حاشیه‌نگاری از اولین همایش حامیان عفاف و حجاب استان؛
محجبه‌ها از طرف دستگاه‌های متولد نظام مظلوم هستند
خبرنگار ما در گزارشی به حاشیه‌نگاری اولین همایش حامیان عفاف و حجاب البرز در سالن امام علی (ع) استان پرداخت.
گروه استانی «تیتر یک» به نقل از «البرزخاتون»؛ روز پنجشنبه پانزدهم تیرماه بود که خبر اطلاع‌رسانی برگزاری «اولین همایش بزرگ حامیان عفاف و حجاب» در کرج را در کانال ایتای ستاد امربه‌معروف البرز دیدم؛ زمان برنامه روز یک‌شنبه ۱۸ تیرماه ساعت ۱۴ در سالن همایش امام علی علیه‌السلام عنوان‌شده بود بنابراین بلافاصله زمان برگزاری این رویداد که از آن با عنوان‌های «اولین» و «بزرگ» یادشده بود را به تقویم کاری‌ام اضافه کردم.
به‌عنوان یک بانوی محجبه و طرف‌دار حجاب به‌خصوص بعد از جریانات پرسروصدای سال گذشته کشور بی‌صبرانه منتظر بودم تا اولین اقدام رسمی به‌خصوص از طرف دستگاه تخصصی آمر به معروف و ناهی از منکر در این حوزه در استان البرز را ببینم.
البته بهتر است اینجا بگویم که دایره امربه‌معروف و نهی از منکر بسیار وسیع است و فقط محدود به حجاب و عفاف نمی‌شود، بنابراین برای اهمیت امر کافی است به دستور حضرت امام (ره) که در روز‌های اولیه بعد از پیروزی انقلاب صادر فرمودند بنگریم: «شورای انقلاب اسلامی به‌موجب این مرقوم مأموریت دارد که اداره‌ای به اسم «امربه‌معروف و نهی از منکر» در مرکز تأسیس نماید؛ و شعبه‌های آن در تمام کشور گسترش پیدا کند؛ و این اداره؛ مستقل و در کنار دولت انقلابی اسلامی است و ناظر به اعمال دولت و ادارات دولتی و تمام اقشار ملت است؛ و دولت انقلاب اسلامی مأمور است که اوامر صادره از این اداره را اجرا نماید و این اداره مأمور است در سراسر کشور از منکرات به هر صورت که باشد جلوگیری نماید و حدود شرعیه را تحت نظر حاکم شرعی یا منصوب از قِبَل او، اجرا نماید و احدی از اعضای دولت و قوای انتظامی حق مزاحمت با متصدیان این اداره ندارند و در اجرای حکم و حدود الهی احدی مستثنی نیست حتّی اگر خدای‌نخواسته رهبر انقلاب یا رئیس دولت مرتکب چیزی شد که موجب حد شرعی است باید در مورد او اجرا شود.»
خلاصه که بی‌صبرانه منتظر فرارسیدن روز موعود بودم و بالاخره روز یک‌شنبه فرا رسید، زمان برگزاری همایش ساعت ۱۴ تعیین‌شده بود که در مرحله اول انتخاب چنین زمانی در اوج گرمای روز آن هم در فصل تابستان برای همایش «بزرگ» حامیان حجاب و عفاف که مخاطبان اصلی آن بانوان محجبه چادری و البته هم مادر با فرزندان کوچک هستند برایم جای سؤال و تعجب داشت.
خیلی دلم می‌خواست که دختر کوچکم که تازه بامعنی حجاب و عفاف آشنا شده را برای این همایش با خودم ببرم، اما گرمای آن ساعت از روز و دوری محل برگزاری همایش از مرکز شهر نظرم را عوض کرد.
ساعت ۱۳:۱۵ بود که دفتر کارم را ترک کردم و با عوض کردن دو تاکسی که متأسفانه کولر هم نداشت موفق شدم خودم را به میدان مهران عظیمیه برسانم و چون دیگر طی ادامه مسیر با تاکسی میسر نبود با گام‌های بلند شروع به بالا رفتن از شیب‌های تند عظیمیه کردم و به این فکر می‌کردم که مگر نباید محل برگزاری چنین همایش‌های مردمی باید در دسترس‌ترین نقطه شهر باشد؟!
