ایده جدید محقق ایرانی برای درمان موثرتر نوزادان دارای قلب یک بطنی

گروه علمی  «تیتریک»؛ این رویکرد جدید که در اصل توسط مهدی اسماعیلی مقدم، دانش آموخته دانشگاه صنعتی شریف و دانشجوی پسادکتری دانشگاه استنفورد پی‌ریزی شده، به طور بالقوه‌ای تعداد جراحی‌های نوزادان بیمار در شش ماه نخست زندگی‌شان را از دو جراحی به یک جراحی کاهش خواهد داد. در صورت موفقیت، این شیوه، چرخه ثابت‌تری را برای جریان خون از قلب به ریه‌ها و مابقی بدن در نخستین روزها و ماه‌های زندگی نوزادان ارائه خواهد داد.

مهندسان به رهبری دکتر آلیسون ماردسن، استاد مهندسی مکانیک دانشگاه کالیفرنیا در سن‌دیه‌گو با استفاده از شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای جراحی دریافتند که شیوه جدید، حجم کار بر روی قلب نوزاد را تا نصف کاهش داده، جریان خون به ریه‌ها را افزایش می‌دهد و همچنین میزان اکسیژن دریافتی بدن را بالا می‌برد.

این روش تغییر مهمی را در درمان نوزادان دارای یک بطن ایجاد خواهد کرد. در حال حاضر این بیماران تا سن سه‌ سالگی سه جراحی را از سر می‌گذرانند.

در جراحی نخست که در نخستین روزهای عمر نوزاد انجام می‌شود، یک لوله کوچک GoreTex برای اتصال شریان‌های ریوی با شریان خونی آئورت کار گذاشته می‌شود. این شنت (shunt) سه و نیم میلی‌متری به تنها منبع خون برای ریه‌های نوزاد و همچنین تنها منبع اکسیژن آن‌ها تبدیل می‌شود. خطر مرگ بیمار در این جراحی حدود 30 درصد است.

بین سه تا شش ماهگی، جراحان این پمپ را برمی‌دارند و ورید اجوف فوقانی را به شریان ریوی متصل می‌کنند. در این مرحله، نیمی از جریان خون موردنیاز از طریق این مدار تولیدشده جریان می‌یابد.

این موضوع موجب ایجاد نوعی پمپ انژکتور می‌شود و شنت متصل‌شده نیز «اثر ونتوری» را خلق می‌کند و در نتیجه، جریان خون با فشار پایین را از طریق تزریق جریان خون با فشار بالا هدایت می‌کند و منجر به افزایش جریان خون می‌شود.

نوزادانی که با یک بطن متولد می‌شوند، به شدت از کمبود اکسیژن رنج می‌برند و این امر آن‌ها را کبود رنگ می‌کند و در نتیجه نیاز به مداخله فوری دارند.

جزئیات این دستاورد مهم علمی در Thoracic and Cardiovascular Surgery منتشر شده است.