رئیس دانشگاه البرز؛ از شرارت در کودکی تا هدیه گرفتن خادمی امام رضا ع از پدر!
گروه استانی «تیتریک» ؛ مصاحبه ای خواندنی با استاد قره رئیس دانشگاه پیام نور استان البرز داشتیم که در زیر قسمت اول این گفتگو را می خوانید:
-دوست داریم بیشتر با شما و خانواده شما آشنا شویم.مخصوصا از بابت نقش تربیتی که خانواده ، پدر و مادر و نیز خواهر و برادر در زندگی فردی و اجتماعی شما داشته اند؟
من هرچه دارم از پدرم دارم .پدرم خیلی آدم متدینی بود خادم حضرت رضا (ع) بود و بی سواد.بی سواد بود ولی شعر می گفت و قرآن می خواند.چون با عربها در تماس بود زبان عربی اش خیلی خوب بود . به خاطر آن زبان عربی آیات قرآن را راحت می توانست مقدار زیادی ترجمه کند ، تفسیر کند.خوب ، جلسات داشت مثلا پدرم هر سال دهه فاطمیه روضه می خواند ده روز آخرش بود – من کار ندارم ، و کل تحول زندگی من و دینداری من از حدود ده سالگی شروع شد آن هم به خاطر این بود که یک کسی به پدرم یک اتهامی زد و من هم در جریان آن اتهام بودم که پدر من هم کاری نکرده ، پدرم رفت و بهش گفت من امشب به حضرت رضا (ع) می گم و فردا جوابت را میدهم آن طرف پدرم را مسخره کرد و من از این که پدرم را مسخره کرد در سن ده سالگی خیلی ناراحت شدم.ولی پدر من فردا صبح آمد و جواب آن شخص را داد و گفت امروز یک نامه ای برای تو می آید این اتهامی که تو زدی روشن می شود ، این کلامی که از حضرت شنیده بود این بود که حضرت توی خواب به ایشون گفته بود که فرموده بودند که فردا یک خط از بغداد می یاد تو راحت می شی و فردا یک تلگرافی از بغداد اومد و مشخص شد که پدر من توی اون قضیه کاملا بی گناه بوده .این نقطه ی عطف زندگی من بود که می شه با امام رضا هم صحبت کرد و می شود جواب گرفت.این مسئله ی بسیار مهمی است.دو نکته به توصیه ی پدرم:من خیلی مواظب نانی هستم که به خانه ام می برم و اعتقاد بر این ندارم که روسای من ، رییس جمهور من ، وزیر دارایی و …به من غذا می دهند من روزیم مشخص است و چون می دانم که خدا بر کارم نظارت می کند و بتونم بیشتر کارکنم بیشتر کار می کنم.سعی نمی کنم آن کاری که به من واگذار می شه حالا باید بخوابم نه.حالا جای گفتن ندارد من سه شب است اینجا (دفتر محل کار) می خوابم چون خانمم رفته مشهد یک مشکلی برای خواهرش پیش آمده .دیشب ۱:۱۵ خوابیدم پریشبها ۱:۳۰ بعد خوب این را خدا می داند و روزیم را هم می رساند مهمترین روزی که خدا به من رسانده اول مهمترینش آبروی من بوده ، مواظب آبروی من بوده هرکسی به آبروی من نزدیک شده همچنین ضربه خورده .۴۲ سال است من کارمند دولت هستم از این ۴۲ سال من ۳۲ سال مدیرم و مزد خیلی خوبیم که خدا به من داده و قابل رویت است خیلی از چیزها خدا به آدم می دهد آدم خودش نمی فهمد خدا از سر من رفع می کند خودم نمی فهمم بچه هایم هستند من سه تا بچه دارم دخترم فوق تخصص غدده ، پسرم استادیار دانشگاه پیام نور است دکترای عمران دارد و پسر سومم ژنتیک در هلند می خواند.