نزدیک ساعت ۱۴:۰۰، کمی زودتر از زمان اعلامی بود که وارد مجموعه امام علی (ع) شدم؛ چون دوست نداشتم چیزی از این همایش را از دست بدهم، بنابراین جایی نزدیک سن و بلندگو‌ها، برای بهتر ضبط شدن صوت مراسم انتخاب کردم و منتظر شروع برنامه شدم.
ساعت ۱۴:۰۰ شد و همچنان مسئولان برگزاری در تکاپو بودند اما هنوز خبری از شروع برنامه نبود، بعد از آزمایش‌های مختلف صدا و تصویر و رفت‌وآمد‌های متعدد، ساعت داشت از ۱۴:۲۵ دقیقه می‌گذشت که قاری قرآن از کنارم گذشت و بالای سن رفت و برنامه رسماً آغاز شد.
گویا تأخیر در برنامه‌های شهر کرج تبدیل به یک عرف شده و بازه مشخصی هم ندارد و ساعت اعلامی، ساعت آغاز برنامه نیست بلکه ساعت حضور مسئولان برای بررسی‌های لازمه است و پس از گذشت زمانی نامشخص در صورت صلاحدید آغاز می‌کنند.
کمی این عجله‌هایم برای رسیدن سروقت و آغاز دیرهنگام برنامه آن هم از طرف دستگاه مطالبه‌گر و ناهی‌کننده از منکر کلافه‌ام کرد؛ البته که در امربه‌معروف و نهی از منکر آمر می‌تواند عامل نباشد اما خب بالاخره خلف وعده خودش منکری است که اکنون چه کسی باید ستاد را نهی کند، جای سؤال دارد.
به اصل مراسم برسیم. بعد از قرائت قرآن و سرود جمهوری اسلامی، خانم مجری از گروه سرودی برای اجرا دعوت کرد.
گرمای سالن به‌قدری زیاد بود که هرکسی به دنبال وسیله‌ای برای باد زدن و خنک کردن خود بود، مادرانی که با فرزند خردسال خود آمده بودند به دلیل گرمای زیاد و تهویه نامناسب سالن گاهی مجبور به ترک سالن می‌شدند تا به امید اینکه شاید زیر آفتاب سر ظهر، نسیمی خنک صورت فرزندشان را نوازش کند.
بعد از اجرای سرود برای زمان نامشخصی که از دستم در رفت مشغول دیدن گزارش عملکرد صامت (بدون صدا) ستاد امربه‌معروف البرز شدیم که خوشبختانه در طی پخش این گزارش خانم‌ها با صحبت کردن و همهمه‌های خود سکوت این گزارش را شکستند و صوتی را به انتخاب خود برای آن برگزیدند.
بعد از آن چند کلیپ از صحبت‌های دلسوزانه آیت‌الله حسینی همدانی، امام‌جمعه کرج پخش شد که کلام نافذ وی دوباره نظم و سکوت را به سالن بخشید، اما بعد از پخش چند کلیپ ناگهان صدا و تصویر پخش‌شده مطابقت نداشت! در صوت پخش‌شده بیانات نماینده ولی‌فقیه بود اما در تصویر پرده سالن چیز دیگری نمایش داده می‌شد که با توجه به استمرار این موضوع حتماً نقص فنی عامل نبود اما حقیقتاً من متوجه علت ناهماهنگی یا سنخیت این متون روی پرده با بیانات امام‌جمعه نشدم.
