آقای رئیس جمهور! منتقدان بیسواد بهتر از دوستان باسواد نادان هستند

رئيس جمهور در اين نشست با گله از روساي دانشگاه ها گفت: حداقل توافق اوليه ژنو، گشايشي براي دانشگاه و براي دانشجويان بود.فقط عده معدودي که از جاي معدود تغذيه مي‌شوند آنها بايد حرف بزنند؟ البته آنها هم حرف بزنند اشکال ندارد؛ نقد کنند.چرا يک عده کم سواد بايد حرف بزنند؟ دوست ندارم گله کنم اما بايد بگويم خودتان بايد نقد کنيد، چرا دانشگاه خاموش است؟ چرا استاد خاموش است؟ از چه مي ترسيد؟ ژنو اولين راهگشا براي دانشگاهها و پول دانشجويان بود.فقط يک عده که از يک جا تغذيه مي شدند چيزي گفتند اما چرا بايد يک عده بيسواد صحبت کنند چرا استادان صحبت نمي کنند؟

آقاي روحاني ؛ از بيسوادي منتقدانتان که بگذريم چگونه است که اعضاي کميسيون امنيت ملي اصل توافقنامه ژنو را در دست ندارند در حالي که شما از استادان دانشگاه مي خواهيد که آنها اين توافقنامه را نقد کنند چگونه اين فرهيختگان مي توانند در مورد مسئله اي که جزييات آن محرمانه باقي مانده اظهار نظر نمايند.

آقاي رييس جمهور؛ سخنان افترا آميزتان در جمع روساي دانشگاه ها که در آن منتقدين خود را بيسواد قلمداد کرديد، ناقض ادعاها و حرف هاي گذشته خودتان است، در فصل دوم کتاب "امنيت ملي و ديپلماسي هسته اي" صفحه 69 مي نويسيد: در جمهوري اسلامي ايران گاهي تصميمات جنبه حيثيتي پيدا مي کند. فکر ميکنيم اعتراف به هرگونه اشتباهي به معناي پذيرش شکست خواهد بود اين يکي از بزرگترين اشکالات در نظام تصميم گيري کشور است و متاسفانه هنوز در جامعه ما انتقاد، جايگاه خود را پيدا نکرده است.

فکر مي کنيم وارد آوردن اشکال به يک تصميم، مساوي با جهل و يا حتي خيانت تصميم گيرنده است؛ در حالي که بايد بپذيريم معمولاً تصميمات با نقص و خطا همراه است.

اينکه بسياري از قوانين مصوب به ناچار پس از چند ماه يا چند سال نياز به اصلاح پيدا ميکند، در بسياري از موارد ناشي از مشکل تصميم‌سازي و تصميم گيري در تصويب قوانين است. بايد انتقاد به يک معروف و کار شايسته تبديل شود و انتقاد کننده در انتظار تشويق باشد و نه تنبيه.

تا به اين نقطه نرسيم به ناچار بايد شاهد ادامه تصميمات اشتباه مسئولين باشيم. بزرگترين شجاعت پذيرش اشتباه و خطا از طرف مسئولان است. بايد فرمايش اميرالمومنين عليه‌السلام را مدنظر قرار دهيم که فرمود: من در حدي نيستم که خطا نکنم. و يا از استماع نظرات ديگران بي نياز باشم.

آقاي رئيس جمهور؛ در شعارهاي انتخاباتي به وضوح بيان کرديد که آزادي انديشه و بيان انتقاد حق همه ماست و حتي عنوان کرديد که نقد و نظر مخالف نيز نعمت است، پس چه شد که امروز با تکيه بر منصب قدرت، ناقدان را بيسواد مي دانيد و بر آن ها آشکارا خرده مي گيرد.

آقاي روحاني؛ شما در اولين نشست خبري با اصحاب رسانه، خود را رئيس جمهور همه مردم ايران معرفي کرديد، آنجا نگفتيد که فقط با سوادان حق بيان عقايد خود و يا حق انتقاد از عملکرد قوه مجريه را دارند.

آقاي رئيس جمهور ؛ آيا آيت‌الله جوادي آملي هم که در نقد توافق‌ ژنو فرمودند: «بعد از دست دادن با آمريکايي‌ها بايد انگشت دست خود را شمرد»، در رديف همان «عده معدود بي‌سواد»ي هستند که «از جايي تغذيه مي‌شوند» يا خير؟! ساير مراجع عظام چطور؟ امامان جمعه و جماعات چطور؟! علماي اعلام چطور؟! خود نخبگان و دانشمندان هسته‌اي چطور؟! مع‌الاسف آنقدر توافق ضعيفي بسته‌ايد که علاوه بر خوبان روزگار حتي صداي هوشنگ اميراحمدي دلال رابطه با آمريکا هم درآمده است!