۲-آقای دکتر شنیدیم که شما از خادمین امام رضا هم هستید؟
من به خاطر خیانتی که به پدرم کردند خادم امام رضا شدم و خیانت هم این بود که بدون اینکه پدرم متوجه باشد یک زمینی پدرم داشت بین کارمندانم تقسیم کردم پدرم خبر نداشت .پدرم خواب دید که خانم سیدی آمده خونش سه تا هندوانه برایش گذاشته من زمین را بین سه تا از کارمندانم تقسیم کردم آن زمین ساخته شد .پدرم فهمید به دادگستری شکایت کرد در نهایت همان خواب خودش ما را نجات داد.۲ ماه با من قهر کرد بعد از دو ماه که با هم آشتی کردیم توی آن دو ماه فکر کرده بود .خادمی آستان را به من داد نامه نوشت به آستان قدس در صورتی که من دو تا برادر از خودم بزرگتر دارم .جواب نامه از آستان قدس هنوز نیامده بود پدرم فوت کرد و جواب نامه مثبت آمد و من خادم امام رضا شدم.
۳-لطفا در رابطه با سوابق تحصیلی تان برای ما توضیح دهید؟
من از بچگی خیلی بچه شری بودم.علاقمند به ورزش بودم.عرضم به حضور شما که با اینکه درسم خوب بود ولی وقتی دانشگاه تهران رفتم کنکور بدهم زدم رشته ی حقوق.رشته ی تربیت بدنی دانشگاه تهران نداشت.داشتم به سوالات پاسخ میدادم بلندگو اعلام کرد دانشگاه تهران استثناّ امسال رشته ی تربیت بدنی دایر کرده است ما نرسیدیم به داوطلبان خبر دهیم ولی الان داریم می گوییم.هرکس می خواهد برود تربیت بدنی بالای صفحه اش بنویسد تربیت بدنی. همان لحظه من حقوق را خط زدم نوشتم تربیت بدنی .سه سال و نیم لیسانس گرفتم بعد به استخدام دانشگاه فردوسی درآمدم ، عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی شدم ، اولین دوره ی کارشناسی ارشد باز دانشگاه تهران قبول شدم .اولین نفری هستم که در ایران فوق لیسانس ورزش گرفته است و بعد ۲۰ سال کار اجرایی کردم. در سن ۵۰ سالگی به اتفاق دخترم ، عروسم ، دامادم و پسرم ، ۵تایی دانشجوی دوره ی دکتری بودیم .
۴-استاد کجا؟
من دانشگاه تربیت معلم دکترا گرفتم.باز هم رشته ی مدریت و برنامه ریزی در تربیت بدنی.
در مورد سوابق کاریتون توضیح دادید اگر می شود بیشتر برامون توضیح دهید:
ببینید اولا من هیچ اعتقادی به اینکه یک مدیرقوی هستم اعتقادی به هیچ کدام از اینها ندارم.
۵-آقای دکتر خیلی در کارتان موفق هستید؟
نه جدا این ارزشیابی دوستان است اظهار لطف دوستان است من اعتقاد دارم نه تنها در مورد خودم حتی در مورد مقام معظم رهبری هم ائمه و پیامبران هم این اعتقاد را دارم که ماها یک آدمهایی هستیم به میزانی که ارتباط خالصانه با خدا داشته باشیم خدا به ما می گوید که چیکار باید بکنیم.و عرضم به حضور شما که اونجایی که من تونستم مثلا نماز اول وقت بخونم تعقیبات را بخونم.اون روز تا شب چه قدر من موفق بودم این را خدا به می دهد چون من معتقدم این جمله را که می خواهم بگویم خیلی جمله ی مهمی است. چون کشف خودم است برای خودم حالا برای دیگران نمی دونم.من معتقدم مهمترین کاری که انسان در زندگی انجام می دهد تصمیم گیری است عبارت هم نیست واینکه من بخوام فرضا به شما خدمت کنم ویا بیام شما را بکشم این عرضم به حضور شما که این بار اول باید تصمیم بگیرم و به همین علت خداوند به نظر من به ما می گوید روزی ۱۰بار از من بخواه اهدنا الصراط المستقیم را که من به تو یاد بدهم چطور تصمیم بگیری .خدا فضا را به گونه ای جور می کند که هر جاییکه من رفتم به حمد الله آنجا یک کارهای موفقیت آمیزی اجرا شد.(آقای دکتر صادقانه کار می کنید):تلاش می کنم اینجوری باشد.من ۶سال مدیر تربیت بدنی دانشگاه فردوسی بودم.۵ سال مدیر کل تربیت بدنی خراسان بودم زمانیکه ۳تا استان یک استان بود.۵سال مدیر کل تربیت بدنی مازندران بودم زمانیکه مازندران و گلستان یک استان بود.۵سال مدیر کل تربیت بدنی دانشگاه پیام کل کشور بودم.۸سال رفتم یک سازمان تربیت بدنی درآستان قدس رضوی تاسیس کردم.دانشگاه امام رضا(ع)را در آستان قدس رضوی با رشته تربیت بدنی راه اندازی کردم و الان هم ۲سال است که باز آمدم دانشگاه پیام نور را اینجا تاسیس کردم.ودانشگاه پیام نور بحمدالله هفته ی گذشته اولین دانشکده را بین تمام دانشگاهای پیام نور استان های کشور به ما مجوز دانشکده هم دادند و ما دانشکده ی تربیت بدنی را هم تا قبل از عید اینجا تاسیس می کنیم.
