تناقض شرم آور/ وصیت «فرای» یا وصیتنامه شهدا؟!

گروه داخلی «تیتریک» ؛ طی هفته های اخیر شاهد فشار همه جانبه رسانه های غربی و برخی جریانات شناخته شده همسو با آنان در داخل برای دفن شرق شناس مشهور آمریکایی (ریچارد فرای) در خاک ایران بودیم.

این در حالی است که این طیف فکری در سال های گذشته همواره با تحریک تعدادی اندک، راه خود را از توده های ملت جدا کرده، مانع از دفن شهدای گمنام در مکان هایی مانند دانشگاه می شدند.

مخالفت با تدفین شهدا

در برخی از مراسم های تشییع شهدا، عناصر وابسته به طیف یادشده با تحریک احساسات و سوءاستفاده از شور جوانی تعدادی از دانشجویان، اجتماعاتی با جمعیت انگشت شمار تشکیل داده و ضمن سردادن شعارهای انحرافی و سوت و کف، بنرها و پارچه نوشته های مراسم را پاره کردند؛ رفتاری کاملا آشنا از جماعتی روشنفکرنما و مدعی آزادی اندیشه!

خلاف گویی روزنامه شرق درباره تعداد موافقان و مخالفان دفن شهدا

هنوز خاطره تلخ هوچیگری ها و رفتارهای بیگانه پسند آن ها در مراسم تدفین شهدا در دانشگاه های امیرکبیر و صنعتی شریف از خاطر مشایعت کنندگان شهدای گمنام محو نشده است.

البته در نهایت خروش انقلابی مردم سد پوشالی آن ها را فرو ریخته و به دفن همراه با احترام شهدا انجامیده است، اما تلخی آن وقایع همچنان ذائقه مردم ارزشمدار را می آزارد.

تهیه خوراک تبلیغاتی برای بیگانگان و دشمن شاد کردن ملت انقلابی

یکی از عواقب این قبیل اقدامات ناشیانه، تهیه خوراک تبلیغاتی برای رسانه های بیگانه و ایجاد امید در آن ها برای ادامه دشمنی با ارزش ها و تأثیرگذاری منفی بر فضای فکری و فرهنگی کشور است.

دشمنان با رصد این تحرکات منفعلانه، به سرعت خط هدایت و پشتیبانی را سامان می دهند؛ چراکه منتهای آرزویشان آن است که ایرانیان به داشته های عظیم و افتخارات بی مانند خود با دیده تحقیر و ناسپاسی بنگرند.

سینه چاکی برای مستشرق امریکایی!

ریچارد فرای وصیت کرده است که همانند استادش "آرتور پوپ" در اصفهان و در کنار او دفن شود. وی قطعا از اسناد منتشرشده توسط وزرات خارجه ایالات متحده درباره استادش خبر داشته است؛ اسنادی که ثابت می کند بسیاری از آثار تاریخی و اشیای باستانی متعلق به کشورمان طی دوران حاکمیت پهلوی اول به دست آقای پوپ از مملکت خارج شده اند -بخوانید به یغما رفته اند-

گنج هایی همچون محراب باشکوه و بزرگ مسجد اصفهان و سفالینه های نیشابور.

اکنون حضرات روشنفکرنما از دفن فرای در خاک ایران دفاع می کنند و دلیل می آورند که اولا دولت قبلی قول داده است که وصیت آقای فرای را عملی نماید و ثانیا این کار تصویر مشوش به نمایش در آمده از ایران را ترمیم می کند و فرهنگ ایرانی را به جهانیان می شناساند و...!

این جماعت گویا خود را به نادانی می زنند و اصلا به روی مبارکشان هم نمی آورند که:

1. ریچارد فرای برای همه تحقیقاتش با موضوع ایران، دستمزد دریافت کرده است و بنابراین نمی تواند منتی بگذارد.

2. او به بهانه پژوهش در زمینه ایرانشناسی، بسیاری از کتب نفیس و تک نسخه ای را از ایران خارج کرده و در دولت قبل طبق توافقنامه ای متعهد شده که آن ها را بازگرداند، در حالی که چنین نکرده است. بنابراین تعهد دولت ایران نیز بی معنا می شود.

"عبدالله شهبازی" مورخ و محقق مشهور ایرانی در این رابطه می گوید: زمانی مجتبی مینوی {ادیب، ایران شناس، مورخ و نویسنده نامدار ایرانی (۱۲۸۲-۱۳۵۵) و رایزن فرهنگی ایران در ترکیه} درباره فرای تعبیر تندی به کار برد و او را متهم به خارج کردن نسخه خطی«قابوس‌نامه» از ایران کرد.

[مجتبی مینوی، "کاپوسنامه فرای: تمرینی در فن تزویرشناسی" (یغما، دی-بهمن 1335)]

3. همسر وی پذیرفته که او در زمان جنگ دوم علیه آلمان نازی برای آمریکا جاسوسی کرده است. خود فرای نیز به این مورد در آثارش اشاره کرده است. این اقدام برای کسی که علاقه به کشورش دارد طبیعی است، اما نکته دقیق اینجاست: علت این امر عادی از سوی فرای به عنوان یک آمریکایی وطن پرست، دشمنی و جنگ دولت متبوع وی با نازی هاست. علتی که در مورد رابطه ایران و آمریکا از آغاز انقلاب نیز وجود داشته و تا کنون ادامه دارد. بنابراین اگر نگوئیم او از ایران جاسوسی کرده، اما هیچ دلیلی برای اعتماد به او هم وجود ندارد.

4. علاوه بر اینها، تدفین در مکانی که ریچارد فرای وصیت کرده، برای همگان منع قانونی دارد -چه برسد به یک تبعه بیگانه- و از مدعیان قانونگرایی بعید است که برای تحقق چنین درخواست غیرقانونی سینه چاک بدهند.

سخن پایانی

رهبر فرزانه انقلاب در پیامی به مناسبت دفن دو شهيد گمنام در دانشگاه شاهد می فرمایند: «پيكر مطهّر و معطّر شهيدان هرجا آرام گيرد، ياد مبارك و ‌آرامبخش و بهجت‌انگيز خود را در فضا می‌پراكند و صفا و معنويت می‌آفريند...»

تجربه سالیان گذشته ثابت کرده است که برکت حضور نورانی شهیدان، محیط دانشگاه ها را معنوی تر کرده و به افزایش انگیزه‌های علمی، ارتقای فضای اخلاقی، افزایش حجب و حیا در میان دانشجویان و کاهش جو بی اخلاقی کمک شایانی نموده است.

طبیعتا غربگرایانی که آبشخور فکری شان شبکه های ماهواره ای مثل بی بی سی، صدای آمریکا و غیره است، از فراگیر شدن معنویت و گسترش ارزش ها در سطح جامعه و محیط های آموزشی ناخرسند هستند و مویه بر جنازه یک مستشرق امریکایی را بر تکریم پیکر شهدا ترجیح می دهند.

اما در این میان باید از کسانی که خود را مدعی خط امام می دانند پرسید: حال که اینهمه اصرار دارید به وصیت ریچارد فرای یهودی جامه عمل بپوشانید، قدری با وجدان خویش خلوت کنید و ببینید تا به امروز چقدر دغدغه عملی شدن وصیتنامه امام و شهدا را در سر داشته اید؟

راستی همین چند روز پیش بود که اجازه دفن شهید امر به معروف و نهی از منکر را در قطعه شهدا نمی دادند...