نظر مراجع عظام تقلید در مورد صوفیه

گروه فرهنگی  «تیتریک» ؛ به نقل از فرقه نیوز:

* حضرت آیت‌ الله العظمی گلپایگانی: مجالست با فرقه‌های ضاله حرام است و شرکت در مجالس آنها حرام است توضیح اینکه مجالست در مجالس آنها ولو و در تحت عناوین اسلامی مثل قرائت قرآن و ختم انعام و غیره باشد حرام است و هر چیزی که تقویت آنها به حساب آید حرام است.

* حضرت آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی: تمامی فرقه‌های صوفیه دارای انحرافاتی هستند و شرکت در فعالیت‌های آنان و کمک به اهدافشان جایز نیست. تمام فرقه‌های صوفیه دارای انحرافاتی هستند و خوشبختانه بعد از انقلاب اسلامی بسیاری از مراکز آنان تعطیل شد. مسئولین محترم هم نباید اجازه تاسیس یا تعمیر خانقاه تحت هر اسم و عنوانی به آنها بدهند.

* حضرت آیت الله العظمی سیستانی: اجتناب از حضور در مجامع آنان و دور کردن مردم از آنها لازم است.

*حضرت آیت‌العظمی فاضل لنکرانی: معبد مسلمان مسجد است و رفتن به خانقاه اگر بر این باشد که گمان کند آنجا خصوصیت و شرافتی بر سایر امکنه دارد صحیح نیست بلکه اگر به این عنوان بروند که آنجا شرعا پایگاه ذکر و مدح و منقبت است حرام می‌باشد. لذا بر عموم مسلمانان است که برای امور عبادی،‌مذهبی و اعیاد موالید ائمه در مساجد اجتماع کنند که «انما یعمر مساجد الله من آمن بالله» و شما هم در مقابله با این حرکت طبق شرایط و مراحل امر به معروف و نهی از منکر عمل کنید.

* حضرت آیت‌الله العظمی بهجت: هر عنوانی که سبب تشکیل حزب و گروهی شود که مولد فرقه‌ای از 72 فرقه شود باطل است و تاسیس و ترویج آن جایز نیست.
تاسیس و ترویج اماکن و مجالس فرقه‌های صوفیه کاملا جایز نیست و نهی از منکر و جلوگیری آنها با احراز شرایط امر به معروف و برهمگان واجب است.

* حضرت آیت‌آلله العظمی نوری همدانی: شرکت در مجالس ذکرو دعای فرقه‌های صوفیه و کمک مادی و معنوی در ساخت و عمران اماکن آنها همچون خانقاه و حسینه و نامهایی از این قبیل که ویژه عبادت این فرقه ساخته می‌شود جایز نیست.

* حضرت آیت‌الله العظمی سید شهاب الدین مرعشی نجفی در صفحه 183 از تعلیقات جلد اول احقاق الحق می‌نویسد: حقیقتاً مصیبت صوفیه برعلیه اسلام در نزد من از بزرگترین مصیبت‌است که ارکان اسلام بواسطه این مصیبت منهدم و بنیان اسلام از هم پاشیده وامصیبتا از این همه غفلت و سکوت مردم.

* علامه سید محمد حسین طباطبایی رحمت الله علیه : این گروه صوفیه طریقت را در مقابل شریعت قرار داده‌اند در حالی که طریقت هرگز نمی‌تواند درمقابل شریعت قرار گیرد.

چند نقد از علماءبزرگ بر صوفیه
آیت اللّه سیّد شهاب‏الدّین مرعشى نجفى در تعلیقات جلد اول احقاق الحق مى‏نویسد:
به نظر من مصیبت صوفیه بر اسلام از بزرگترین مصیبتها است که ارکان و بنیان اسلام را منهدم مى‏کند و ظاهر شد بر من بعد از فحص زیاد و گردش در کلمات آنها و تامل در مطالبشان و نشست با رؤساى فرقه‏ شان اینکه از رهبانان نصارا تاثیر پذیرفته‏ اند سپس به بعضى از شیعیان نیز سرایت کرده و کار به جائى رسید که سنگ روى سنگ باقى نگذاشتند همه نصوص قرآن و روایت را تأویل کرده‏اند و با احکام فطرى عقلى مخالفت کردند و بر وردهائى که بوى کفر مى‏داد مداومت کرده و آن را ذکر خفى قلبى نامیدند و بعضى از آنها ادعا کردند که ما با خدا حالاتى داریم که او ما میشود و ما او میشویم خلاصه اینکه شیوخ تصوف و بناى خانقاه‏ها در قرن چهارم بود و لباس مخصوص اسلامى پوشیدند و آن را علم و شاخه‏اى براى فرقه خود قرار دادند و توسعه دادند تصوف را تأویلات و کشفهاى خیالى و اوهام و کتب متعددی نیز تألیف کردند و مردم را اغفال کردند و انشاء اللّه خداوند ما و شما را از این گروه دور بدارد.


ازملا احمد نراقى: کلام تندى در مذمت صوفیه آمده که به برخى فقط اشاره مى‏شود:
صوفیه گاهى با کلامى از توحید و یا شعرى از عشق خود را به زمین مى‏اندازند با این حال ایشان را از حقیقت توحید و محبت خدا مطلقا اطلاعى نیست و چنان پندارند که با این حرکات تارک دنیا و درویش مى‏شوند.


علامه محمّدباقر مجلسى: در رساله اعتقادات خود مطالب زیادى در ذمّ تصوف آورده. مثلا فرموده:از جمله بدعتهاى صوفیه ذکر جلى است که آوازه خوانى و زمزمه کنند به اشعارو مانند... صدا کنند و خدا را با دم گرفتن و کف زدن و هٍٍو حق گفتن عبادت کنند و گمان مى‏کنند عبادتى مانند این دو بدعت نیست.وما کان صلواتهم الا مکاء و تصدیه» و در آخر مى‏ نویسد پدرم نیز صریحا از ایشان بیزارى مى‏جست و در عقائد باطله ایشان را تکفیر مى‏نمود و من بهتر آگاهم به طریقه پدرم


شهید ثانى: در رساله علم درایه در پایان می نویسد: صوفیه براى جذب قلوب مردم به مواعظ خود احادیث دروغ جعل مى‏کنند. و در کتاب منیه المریدش مى‏فرماید: مراد از این حدیث پیغمبر که فرموده «اذا مررتم فى ریاض الجنة فارتعوا قالوا یا رسول اللّه و ما ریاض الجنّة قال حلق الذکر قال هى مجالس الحلال و الحرام» مجالس علم است نه آنچه صوفى از خود بدعت کرده ‏اند.