مردم سالاری در الکترال های ایالتی
به گزارش گروه رسانه «تیتر یک»/حنیف سلامی
روزنامه مردم سلاری امروز در تحلیلی ، انتخابات امریکا را انتخاباتی "سیستماتیک" معرفی کرد و نوشت که ""پيروزي اوباما در انتخابات آمريکا همچنين نشان داد که نظام انتخاباتي و نظام سياسي آمريکا از ماهيتي «سيستماتيک» برخودار است، انتخاباتي که در آن مردم نه به «اشخاص» بلکه به «افکار» و برنامه‌ها و استراتژي‌ها و سنت‌هاي تاريخي رأي مي‌دهند"
این مقاله یک صفحه ای روزنامه مردم سالاری در حالی منتشر می شود که درحقیقت انتخابات امریکا بر پایه رای الکترال بنا شده است نه رای شخص مردم.
روزنامه مردم سالاری که با حسرتی تمام به انتخابات حباب گونه اوباما پرداخته است، از فلسفه رای اکترال خبری ندارد یا در جهت تغییر افکار عمومی در صفحات این روزنامه قلم می زند؟
درواقع فلسفه رای الکترال در این است که در اصل یک شهروند آمریکایی در انتخابات به صورت مستقیم به یک کاندیدا رای نمی دهد، بلکه به کسانی رای می دهد که به نام Elector خوانده می شوند و آنها در یک روند فرمالیته، رئیس جمهور را از میان خود انتخاب می کنند.
فرایند انتخاب رئیس جمهور توسط Elector ها امروز کاملا فرمالیته است، یعنی در حالات نرمال یک Elector که در یک ایالت توسط حزب یا کاندیدای ریاست جمهوری انتخاب شده است، به کاندیدای حزب رقیب رای نمی دهد.
به صورت خلاصه اگر بخواهیم دلیل اینکه یک کاندیدا، آرای الکترال بیشتری به دست می آورد اما رای کمتری دارد را توضیح دهیم، می توانیم به صورت مثال 4 ایالت سرنوشت ساز را انتخاب کنیم.فلوریدا (29 رای الکترال، 19 میلیون جمعیت)، اوهایو (18 رای اکترال، 11 میلیون جمعیت)، ویرجینیا (13 رای اکترال، 8 میلیون جمعیت) و نیوهمشایر (4 رای اکترال، 1.3 میلیون رای). با فرض اینکه در ایالت های دیگر آرای کاندیداها به صورت مساوی تقسیم شده است و در این 4 ایالت (که 3 ایالت اول مهمترین ایالت های انتخابات هستند)، آرا به صورت زیر تقسیم بندی شوند:
فلوریدا: اوباما 6 میلون، رامنی 5 میلیون، آرای الکترال 29، همه برای اوباما
اوهایو: اوباما 3 میلیون، رامنی 5 میلیون، آرای الکترال 18، همه برای رامنی
ویرجینیا: اوباما 2 میلیون، رامنی 4 میلیون؛ آرای الکترال 13 همه برای رامنی
نیوهمشایر: اوباما 300 هزار رای، رامنی 200 هزار رای؛ آرای الکترال 4 همه برای اوباما
مجموعا اوباما در این 4 ایالت 11.3 میلیون رای به دست آورده است و آرای رامنی هم 14.2 میلیون است. اما آرای الکترال اوباما 33 رای (اوهایو + نیوهمشایر) و آرای الکترال رامنی 31 رای (ویرجینیا + اوهایو) است. بنابراین کسی که آرای بیشتری به دست آورده، لزوما رای الکترال بیشتری به دست نخواهد آورد.
در بخش دیگری از این مقاله از روزنامه مردمسالاری می خوانیم که"در واقع انتخابات 6 نوامبر آمريکا نه تنها يک انتخابات صرف بلکه يک «همه پرسي» و رفراندوم فراگير درباره موافقت يا عدم موافقت مردم با رويکردهاي سياسي، اقتصادي و ارزشي- اجتماعي باراک اوباما و ابقا يا عدم ابقاي او بود. حقيقت اين است مشارکت اخير مردم آمريکا در انتخابات رياست جمهوري نه يک حضور «احساسي و عاطفي» بلکه يک حضور به مفهوم واقعي «کاملاً معنادار» و برخودار از پشتوانه‌هاي فکري و منطقي بود که بهره مندي از چنين اسلوب فکري و طرز تفکرات سياسي که از يک جنبه بيانگر آينده نگري و رشد و بالندگي فکري جامعه آمريکا نيز هست، مردم را وادار نمود که اين بار نيز نه به اشخاص بلکه به افکار و برنامه‌هاي سيستميک، هدفمند، جهت دار و نظام‌مند اشخاص رأي دهند. »
این همه پرسی در واقع در حالی از طرف روزنامه مردم سالاری رفراندومی موفق و فراگیرمعرفی شده است که آمارهای منتشرشده نشان می‌دهد با شمارش تقریبا تمامی صندوق‌های رای، میزان مشارکت در انتخابات آمریکا اندکی کمتر از ۵۰ درصد بوده است.
آسوشیتدپرس در این باره نوشت که: درحالیکه شمارش 97 درصد صندوق‌های رای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به پایان رسیده است آمارها نشان می‌دهد که میزان مشارکت مردم آمریکا کمتر از 50 درصد بوده است.
در کل با مطالعه دقیق و البته غیرمقرضانه در انتخابات هفته گذشته امریکا خواهیم دید که گرچه تعداد مردمی که به رامنی رای دادند بیشتر است اما به خاطر اینکه تعداد آراء الکترال ایالتهایی که رامنی بیشتر در آنها رای آورده، کمتر از اوباماست، وی نتوانست به کاخ سفید راه یابد.
این موضوع نشان دهنده این است که سیستم رای گیری در آمریکا به گونه ای است که آراء مردمی تعیین کننده منتخب اصلی نیست و به طور سیستمی و رسمی، تقلبی آشکار در انتخابات صورت می‌گیرد. چرا که آراء مردم، به صورت ناخودآگاه به بی ارزش و با ارزش تقسیم شده است.
این انتخابات هفت میلیارد دلاری در شرایطی برگزار شد که دغدغه اصلی رای‌دهندگان مسایل اقتصادی و بیکاری در جامعه آمریکا بود.حالا مردی که از جعبه جادوی الکترال بار دیگر سربرآورده است، با 20 میلیون بیکار و 40 میلیون انسانی مواجه است که همچنان برای امرار معاش محتاج «بن غذا» هستند. هرچند وضعیت تا حدودی نسبت به زمانی که او دولت را تحویل گرفت بهتر شده است اما روند پیشرفت امور کندتر از آن بوده است که وعده‌های اولیه اوباما ایجاب می‌کرد.
