یادداشت اختصاصی «تیتر یک»/
کشف حجاب و فاصله گفتمانی حوزه علمیه با ابهت مفهوم حرام سیاسی
فاصله ادبیات حوزه تا فهم امام، گرچه بعد از انقلاب با تلاش‌های طلاب فاضل کمتر شد، اما این فاصله همچنان به شدت مشهود است.
به گزارش گروه فرهنگی «تیتر یک»؛ سارا طالبی، دکتری علوم ارتباطات در یادداشتی اختصاصی برای «تیتر یک» نوشت: سؤالی که به کرات مطرح می‌گردد، چرایی غلبه «سکوت حوزه» در ماه‌های حساس کنونی و فاصله تحلیل‌های موجود تولید شده از واقعیت صحنه و نهایتاً عدم ارائه راهبرد راهگشا است.
انقلاب حضرت امام (ره)، بر مبنای تحقق آرمان «قیام مردم برای الله»، رقم خورد و فاصله فهم فاخر امام جامعه تا فهم دینی حوزه در آن ایام بسیار بود. به فرمایش مقام معظم رهبری، گویا روح تازه‌ای در قرآن و نهج البلاغه و سایر معارف اسلامی دمیده شد و تحول انفسی امام و یارانش، تحول آفاقی کشور ایران را هم رقم زد.
فاصله ادبیات حوزه تا فهم امام، گرچه بعد انقلاب با تلاش‌های طلاب فاضل کمتر شد، اما این فاصله همچنان به شدت مشهود است.
جنگ شناختی اخیر با «چاشنی سوژه زنانه کشف حجاب»، متأسفانه هنوز در مرحله توصیف هم به شدت دچار فقر ادبیات دینی است.
«تقلیل ِمسئله مواجهه تمدنی با تمدن ایران انقلابی»، به صرف یک لجبازی پس از مرگ مهسا، شاید ناشی از غفلت از عظمت حادثه انقلاب، بیشتر در تبیین، تحلیل فرآیند و استنباط الگوی اجتهادی تداوم آن است. تحقیر واقعه‌ای به عظمت انقلاب اسلامی، در پرداختن، شناختن و تداوم، بی‌شک مصداق اکبر کفران نعمتی است که اگر شاکر آن بودیم، مشمول سنت ازدیاد و برکت می‌گردید، البته تلاش‌های مخلصانه اندک همچنان در پیمودن مسیر سخت کنونی، راهگشاست اما قطعاً حوزه علمیه، به مثابه «مادر انقلاب اسلامی ایران»، باید در پر کردن این خلأ، تلاش خود را به شدت مضاعف کند.
فهم عظمت انقلاب، منجر به فهم شناخت دشمن گردیده و دشمن‌شناسی دقیق، عمق تلاش‌های پیچیده دشمن را برای علمای دین روشن‌تر خواهد کرد.
توجه به «ابعاد جنگ شناختی» در مواجهه با حاکمیت انقلاب، به عنوان روندی که فاصله شدید مغز‌ها و قلب‌ها را در عین تقارب بدن‌ها، رقم‌زده منجر می‌گردد، از حجم توصیه‌های ساده کلان و کلی کنونی کاسته و در عوض رنگ و لعاب راهبردی‌تر و دشمن‌شناسانه‌تری یابد.
«حرامِ سیاسی»، بودن کشف حجاب، به‌ویژه در شرایط اخیر، اشاره به مفهوم مهمی دارد که حضرت امام از جوانی خود، در شرح فقه، حکمت و روایات به آن اشاره می‌داشتند.
«الإسلام هو الحکومة بشؤون‌ها، و الأحکام قوانین الإسلام، و هی شأن من شؤونها، بل الأحکام مطلوبات بالعرض، و أُمور آلیّة لإجرائ‌ها و بسط العدالة». (کتاب البیع، ج۲، ص۶۳۳)
یعنی حقیقت اسلام، همان حکومت با تمامی شئون آن است. حکومت، جامع همه شئون اسلام است و احکام، بخشی از اسلام هستند (و هی شأن من شؤونها) و به تعبیری شاید بتوان گفت که احکام، قوانین اجرایی اسلام هستند.
هدف اسلام، تحقق و جاری شدن عدالت در همه زوایای زندگی است و مطلوبیت احکام به خاطر این است که طریق تحقق عدالت هستند، در غیر اینصورت این احکام اجتماعی، مطلوبیت بالذات ندارند. این عبارت، یک بیان کلیدی است که کلیت نظریه حضرت امام (ره) در باب حکومت و احکام را نشان می‌دهد. امام حکومت را اصل و احکام را فرع و از شئون حکومت می‌دانند؛ یعنی آن را نه مقصد اصلی حکومت، بلکه مقصد بالعرض می‌دانند.
متأسفانه ردپای عدم فهم این مطلب شامخ، که نافهمی آن به مفهوم دیکتاتوری ولی فقیه منجر می‌گردد، منجر شده برخی از اهمیت و اصالت حکومت در حفظ، اجرا و تربیت تک تک افراد غافل گردیده و حس کنند که تأکیدات تحذیری صرف در مقوله حجاب، مسئولیت ماست.
تأکید بر عدم اجبار، آن هم پس از تأییدات مکرر مطالبه جمهور مردم در اجرای واجب شرعی و قانونی حجاب، به نحوی ضریب گرفته که گویی عدم اعمال حاکمیت الله منجر به حاکمیت قطعی طاغوت نخواهد بود، گویی سیاسی بودن نظام مقدس، از جنس دینی بودن نظام ما نبوده است.
گویی جریان جنگ شناختی رخ نداده و گویی ماه‌ها رأفت و مدارا در برابر هر نوع مواجهه با ولی فقیه و مقدسات رخ نداده است.
امید است فهم نعمت انقلاب و ولی فقیه، ما را در شناخت روال مواجهه با حرام‌های سیاسی من جمله کشف حجاب و عمل به آن فهم، موفق گرداند.
قطعاً فهم حوزه علمیه در دغدغه ولی‌فقیه برای حل بحران اقتصادی و فرهنگی، خلأ قلم تبیینی و گفتمانی موجود را سامان می‌دهد.
الهه ملاحسینی _ تیتر یک
انتهای پیام/ل
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
