امام حسین(ع) در سه مقطع مردم کوفه را سیراب کرد

به گزارش گروه دین و اندیشه «تيتريک»، حجت‌الاسلام سیدحمید میرباقری در همایش بزرگ شیرخوارگان حسینی که پیش از ظهر امروز در مهدیه تهران برگزار شد، اظهار داشت: به وسیله آزمایش و امتحان است که به وسیله آن، انسان‌ها بالا رفته و یا سقوط می‌کنند. وی با اشاره به نگاه عبرت‌آمیز به کسانی که سقوط کردند و همچنین نگاهی درس آموز به افرادی که به سیدالشهدا (ع) کمک کردند، گفت: در کربلا عده‌ای از سپاه عمر سعد که اهل نماز و روزه بودند با قیام اباعبدالله‌الحسین (ع) امتحان شدند. آنها کاری کردند که مسلمانان صدر تاریخ، با کفار چنین کاری را نکرده بودند. در یکی از جنگ‌ها سپاه اسلام حاضر نشد که زراعت و محصولات کشاورزی کفار را آتش بزند اما در کربلا نه تنها امام معصوم و یاران باوفایش را کشتند بلکه دستور آتش زدن به خیمه اباعبدالله(ع) را نیز صادر کردند.

این کارشناس تاریخ اسلام عنوان کرد: یکی از کارهایی که مسلمانان با کافران انجام دادند این بود که هرگز سر آنها را از معرکه جنگ بیرون نیاوردند اما سپاه عمر سعد برای دریافت جایزه، بر سر سرهای شهدا دعوا می‌کردند تا جایزه بهتری را نصیب خود کنند.

وی افزود: حتی در جنگ اُحد نیز وقتی حضرت حمزه سیدالشهداء(ع) به شهادت رسید و بدن ایشان پاره پاره و مسله شد ابوسفیان از این کار برائت جست و گفت: من نگفتم که چنین کاری را انجام دهید.

میرباقری تصریح کرد: انسان می‌تواند به عرش اعلی رسیده و یا در پست‌ترین حالات سقوط کند از این رو گاهی دیده می‌شود برخی افراد برای به دست آوردن منصب دنیا به دیگران نسبت ناروا داده و آبروی آنها را می‌ریزند، مرتبه‌ای از رذالت و سقوط روز عاشورا به شمار می‌رود که هرچه فرد، بیشتر در آن فرود می‌رود بیشتر نابود می‌شود.

وی با بیان اینکه مسئله آب غیر از طعام است، گفت: دادن یک جرعه آب حتی به شخص کافر نیز ثواب دارد و سیراب کردن فردی که دین ندارد در درگاه الهی دارای اجر بوده و محترم شمرده می‌شود. بنابراین اگر سیدالشهدا (ع) حق میهمان، حق امامت و پیشوایی بر گردن کوفیان نداشت اما یک حق مهمی به نام «حق آب» به گردن مردم کوفه داشت.

کارشناس تاریخ اسلام ادامه داد: مورخان نوشته‌اند اهل کوفه در سه جا به دست امام حسین (ع) سیراب شدند. نخست آنکه در زمان حضرت علی (ع) وقتی کوفه دچار خشکسالی شده بود مردم از حضرت علی (ع) خواستند تا برای آنها دعا کند. امیرالمؤمنین رو به امام حسین(ع) فرمود: «همراه مردم برو و برای آنها دعا کن» و بدین طریق کوفه از خشکسالی نجات پیدا کرد.

وی اظهار داشت: دومین مرحله‌ای که حضرت سیدالشهداء(ع) مردم کوفه را سیراب کرده بود به جنگ صفین باز می‌گردد. در جنگ صفین، سپاهی که با لشگر شام می‌جنگید آب را به روی سپاه اسلام بست اما شریعه آب به دست امام حسین (ع) باز شد و مردم به خدمت علی (ع) رفته و گفتند: «اولین فتح پیروزی ما به دست امام حسین(ع) مهیا شد». در همین زمان حضرت علی(ع) گریست و فرمود: «همین حسینی که شریعه آب را به روی شما گشود به دست شما تشنه از دنیا خواهد رفت».

میرباقری ادامه داد: سومین جایی که سپاه کوفه توسط اباعبدالله الحسین(ع) سیراب شد به ایامی اختصاص دارد که امام در کربلا بود و سپاه چند هزار نفری حرّ تشنه بودند که امام حسین (ع) علاوه بر سپاهیان حر، شتران آنها را نیز سیراب کرد.

وی گفت: وقتی آب را بر روی امام حسین (ع) بستند فردی به نام عبدالله بن حصین عضدی گفت: «حسین این آب را که می‌بینی قطره‌ای از آن را نخواهی نوشید تا آنکه تشنه جان دهی!» لذا آزمایشی که مردم کوفه پس دادند از این هم بالاتر بود.

این استاد حوزه خاطرنشان کرد: اگر استدلال دنیایی مردم کوفه این بود که با آب ندادن به امام و یارانش نمی‌خواستند آنها تقویت شده و با آنها بجنگد اما آیا می‌توان گفت که به شیرخواره حسین (ع) آب ندادند تا با آنها نجنگد؛ و اینجا بود که مردم کوفه مُهر مردودی خوردند و سپاه عمر سعد برای همیشه در چاه رذالت سقوط کرد.

وی افزود: امام حسین (ع) با طلب آب برای علی اصغر(ع) حجت را برای لشگر عمر سعد تمام کرد و تاریخ باید بداند که من حتی برای فرزند شیرخواره‌ام آب خواستم اما کوفیان از دادن آب به او دریغ کردند.

میرباقری با تأکید بر اینکه تشنگی حضرت سیدالشهداء در عصر عاشورا یک عطش معمولی نبود، اظهار داشت: امام صادق (ع) بعد از سال‌ها از دیدن آب گوارا در مظلومیت جد بزرگوار خویش اشک می‌ریخت. عطش با امام حسین(ع) کاری کرد که حضرت همه جا را تیره و تار می‌دید. اگر این تشنگی امام حسین 57 ساله را اینگونه کرد، این عطش با طفل شیرخوار چه کرده است؟!