آیتم بعدی برنامه صحبت‌های امید کولیوند، دبیر ستاد امربه‌معروف البرز بود که سریع کاغذ و قلمم را برای نوشتن آماده کردم که بعد از خیرمقدم‌های طولانی و تشکر از دستگاه‌های همکار، زبان به گلایه گشود و از عدم همکاری برخی دستگاه‌ها برای برگزاری این همایش گله کرد و مقصر امکانات کم سالن و مکان نامناسب را در اختیار نگذاشتن سالن از طرف برخی ادارات عنوان کرد و با توجه به تهویه شدیداً نامناسب سالن وی هم بر لزوم خاتمه زودتر این همایش تأکید کرد…!
اینجا دوباره این سؤال در ذهنم شکل گرفت که چه‌طور ستادی رسمی که خود را مطالبه‌گر مطرح می‌کند و بر طبق گفته بیان صریح بنیان‌گذار کبیر انقلاب اسلامی باید «ناظر به اعمال دولت و ادارات دولتی و تمام اقشار ملت باشد» توان دریافت یک سالن با امکانات مناسب از نهاد‌هایی که وابسته به‌نظام اسلامی هستند را ندارد؟ آیا با این عدم امکان مطالبه موفق از سوی برخی نهاد‌هایی که وابسته به‌نظام هستند، می‌تواند امکان مطالبه موفق از سایرین را در پی داشته باشد؟
خلاصه که چیز مهمی بر اساس ارزش‌های خبری که آموخته بودم برای نگارش دستگیرم نشد و منتظر آیتم‌های بعدی برنامه شدم که مجری بی‌مقدمه از حجت‌الاسلام طاهری، دبیر ستاد امربه‌معروف کشور برای سخنرانی دعوت کرد و وی در سخنانی بر اصلاحات لایحه عفاف و حجاب قوه قضائیه اشاره کرد و نکاتی را درباره اهمیت عفاف و حجاب و جایگاه پوشش چادر در ایران برای خانم‌های محجبه حاضر در سالن بیان کرد.
شاید باورش برایم سخت بود، اما آیتم اعلامی بعدی که تقدیر و قدردانی بود به‌عنوان آخرین قسمت برنامه اعلام شد و مجری بدون مقدمه از برخی مسئولان برای تقدیر و قدردانی دعوت کرد، اما تقدیر و قدردانی از که؟ و برای چه؟ که در همهمه زیاد سالن گنگ بود و هنوز این سؤال در ذهنم پاسخ داده نشده بود که برنامه تمام شد و جمعیت از سالن خارج شدند.
بلافاصله بعد از اتمام برنامه سعی کردم که خود «ناهی از منکر» و «مطالبه‌گر» شوم و سؤالاتی را در خصوص این کیفیت برنامه از دبیر ستاد امربه‌معروف البرز جویا شوم اما متأسفانه نتوانستم به وی دسترسی پیدا کنم و جواب چند سؤال در ذهنم بی‌پاسخ باقی ماند که آیا این برنامه مردم‌محور بوده و آیا می‌توان از آن به‌عنوان اولین همایش «بزرگ طرفداران حجاب و عفاف» استان البرز و یا حتی شهر کرج یاد کرد یا بانوان حاضر از فعالین ستاد بوده و این جلسه به جهت قدردانی و تجلیل از فعالین به‌عمل آمده است؟ محتوای این برنامه به دنبال چه هدفی و ارزش‌افزوده‌ای به مخاطبان مردمی خود بوده است؟ آیا به‌کارگیری چنین عناوین بزرگی در تبلیغات و برگزاری چنین سبکی وهن حجاب و عفاف نبوده است؟ آیا برگزاری به چنین شیوه‌ای بی‌احترامی به کرامت و شأن بانوان محجبه نیست؟ و… که اگر مجال پرسش فراهم‌شده بود، بیان می‌کردم.
در مسیر برگشت که کیفیت پایین برنامه نه به‌عنوان یک خبرنگار بلکه به‌عنوان یک بانوی محجبه انرژی‌ام را گرفته بود؛ به این جمله شهید سید مرتضی آوینی فکر می‌کردم که «در جمهوری اسلامی همه آزادند الا بچه حزب‌اللهی‌ها» و ما مظلوم هستیم حتی از طرف دستگاه‌های متولد نظام…!
انتهای پیام/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