۶-استاد دکترای ورزش چیه؟راجع به چه موضوعاتی صحبت می کند ؟ با کدام رشته های تحصیلی ارتباط بیشتری دارد؟ اینها را می توانید برایمان بیشتر توضیح دهید؟
من حیث المجموع خودم همه ی دکترهای تربیت بدنی را آدم های بسیار ناموفقی می دانم چون اگر فرض کنیم شما سه نفر که اینجا نشسته اید چون ما هر ۴ میریم نه!؟شما سه نفر اگر خیاط باشید وقتی بمیرید می گویم ما مثلا ۱۷هزار تا چادر دوختیم۱۵هزار تا کت و شلوار دوختیم دکترهای تربیت بدنی وظیفه اصلیش این است که ما لباس حرکت را به تن مردم بکنیم ما باید یک کاری کنیم مردم ایران ورزش بکنند متاسفانه دکتر های تربیت بدنی همه اش در خدمت ورزش قهرمانی هستند و به همین علت چون نتوانستند ورزش را از دیدگاه علم و اعتقاد به مردم منتقل بکنند و نتوانستند دانشجویان را در کلاسها برای دادن خدمات ورزشی به مردم تربیت بکنند بیش از۹۵درصد مردم ایران ورزش نمی کنند و آن ۵ درصدی هم که ورزش می کنند درست ورزش نمی کنند.به همین علت من معتقدم که دکترهای تربیت بدنی باید یک بازنگری در روششان ،کتابهایشان، پژوهشهایشان داشته باشند و ورزش را بتوانند در ارتباط با مغز طرف مقابل به طرف مقابل منتقل کنند یعنی ورزش از دیدگاه دین را به یک روحانی آموزش دهند ورزش از دیدگاه سلامتی را به پزشک آموزش بدهند ورزش را به عنوان یک فعالیت مهندسی به مهندس بگویند ورزش را در ارتباط با یک خانم خانه دار، ورزش را در ارتباط با یک راننده ی تاکسی.متاسفانه مردم ما شناخت ورزشی بهشان داده نشده.مردم ما متوجه نیستند که بدنشان دارای یک حق ورزشی و یک حق حرکتی است” ان لِبَدَنِکَ عَلَیک حقا ” را اصلا بهش عنایت ندارند بدن یک مهم فراموشی شده برای مردم شده است و حتی برای دولت ،الان دولت اگر بیشتر دقت کنید حتی در جریان تحریم در زمینه ی سلامتی نگران این است که مثلا داروهایی که برای سرطان و بیماریهایی خاص است وارد کند یا اینکه دولت در بودجه ی ۹۲ دنبال این است که بیمارستان های بیشتری بسازد در صورتیکه دولت باید به دنبال این باشد که مردم مریض نشوند گاندی را دعوت کردند یک بیمارستان را در هند افتتاح کند هر کارکردند نرفت، گفت :هر وقت بهداشت هند را آن قدر بردیم بالا که ما اینقدر نیاز به بیمارستان نداشتیم من برای تعطیل کردن بیمارستانها می یام.
