دست های پنهان ریاض در ناامنی های منطقه؛ از سوریه تا پاکستان

 همچنین برکسی پوشیده نیست که در نا آرامی های عراق نیز دستان ریاض به وضوح مشاهده می شود و روزی نیست که مزدوران وابسته به این کشور حملات تروریستی خود را بر پیکره ی نظام شیعی عراق وارد نکنند. اغتشاشات اخیر در استان الانبار عراق از نمونه مصادیق ترویج خشونت و کارشکنی در عراق به منظور نا کارآمد جلوه دادن نظام شیعی حاکم بر این کشور است.

از سویی دیگر در لبنان نیز ماجرای ماجد الماجد رهبر گروه تکفیری و تروریستی گردان های عبدالله عزام که مسئولیت انفجار های تروریستی ۲۸ آبان ماه گذشته مقابل سفارت ایران در بیروت را به طور رسمی بر عهده گرفته بود، همچنان در صدر بسیاری از خبرگزاری های منطقه است. این در حالیست که طی روزهای گذشته عربستان با فشاری مضاعف جنازه ی ماجد الماجد را با موافقت دستگاه قضایی لبنان در مقر سفارت عربستان سعودی در لبنان تحویل گرفته و تحت تدابیر شدید امنیتی به فرودگاه «رفیق حریری» بیروت منتقل نمود. صرفنظر از نکته ی عجیب و سوال برانگیز عدم صدور مجوز جهت تحت پوشش قرار دادن خبری و تصویری روند انتقال جسد این تروریست سعودی به فرودگاه و از آن جا به عربستان، تلاشهای دولت سعودی به منظور نابودی و بازپس گیری این جعبه ی سیاه اطلاعات تروریستی منطقه با هدف مخفی نگه داشتن دست های پنهان  این رژیم در حمله به سفارت ایران اقدامی است مذبوحانه و خصمانه که در عرف بین الملل محکوم و دارای قابلیت پیگیری می باشد.

 در پاکستان نیز آن چنان که در خبرها آمده است وزیر امور خارجه ی عربستان طی سفری به اسلام آباد به دنبال سیاست های ایجاد نا امنی است و بر طبل بی ثباتی به ویژه در اطراف کشوری شیعه نشین مانند ایران می کوبد. در این سفر سعود الفیصل به دنبال تحریک طالبان بر آمده تا مرزهای شرقی ایران دستخوش موج جدیدی از نا امنی و حملات تروریستی شود. روزنامه ی اکسپرس در تحلیلی به این مسئله تاکید داشته است که ریاض با اهرم های مالی در صدد است مصالحه ای بین دولت پاکستان و طالبان برقرار کند.

 به نظر می رسد عربستان به دنبال مذاکرات ژنو بین ایران با کشورهای غربی درصدد تلاشی مضاعف در خاورمیانه است تا توسط اهرم های خود یعنی گروه های تکفیری و تروریستی ضرب شصتی به کشورهای غربی به ویژه آمریکا نشان دهد تا از یک طرف نظر این کشور را به خود جلب کرده و به آنها گوشزد نماید که همچنان در راستای منافع آنان قدم بر می دارد و از سویی دیگر، کماکان پیگیر سیاست های شیعه ستیزی و تفرقه بر افکنانه بین شیعه و سنی بوده و به آن بیشتر دامن می زند.