صرف غذا با خانواده چه اهمیتی دارد؟

گروه بهداشت «تیتریک» ؛

مادر امشب شام چه داریم؟
شما حتما این پرسش را بارها شنیده و پاسخهای متفاوت داده اید.
در موقع صرف شام نباید فقط به غذا خوردن توجه داشت. هنگامی که اعضای خانواده برای شام خودن دور هم جمع می شوند زمان با ارزشی را در اختیار دارند تا مسائل مختلف را مطرح و مشکلاتشان را حل کنند. در یک بررسی مشخص شد که ۸۵ درصد پاسخ دهندگان پس از یک روز دوری از عضای خانواده، صرف شام با آنان، برایشان مهم می باشد. گرچه دور هم جمع شدن مشکل است، اما آنان حداکثر تلاش خود را می کنند تا زودتر به منزل برسند و شام را با هم صرف کنند.

اهمیت صرف شام با خانواده :

در زمان صرف غذا، بویژه شام، والدین الگوهای رفتاری (رفتارهایی که زوجها در قبال هم دارند) ، نقشهای مذهبی تربیتی : اخلاقی و اجتماعی خود را نشان می دهند و فرزندان را به طور غیر مستقیم با آن آشنا می کند.
زمانی که والدین اخبار روز، رویداد ها، حوادث جهان و جامعه را نقل می کنند، ارزشها، اعتقادات و علایق فرهنگی خود را نمایان می کنند. گفتگو در زمینه کار نوعی آموزش غیر مستقیم است و کودکان و نوجوانان را با کار و فعالیت آشنا می کند. این صحبتها در تصمیم گیری آتی کودک برای انتخاب شغل تاثیر به سزایی دارد. بهنگام صرف شام والدین می توانند با توجه به رفتارهای فرزندان آنان را راهنمایی کنند و مهارتها و معیارهای اجتماعی را به آنان بیاموزنند.

صرف شام با فرزندان برای مادرانی که به تنهایی مسئولیت فرزندان را بر عهده دارند نیز با اهمیت است. زیرا مادر پس از یک روز کار و تلاش می تواند لحظات خوبی را در کنار فرزندان داشته باشد. او علاوه بر گوش دادن به صحبتها و مشکلات فرزندان و بیان نظراتش، می تواند دلایل اختلاف و جدایی از همسر و یا در صورت فوت همسر ویژگیهای اخلاقی مثبت پدر را برای آنان توضیح دهد.

"فردا چه امتحانی داری؟” "سرکلاس دینی چه مطالب مذهبی جدیدی یاد گرفتی؟” کودکان با پاسخهای خود علاوه بر ذکر رویدادهای مختلف افکار و ذهنیات خود را مطرح می کنند. و از طرفی احساس می کنند که مورد توجه والدین هستند، صمیمیت و صداقت و اعتماد آنان به والدین افزایش می یابد.

از نشانه های بی قراری در زمان صرف غذا می توانید متوجه شوید که دخترتان بی اشتها و کم غذا است یا پسرتان در مدرسه مشکلی دارد. نشانه های بی قراری در چهره و حتی اندام کودکان (تکان دادن دست و پا) نمایانگر عمق هیجان، نیاز، ترس و عدم سلامت روانی آنان است.

زمانی که اعضای خانواده پس از یک روز کار و تلاش در کنار هم شام می خورند، خانواده به عنوان یک اجتماع کوچک معنی پیدا می کند.

یک بار حساب کردم که در یکسال حداقل ۶۰۰ ساعت برای صرف شام در کنار خانواده در اختیار داریم. هنگامی که جوان بودم. پدر فقط در زمان صرف شام در کنار ما بود. از این رو صرف شام برای ما اهمیت خاصی داشت. مادر لباس مرتب و تمیزی می پوشید، موسیقی مورد علاقه پدر را می گذاشت، سفره را به زیبایی و دقت می آراست و کلاه نماز و کتاب دعا را بر سر میز می گذاشت در طول صرف شام پدرم مطالب جالبی از کتب مذهبی برایمان تعریف می کرد و در مورد آن بحث می کردیم (اما همه با مرور گذشته ها چنین خاطرات خوبی را به یاد نمی آورند) در خانواده دوستم که مادرش علاقه ای به صرف شام گروهی نداشت هر فردی شام را تنها در آشپزخانه می خورد.

دخترم تعریف می کند که یکبار که به منزل دوستش دعوت شده بود در زمان شام پدر در یک طرف میز برنامه تلویزیون را تماشا می کرد و در طرف دیگر فرزندان آهسته صحبت می کردند تا حواس پدر پرت نشود.

به نظر من باید حین صرف شام برنامه های رادیو، تلویزیون وگفتگو های تلفنی را کنار گذاشت. صبحانه را نیز با خانواده صرف کنید. گرچه اعضای خانواده فرصت کافی ندارند با هم گفتگو کنند و عجله دارند به موقع به مدرسه یا محل کار برسند، اما احساس تعلق و وابستگی به اعضای خانواده افزایش می یابد.

زمانی که فرزندانم در دوران دبستان تحصیل می کردند، همسرم و من در مورد موضوعات مختلف نظیر تعصب، سر سختی، اعتقادات مذهبی، دوستی، ایثار و فداکاری و … با آنان بحث می کردیم. ما همانقدر از آنان می آموختیم که آنان از ما.

یک بار بحث ما در مورد معرفی مشاغل مختلف و در آمد آن بود و برای فرزندانمان توضیح دادیم که هر فرد می تواند بر اساس استعداد، توانایی و علاقه خود شغلی را انتخاب کند و در جامعه نقش موثری داشته باشد. شغل و درآمد صرفا نمایانگر شخصیت و ارزش فردیست و صرف شام با خانواده این امکان را فراهم می کند که لحظات خوبی را در کنار آنان داشته باشید و مشکلات و مسائل بیرون را کنار بگذارید و به یکدیگر توجه کنید.

نویسنده:مریم احمدی