۷-تاثیر این رشته (ورزش)بر کدام بخشهای جامعه بیشتر است؟
ورزش فعالیت بدنی نیست ورزش یک فعالیت فرهنگی است با ابزاری بدنی و مهارتی در جهت رشد و تعالی تمام ابعاد وجودی انسان هیچ علمی را ما نداریم که در ارتباط با ورزش نباشد هیچ کدام از ابعاد زندگی شما و جامعه ی مان نیست که با ورزش در ارتباط نباشد.و اولین جمله ی مهم را اگر بشنوندتیتر بکنیم خیلی خوبه:پولی را که دولت اجبارا صرف ورزش نکردن مردم می کند از درامد نفت بالاتر است.ورزش به انسان سلامتی می دهد، وقت می دهد ، نشاط می دهد، حوصله ی کار می دهد ، تحمل می دهد. اگر مردم ایران ورزش کنند هم می توانند پول بیشتری در بیاورند هم هزینه های درمانی و سایر هزینه های دیگرشان پایین می آید شما می دانید هزینه ی اعتیاد در این مملکت چقدر است.نه تنها شما نمی دانید هیچ کس نمی داند شما زمانی متوجه می شوید که خدای نکرده یک بچه ی معتاد داشته باشید این بچه الآن به هروئین نیاز دارد ، داره می لرزه، داره می میره و شما گردنبند طلایتان را یواشکی بدون اینکه شوهرتان متوجه شود می دهید به بچه تان ومی گویید برو هروئین بخر بکش و نمیر، این پول ها رو اگر جمع کنیم متوجه می شویم که ورزش چه قدر اثر دارد چه قدر از ناهنجایهای اجتماعی حتی قتل های عمدی و غیر عمدی را ورزش جلوگیری به عمل می آورد.مردم ما ورزش را نمی شناسند، دولت ما حق ورزشی مردم را نمی شناسد ، حق ورزشی مردم را به صورت سرانه پرداخت نمی کند و مسئولین ورزشی ما چون ورزشی نیستند ،ما مصاحبه کردیم تمام مسئولین ورزشی ما از زمان پیروزی انقلاب اسلامی تا الآن و حتی قبل از آن ، قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ژنرالها بیشتر رئیس سازمان تربیت بدنی بودند و بعد از آن وقتی ما مصاحبه کردیم با مسئولین ورزشی مان روسای سازمان تربیت بدنی و آقای عباسی که الآن وزیر ورزش هستند همگیشان قبول دارند که هیج روزی فکر نمی کردند مسئول کل ورزش مملکت شوند سواد ورزشی ندارند اما بالاترین تصمیم ورزشی را می گیرند .خیلی جالبه.
۸-جایگاه ایران را در زمینه ی ورزش در مقایسه با سایر کشور ها چه می دانید و نیز آینده ی ورزش کشورمان را چگونه ارزیابی می کنید؟
رساله ی من در مورد ورزش همگانی ایران و ۲۰ کشور جهان است.در این رساله ثابت کردم که ما در بین ۲۰ کشور ۲۱هستیم.بالاترین آمار کسانیکه ورزش همگانی انجام می دهند در جهان در سوئد است با۵۱ درصد پایین ترین آمار فساد اداری در جهان در سوئد است .این هم خیلی مهم است و ما در حدود۵٫۹۲ درصد مردم ورزش می کنند و درست هم ورزش نمی کنند و بقیه هم ورزش نمی کنند و آمار علمی با پشتوانه ی تربیت بدنی و پژوهشی غیر از این هنوز نداریم در زمینه ی ورزش قهرمانی هم که می بینید شانسی دولت یک فرد را پیدا می کند که این دارای پتانسیل ورزشی است .یک مقدار خرجش می کند می فرستد المپیک شانسی مدال بیاورد یا نیاورد می بینید یک دفعه تیم ما می رود ۱۰ تا مدال می آورد ۴ سال بعد می رود به جای اینکه ۱۴ تا بیاورد ۲ تا می آورد.اینجوریه یک تک ستاره هایی هستند که این ها بر اساس یک نگرش سیستمی بر مدیریت ورزش کشور این ها با برنامه جلو نمی روند شانسی یک ستاره ای می آید ۴ روز می درخشد و بعد هم افول می کند می رود پی کارش.
ادامه دارد….