلیلگر مارکسیستی ایرلندی نیز در این باره هشدار می دهد و با اشاره به آنچه "اقدامات ضد مسلمان در فرانسه، تحرکات گسترده و ترسناک ضد مسلمانان در آلمان و اقدامات همیشگی علیه مسلمانان در انگلستان می‌نامد”، می‌نویسد: "همگان باید مراقب باشند تا در کنار محکوم کردن کشتار خبرنگاران این مجله، در صف کسانی قرار نگیرند که مسلمانان را صرفا برای دفاع از سکولاریسم رادیکال محکوم می‌کنند و یا ما را وادار می کند نژادپرستانه با این مساله برخود کنیم”.‬

انتشار مجدد کاریکاتور پیامبر اسلام در این هفته نامه نشان داد که سناریوی پیچیده اسلام هراسی پشت پرده این اقدامات است.

اسراییل برنده اصلی حادثه شارلی ابدو:

فضای پس از حمله به نشریه زرد شارلی ابدو نیز یهودیان و حمایت از اسرائیل را در راس اولویت های کشورهای اروپایی و آمریکایی قرار داده است. حمله یه یک اغذیه فروشی یهودی و کشته شدن چهار یهودی در آن موجب بهره برداری سیاسی و عمومی اسرائیل گردید.

بنیامین نتانیاهو در صف اول مبارزه کنندگان بر علیه تروریسم در راهپیمایی اتحاد پاریس ایستاد و بر لزوم مقابله با آنچه افکار یهود ستیزانه می نامید تاکید کرد. کابینه وی حمله به پاریس را بسان حمله به بیت المقدس دانست. اوج تلاش ماهیگیری از آب گل آلود توسط نتانیاهو را می توان در دفن چهاریهودی کشته شده در پاریس در شهر بیت المقدس دانست. فضای پس از رویدادهای پاریس شرایط مساعدی را برای ترمیم وجه رژیم صهیونیستی نزد دولت ها و ملت های غربی فراهم ساخته است، امری که با کشتار وحشیانه فلسطینی ها در خلال جنگ های اخیر کاملا خدشه دار شده بود.

یکی از نخستین تحلیل‌ها ساعاتی پس از وقایع را کوین برت، نویسنده و فعال آمریکایی ارائه کرد؛ وی آشکار این حوادث را "آدرس غلطی” خواند که پشت پرده آن صهیونیست است چرا که تنها یک ماه پیش،‌ فرانسه کشور فلسطین را به رسمیت شناخته است.

به هر روی هر آنچه که هدف رقم زدن این حادثه باشد که قطعا شماری از هدف‌گذاری‌ها بوده است، برای نشریه "شارلی ابدو” اتفاق میمون و مبارکی بود. تیراژ شصت هزار تایی این مجله در نخسیتن شماره بعد از تیراندازی با طرح جلدی موهن از پیامبر اسلام (ص) به سه میلیون رسید و کمک‌های خیریه نیز از سراسر جهان به سمت این نشریه سرازیر شد؛ به حدی که حتی سایتی برای کمک به چارلی ابدو تاسیس شده است. مسلمانان هم‌راستا با رسانه‌های غربی این واقعه تروریستی را محکوم می‌کنند و به خاطر همدردی با کشته شدن تنی چند از اروپاییان، در قبال اهانت مجدد به رسول اکرم، کشتار مردم بی‌گناه نیجریه، عراق، افغانستان و پاکستان سکوت کرده‌اند.