انیمیشن «لو» زیر ذره‌بین «تیتر یک»:
«لو» انیمیشنی که درون‌مایه فکری خود را به مخاطب منتقل می‌کند
انیمیشن کوتاه «لو» به‌واسطه تر‌کیب عناصر فانتزی با رگه‌های اجتماعی می‌تواند تمامی علاقه‌مندان را به این هنر جذب کند.
به گزارش گروه فرهنگی «تیتر یک»؛ پرستو علی‌عسگر نجاد، منتقد سینما و تلویزیون در یادداشتی اختصاصی برای «تیتر یک» نوشت: انیمیشن کوتاه «لو» به واسطه تر‌کیب عناصر فانتزی و خیال با رگه‌های اجتماعی و جدید‌ترین فناوری‌های حوزه انیمیشن می‌تواند تمامی علاقه‌مندان به این هنر را جذب کند.
در دنیای امروز عدم رعایت حقوق دیگران یکی از معضلات اجتماعی است که زندگی افراد بسیاری فارغ از نژاد و کشور را تحت تأثیر قرار می‌دهد. انیمیشن کوتاه لو سعی می‌کند با به تصویر کشیدن یکی از این افراد، ریشه‌های چنین رفتار‌هایی را پیدا کرده و درصدد رفع آن‌ها قدم بردارد.
انیمیشن «لو» یکی از آثار کوتاه پیکسار است. دیو مولینز آن را در سال ۲۰۱۷ ساخته و اثرش نامزد اسکار بهترین انیمیشن کوتاه ۲۰۱۸ شده است.
دو تن از نوابغ پیکسار، پیت داکتر و جان لستر هم به عنوان مدیران تولید، مولینز را همراهی کرده‌اند و این یعنی شما حتماً ردپای ایجاز و اعجاز را در اثر خواهید دید.
لو درباره یک پسر بچه مدرسه‌ای قلدر است که وسایل هم کلاسی‌هایش را به زور از آن‌ها می‌گیرد. گوشه حیاط مدرسه، جعبه اشیاء گم‌شده‌ای قرار دارد که می‌خواهد درس مهمی به این قلدرخان بدهد.
اما راهکاری که مالینز برای رفع معضل قلدر‌ها معرفی کرده «شناخت انگیزه‌های آن‌ها» است. هدفی که باعث شد دیو مالینز دست به ساخت انیمیشن کوتاه لو بزند، آموختن این درس زندگی که «شادی حقیقی در بخشیدن است» عنوان شده است.
با همین داستان ساده، تنها طی شش دقیقه، شما رقص هنر را بر صفحه آبی تماشا خواهید کرد. یکی از موجزترین و بهترین شخصیت‌پردازی‌های جهان را در این انیمیشن خواهید دید که همان وسایل جعبه است.
با یک جان‌بخشی ساده و ایده معرکه، مولینز کاری می‌کند که چشم از شخصیتی که ساخته، بر ندارید. نشان می‌دهد چطور می‌تواند با تغییر در چینش وسایل، ده‌ها شخصیت متفاوت بسازد و در عین حال، ضرباهنگ داستان را حفظ کند و روایت را پیش ببرد.
هم مخاطب را به خنده می‌اندازد، هم او را به فکر فرو می‌برد. بدون یک خط شعار و پیام اخلاقی، درون‌مایه مهم خود را هنرمندانه به مخاطبش انتقال می‌دهد.
در یکی از مدارس تهران، با مادر‌ها درباره انیمیشن‌ها گپ میزدم. جلسه آخر از آن‌ها پرسیدم به یاد ماندنی‌ترین جمله این کلاس برایشان چه بوده؟ قریب‌به‌اتفاق، گفتند: «معاشرت با هنر، درک بصری بچه‌ها را عمیق می‌کند.»
از این به بعد، اگر کسی بپرسد چرا انیمیشن ببینیم، پیشنهاد می‌کنم انیمیشن لو را ببیند. بعد با خودش فکر کند ،حیف نیست میان این‌همه شعار نخ‌نما، حظّ معاشرت با هنر را از خودمان بگیریم.
الهه ملاحسینی _ تیتر یک
انتهای پیام/ل
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
