خانه ای در کرج که امام خمینی(ره) 8 ماه در آن زندگی کرد/ سندی از انقلاب در حال تخریب! + تصاویر

گروه استانی «تیتریک»؛ استان البرز همواره دارای جذابیت ها و ناشناخته های بسیاری بوده است، اما در این گزارش سعی بر آن داریم یکی از برگ های تاریخ گمشده ی کلانشهر کرج را ورق بزنیم که تاکنون برای خیل کثیری از جمعیت این استان بازگو نشده است.

شاید کمتر کسی در استان البرز بداند که امام خمینی (ره) بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی به مدت حدود ۸ ماه در شهر کرج به همراه خانواده اش زندگی می کرده اند. این سکونت در زمانی بود که امام (ره) به شهرت نرسیده بودند و کمتر کسی در آن منطقه وی را می شناخته اند.

در منطقه ی حصار که یکی از محلات قدیمی شهرستان کرج محسوب می شود، خانه ای کلنگی وجود دارد که روزی پذیرای بزرگ مرد تاریخ ایران بوده است، در جستجوی این برگ از تاریخ به این منطقه رفتیم و با ۲ تن از کسانی به گفت و گو نشستیم که بیش از دیگران با خانواده ی امام نشست و برخاست داشته اند.

نصراله ملکی یکی از پیشکسوتان ورزش کشتی در البرز و از اشخاص قدیمی این منطقه در مورد تبعید امام به کرج گفت: در آن زمان من حدودا ۱۷ ساله بودم و ما از طریق ارتباطی که آیت الله پسندیده برادر امام راحل داشتیم با این خانواده آشنا شدیم؛ در آن سال امام خمینی (ره) از تب مالت رنج می برد و به علت همین بیماری به این منطقه ی خوش آب و هوا آورده شده بودند.

برادر بزرگتر من که ایشان هم به رحمت خدا رفته اند، مرا سفارش می کرد تا برای انجام امورات امام به خدمتشان بروم، من تقریبا هر روز برای ایشان شیر می بردم.

در آن زمان اینقدر مشهور نبودند، فقط شایعه شده بود که ایشان جانشین آیت الله بروجردی هستند.

ایشان صبح ها معمولا برای شست و شوی عبای شان به جوی بلدیه ( محلی در منطقه ی حصار قدیم که دارای آب بود) می رفتند و من هم دنبالشان می رفتم که اذیتشان نکنند. افراد زیادی به دیدنشان می آمدند که می توان به آقایان لنکرانی، بروجردی، پسندیده و .. اشاره نمود.

امام (ره) ارتباط خوبی با مردم محل داشت و با آقایان خوشنام، زکی خانی و تقوی از بومیان محلی در ارتباط بودند.

همبازی حاج احمد خمینی (ره) از خاطراتش می گوید

سید حمید سروش رضایی یکی از جانبازان جنگ تحمیلی در این رابطه حضور امام در کرج گفت: در سال ۱۳۳۸ امام راحل به جهت بیماری تب مالت در منطقه ی خط اول حصار که به واسطه ی نزدیکی به رودخانه ی کرج دارای آب و هوای خوبی بود با هماهنگی شیخ محمد فاضلی در منزل دایی من به همراه خانواده شان ساکن شدند.

در آن سالها برای مداوای بیماری تب مالت، ایشان را به تهران می بردند، تا بهبودی شان حاصل شود.

سید حمید در مورد آزار دادن امام از سوی رژیم ستمشاهی گفت: خیلی اذیتشون می کردند، اما به جز خدا از کسی ترس نداشتند، خاطرم هست روزی برای اینکه ایشان را از لحاظ روحی تحت فشار قرار دهند، رساله هایشان را به رودخانه ی کرج ریختند ! یا یک بار هم از سوی ساواک نزد ایشان آمدند و گفتند، روزی ۲۰ هزار تومان می دهیم دست از مبارزه بکش ! که جواب امام در نوع خود جالب توجه بود؛ ایشان گفتند: من ماهی ۴۰ میلیون می دهم شما دست از سر من بردارید. این جواب امام تعجب سران ساواک را در پی داشت که پرسیدند چگونه می خواهی این مبلغ را جور کنی ؟ حضرت امام هم در جواب فرمودند: از صندوق های آهنی سر هر چهارراه !، ایران ۲۰ میلیون جمعیت دارد هر شخص ۲ تومان هم در این صندوق ها بیاندازه جیره و مواجب شما جور می شود !

این جانباز جنگ تحمیلی در ادامه گفت: در زمان تبعید امام (ره) معروفیت چندانی نداشتند چون معروفیت امام پس از سخنرانی ۱۳۴۲ و آغاز تبعید به خارج از ایران بود.

وی از خاطراتش با حاج احمد آقا اینطور گفت: من ۹ سال بیشتر نداشتم و با حاج احمد آقا همبازی بودم.

پس از ۱۹ سال دوباره من در جماران با امام دیدار کردم و دایی بنده به عنوان نماینده ی امام در کرج بود.

امام برای پیاده روی معمولا از منزل تا رودخانه ی کرج که فاصله ی چندانی از منزلشان نداشت مبادرت می ورزیدند و در جلد چهارم کتاب های ویژه ی سرگذشتشان از این خانه و سکونت در حصار یاد کرده اند.

امام خمینی (ره) گاها نماز جماعت مسجد رسول اکرم (ص) را اقامه و در خلال خطبه ها و سخنرانی ها، مردم محل را به راه راست هدایت می نمودند.

سید حمید سروش رضایی در پایان گفت: دایی من سالها بعد به علت بدهکاری مجبور به واگذاری ملک خود ( همین خانه ای که امام در آن سالکن بود) شد.

تخریب خانه ای که روزی پذیرای بزرگ مرد تاریخ ایران بوده است !

این خانه که به منزل خمینی معروف گشته است، سالها بعد به شخصی به نام مقدم فروخته می شود که وی نیز چند سال بعد به دیار باقی شتافته و این مکان در اختیار وراثش قرار می گیرد.

به گفته ی برخی از اهالی و یکی از ورثه ی این ملک بارها از شهرداری و ارگان های ذیربط برای مذاکره جهت خرید آمده اند اما به یک توافق نهایی دست نیافته اند.

یکی از صاحبان فعلی آن در گفت و گو با خبرنگار کرج رسا گفت: این منزل به دلیل قدمت دیگر قابل سکونت نیست و با اخذ مجوزهای های لازم از شهرداری منطقه، برای بازسازی تا چندی دیگر این منزل تخریب خواهد شد.

حال با انتشار این گزارش، باید به نظاره نشست و دید تا مسئولین استانی و شهرستانی تا چه حد به حفظ این سند انقلاب در استان البرز اهتمام می ورزند.