آقاي رييس جمهور؛ مطمئن باشيد دولت تدبير و اميد،اقدام شايسته و درشان مردم ايران انجام دهد همين منتقدين بيسواد، لب به نحسين شما خواهند گشود اما مگر مي شود کسي کار نادرستي انجام دهد و منتظر تشويق هم باشد؟

آقاي روحاني؛ فارغ از منصب رياست جمهوري، شما به عنوان يک حقوقدان و فردي تحصيلکرده و باسواد ، به ما منتقدين بيسواد، پاسخ دهيد که آيا يک رئيس جمهور مي تواند در ملاعام به منتقدان خود توهين کند؟ آيا شان سمت رياست جمهوري يک کشور اسلامي در اين حد است؟ آيا مردم کم سواد و يا از نظر شما بيسواد در ايران حق حرف زدن ندارند؟

به راستي چگونه است که شما رئيس‌جمهور خونريز آمريکا را «مؤدب و باهوش» مي‌دانيد اما با مردم وطن خود، اينگونه سخن مي‌رانيد؟! و وقتي شما چنين سخن مي‌گوييد، ديگر چه انتظاري از مشاوران ارشد حضرتعالي است که راي نيمي از مردم را راي به بي‌قانوني نخوانند؟!

آقاي رييس جمهور؛ شما خود در ارائه گزارش عملکرد صد روزه دولت يازدهم، در برنامه زنده تلويزيوني به جاي ارائه گزارش عملکردتان به مردم، بي محابا نوک پيکان انتقاد را به سمت دولت دهم گرفتيد، فارغ از درست يا نادرست بودن اين انتقادات، مي توان شما را نيز بيسواد دانست؟ يعني به ظن حضرتتان هر که انتقاد کرد بيسواد است؟

آقاي روحاني ؛ از بيسوادي منتقدانتان که بگذريم چگونه است که اعضاي کميسيون امنيت ملي اصل توافقنامه ژنو را در دست ندارند در حالي که شما از استادان دانشگاه مي خواهيد که آنها اين توافقنامه را نقد کنند چگونه اين فرهيختگان مي توانند در مورد مسئله اي که جزييات آن محرمانه باقي مانده اظهار نظر نمايند.

آقاي رييس جمهور؛ اي کاش اکنون نيز به عنوان رييس دولت همانند زمان وعده ها و شعارهاي انتخاباتي تان خود را متعلق به همه آحاد مردم مي دانستيد و خط قرمزي ميان منتقد و موافق و حقوقدان و نظامي و بيسواد و با سواد نمي کشيديد و همه مردم را به يک چشم مي نگريستيد و نه خودي و غير خودي برايتان مفهوم داشت.

آقاي روحاني؛ مشاوره ويژه شما جناب ترکان چندي پيش در مصاحبه با روزنامه آرمان مدعي شده که 49.5 درصدي که در انتخابات اخير به روحاني راي نداده‌اند، حامي بي‌قانوني و قانون‌گريزي و عامل پديد آمدن امثال بابک زنجاني هستند، خودتان قضاوت کنيد اين اظهارات از سوي مشاور شما باسوادانه  است؟

آيا معناي اعتدال و دوري از افراط، اينگونه سخنان افراطي است که مردم کشور را با خط‌کش انتخابات به دو دسته تبديل کند و دسته‌اي که به روحاني راي ندادند و نزديک به نيمي از مردم کشور هستند را قانون‌گريز جلوه دهد؟ آيا معناي وحدت مدنظر دولت يازدهم، اين است؟

از صحبت هاي اخير شما فقط يک برداشت مي توان کرد آن هم اين است که با توجه به عملکرد ضعيف دولت، تحمل پذيرش انتقادات را نداشته و دنبال مجيزگوياني هستيد که براي توزيع سبد کالا شما را تشويق کنند يا پس از مذاکرات ژنو که به نظر شما موفقيت بزرگي محسوب مي شود، هورا کشند و کف زنند؛ نخير چنين که مي انديشيد نيست .

آقاي روحاني با تحقير ديگران و منتقدان مملکت اداره نمي شود، براي جوش آوردن و از کوره در رفتن خيلي زود بود... فقط شش ماه گذشته!

آقاي رييس جمهور؛ سخن آخر آن که اي کاش سعه صدر بيشتري نشان مي داديد.

ولی الله صاحبکاری/ تیتر1