یادداشت اختصاصی «تیتر یک»:
احیای قصیدهای مجتبوی از ملا وفایی شوشتری
امیررضا احمدی، پژوهشگر البرزی به احیاء و بررسی قصیدهای از ملا وفایی شوشتری در مدح امام حسن (ع) پرداخت.
به گزارش گروه فرهنگی «تیتر یک»؛ امیررضا احمدی، پژوهشگر البرزی به احیاء و بررسی قصیدهای از ملا وفایی شوشتری در مدح امام حسن (ع) پرداخت. در میان زیر شاخهها و زیر مجموعهها و عناوین نخل تنومند شعر و ادبیات آئینی یکی از شاخههای پربار شعر و مدایح، امام حسن مجتبی (ع) است که از آن با عنوان شعر مجتبوی هم یاد میشود.
پیشینه مکتوب شعر امام مجتبی (ع)، پیشینهای غنی و پربار است و آثار متعدد و ارزشمندی در این زمینه و با این موضوع به زیور طبع آراسته شده که حدوداً ۲۰ مجلد مستقل شعرکریم اهل بیت (ع) تاکنون منتشر و راهی بازار کتاب شده که از جمله آنها میتوان به کتب ارزشمند ذیل اشاره کرد:
۱. پرچمدار صلح: محمدروشن نفس، سال نشر۱۳۴۹، چاپ گوتنبرگ.
۲. آیینه بردباری: مشفق کاشانی و محمودشاهرخی، سال۱۳۷۸، چاپ اسوه.
۳. غریب مدینه: محسن حافظی کاشانی، سال ۱۳۸۰، نشر حضور.
۴. امام حسن مجتبی در شعر فارسی: محمد صحتی سردرودی، سال۱۳۹۰، نشر پرتو خورشید.
۵. دیوان کرامت (کریم اهل بیت(ع) در شعر آئینی فارسی) زیر نظر حسین شمسایی با مقدمه استاد محمدعلی مجاهدی (پروانه) که از نظر حقیر در میان این کتب چاپ شده جامعترین کتاب شعر مجتبوی است.
اما به مناسبت میلاد با سر سعادت کریم اهل بیت، حضرت امام حسن مجتبی (ع) در ادامه سلسله یادداشتهای ناگفتههای شعر و ادبیات آئینی به احیا و بررسی شعری مجتبوی از ملا فتح الله وفایی شوشتری میپردازیم؛
حاج ملا فتح الله شوشتری فرزند ملاحسن متخلص به وفایی از علما و عرفای با تقوای سده سیزدهم هجری است. پدرش از علمای زمانه خود بوده و با شیخ جعفر شوشتری معاصر و معاشر بوده است. ایشان عالمی عامل، فاضلی کامل، شاعری ماهر، مداحی با اخلاص و دلباخته خاندان آل الله بوده است. وفایی شوشتری طبعی بسیار توانا و وقار داشته و در اوزانی مطنطن آثار پرشور و بدیعی را با گنجینه شعر و ادبیات آئینی در زبان فارسی افزوده است.
سرانجام این شاعر، عالم عارف و مداح با اخلاص در ماه رجب المرجب سال ۱۳۰۳هجری قمری بدرود حیات گفت. دیوان اشعارش برای نخستین بار توسط حاج مهدی آصفی تصحیح و راهی بازار شد. در صفحه ۴۱ دیوانش قصیدهای در مدح امام حسن (ع) سروده است که متأسفانه در سایه گمنامی به آن چیره شده که در ادامه به بررسی آن میپردازیم؛
ثواب این سلسله یادداشتهای بررسی ادبیات آئینی برسد به روح پرفتوح سرباز امام زمان (عج)، شهید بهمن احمدی که بر سر سفره کریم اهل بیت (ع) و از مقربین الهی هستند.
نه هرکس شد مسلمان میتوان گفتش که سلمان شد
کز اول بایدش سلمان شد و آنگه مسلمان شد
نه هر سنگ ار بدخشان است، لعلش میتوان گفتن
بسی خون جگر باید که تا لعل بدخشان شد
جمال یوسف ار داری به حسن خود مشو غره
صفات یوسفی باید تو را تا ماه کنعان شد
اگر صد رستم دستان به دستان دست و پابندی
به مکر و حیله و دستان نشاید پور دستان شد
نمی شاید حکیمش خواند هر کس لافد از حکمت
که عمری بندگی باید نمود آن گاه لقمان شد
مرا از وعدهی حور و قصور اغوا مکن واعظ!
بهشت بیقصور من حریم قرب جانان شد
ولی ذوالمنن یعنی حسن آن خسرو خوبان
که هر چیز از عدم با قدرتش ممکن در امکان شد
نه حبش باعث جنت، نه بغضش موجب نیران
که حبش محض جنت گشت و بغضش عین نیران شد
به صولت بود چون حیدر به هیأت همچو پیغمبر
ولیّ حضرت داور مدار دین و ایمان شد
به قدرت دست او معجز نما چون احمد مرسل
به قوت پنجهاش مشکلگشا چون شیر یزدان شد
ثنایش کرد آدم تا که آدم شد در این عالم
هوایش نوح بر سر داشت تا ایمن ز طوفان شد
چو نامش حرز جان بنمود پور آزر، از آذر
نه بس ایمن شد از آذر، بر او آذر گلستان شد
چو با صوت حسن «إنی أنا الله» گفت موسی را
فراز طور سینایش ز جان عمری ثنا خوان شد
همین صوت حسن بودش که گردید از شجر پیدا
همین نور حسن بودش که اندر طور، تابان شد
به وصف ذات پاکش سازم از نو مطلع دیگر
ز شرق طبع همچون اختر تابنده، رخشان شد
شهی کز آستینش آشکارا دست یزدان شد
به خاک آستانش حضرت جبریل، دربان شد
وجودش در تجلی از عدم باشد بسی اقدم
حدوثش در حقیقت با قِدَم یکرنگ و یکسان شد
زهی سودای باطل، کی توانم مدح آن شاهی
که مداحش خدا، راوی پیمبر، مدح، قرآن شد
الهه ملاحسینی _ تیتر یک
انتهای پیام/ل
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده