انقلاب بزرگ در خط حمله پرسپولیس

گروه ورزشی «تیتریک»؛از حیث  دفاعی آنها مشکلی ندارند چون 6 گل خورده از 15 بازی خودش بازگو کننده یک اقتدار واقعی است.اما این آمار خیره کننده وامدار نوع فوتبالی است که دایی امسال آن را برای قهرمانی انتخاب کرده است.این الگویی بود که در دو سال اخیر توسط قلعه نویی گزینش شد و فصل قبل با مدد از آن استقلال با آن همه کمی و کاستی در خانه شماره یک نشست.اما در نوع فوتبالی که امسال قرمزها آن را انتخاب کردند یک پست از اهمیت خاصی برخوردار است؛مهاجم تمام کننده.تیمی که یکی از شانس های قهرمانی بشمار می رود تنها 13 بار موفق به گلزنی شده که از متوسط هر گل در یک بازی هم این معدل کمتر است.بهترین گلزن آنها تنها 4 بار گل زده که برای بهتر درک کردن این عدد تنها می شود به این نکته اشاره کرد که رونالدو در یک هفته اخیر یک تنه 6 بار گلزنی کرده است.البته هر نوع قیاسی از این شکل کاملا مع الفارق است اما تیمی که بهترین گلزنش از 15 بازی 4 گل زده باشد قطعا مشکلات اساسی در فاز هجومی دارد.

همانطور که در دیگر نوشته سایت گل به آن اشاره  شد یکی از دلایل کم تماشاگر بودن بازی های این فصل پرسپولیس می تواند همین موضوع باشد.از این رو در نیم فصل دوم که قطعا بازی ها سخت تر و حساس تر برگزار می شود،دایی می بایست تغییراتی را در این منطقه به وجود بیاورد.در این بین دو راهکار وجود دارد؛یا ریسک پذیزی دریافت گل را بالا می برد و پرسپولیس بازی های هجومی تری را ارائه می دهد که در صورت تحقق این سناریو احتمال دریافت گلش هم بالا می رود اما با توجه به قدرت خط هافبک این تیم قطعا شانس گلزنی شان بیشتر از هر تیم دیگری می شود.درست شبیه 20 دقیقه انتهایی بازی با استقلال خوزستان که بارها تا آستانه گلزنی پیش رفتند اما عدم دقت از سوی مهاجمان، موجب تساوی بازی شد.اما راهکار دوم تغییرات نفری در خط حمله است.جذب یک مهاجم فرصت طلب و یا استفاده از خلعتبری در پشت شماره 9. در بین خریدهای احتمالی بعید است به غیر از محسن مسلمان که آن هم مهاجم نیست گزینه «دانه درشت» دیگری وجود داشته باشد.شاید پیرو همین موضوع شایعه جذب مجدد ایمون زاید رسانه ای شد که آن هم مشخص نیست آیا پرسپولیس واقعا مایل به این خرید است و از سوی دیگر چه کسی ضمانت آماده بودن زاید را می کند؟

    فصل قبل درست در همین  تعطیلات نیمفصل بود که قلعه نویی خریدهای کلیدی اش را انجام داد.اگرچه در پایان لیگ دوازدهم عذر اکثر آنها را خواست اما در مجموع همان تغییرات به هنگام موجب قهرمانی شان شد.گل های مجیدی و حاتمی و تاثیرگذاری اشجاری ،موسوی و عباس محمدرضایی نمونه بارزی از آن تحولات بین فصل بودند.حالا باید دید دایی برای ترمیم خط حمله کم رمقش از کدام متد استفاده می کند.قبل از فصل پیشبینی می شد عباس زاده و شاکری پدیده های پرسپولیس برای خط حمله باشند اما به این دو مهاجم فرصتی که به غلامرضا رضایی و هادی نوروزی داده شد،هرگز نرسید و ثمره اش توپ هایی بود که عباس زاده در دقایق پایانی مقابل استقلال خوزستان یک به یک از دست می داد.مهاجمی که در بازی های کم اهمیت حذفی هم به او اعتماد کافی نشود باید هم در زدن ضربات آخر مردد باشد.کمترین انتظار از بهترین گلزن بازی های ملی جهان شناخت یک مهاجم فرصت طلب است؛اگر دایی این کار را بلد نباشد باید به کلیت همه این فوتبال شک کرد.