گزارش به مناسبت وفات حضرت خدیجه(س)؛
خدیجه الگویی برای بانوانی که می خواهند راه حق را در پیش بگیرند/جایگاه ویژه حضرت خدیجه نزد پروردگار
حضـرت خدیجه (س ) به عنوان اولین بانوی مسلمان در ترویج فرهنگ اسلامی و الگوی یک زن مـسلمان نـقش والای خود را ایفا کرده اســت و بانوان بســیاری از تربیت عملی وی درس ها آموخته اند.
گروه فرهنگی "تیتریک"؛ دهمین روز از ماه مبارک رمضان ، سالروز وفات
حضرت خدیجه(س) یار مهربان، باوفا و همسر پیامبر اسلام(ص) می باشد.حضرت
خدیجه پیش از ظهور اسلام از زنان برجسته قریش به شمار می رفت تا آنجا که او
را طاهره و سیده زنان قریش می نمایدند.
حضرت خدیجه(س) در حالی به همسری نبی مکرم اسلام در آمد که از ثروت و شهرت
خاصی در عربستان برخوردار بود و خواهان زیادی از میان ثروتمندان قریش داشت.
در این دوره زمانی حضرت محمد(ص) هنوز به رسالت برانگیخته نشده بود و از
شهرتی جز درستکاری ، راست‌گویی و امانت داری برخوردار نبود اما حضرت خدیجه س
او را برگزید و پس از رسالت آن حضرت نه تنها تمام سختی ها را به جان خرید و
سرمایه خویش را برای هدف شگفت رسول‌الله (ص) خرج کرد بلکه اولین زنی است
که به پیامبر اسلام ایمان آورد .
خدیجه(س) اولین بانوی مسلمان شده
سخن از اسلام خدیجه گفتن در واقع سخن از اسلام در روز نخستین است. همه امت
اتفاق نظر دارند که خدیجه اولین بانویی است که اسلام آورده است. در همان
زمانی که پیامبر گرامی از اذیت و آزار و دشواری‌ها رنج می برد، آنجا کسی
بود که از بار اندوه و غم‌های او می کاست و موجب می شد که غم‌ها و اندوه
های خویش را به فراموشی سپارد. او تنها خدیجه همان زن با ایمان بود، همان
زن گرانقدری که یاور و شریک محمد (ص) بود.
رسول گرامی (ص) به خاطر صداقت و امانتی که از او نمایان شده بود به صادق و
امین معروف بود و خداوند حاضر و ناصر چنین می خواست که خدیجه دارای سیره‌ای
باشد که بدان از همه زنان منحصر بفرد باشد، به همین جهت در دوره جاهلیت به
طاهره معروف بود و همین لقب برای شرف و افتخار او کافی است.
خدمات حضرت خدیجه(س) به اسلام
کمک‌های مالی حضرت خدیجه (س) موجب غنای نسبی پیامبر(ص) گردید، به گونه‌ای
که پیامبر (ص) را بی‌نیاز ساخت. خداوند در مقام بیان نعمت‌های خود به
پیامبراکرم (ص) می‌فرماید: «خداوند تو را فقیر یافت و بی‌نیاز نمود.» رسول
خدا (ص) نیز همواره می‌فرمودند: « که هیچ مالی به من سود نبخشید، آن گونه
که ثروت خدیجه(س) به من سود بخشید». بنا بر روایات اسلامی پیامبر(ص) از
اموال خدیجه (س) در راه کمک به آزادی بدهکاران، یتیمان، و بی‌نوایان
استفاده می‌کرد.
در ماجرای محاصره شعب ابی طالب، اموال حضرت خدیجه (س) در حمایت از بنی‌هاشم
مصرف گردید، تا آن جا که در روایت آمده است: «ابوطالب و خدیجه (س) همه
اموال خود را برای حفظ اسلام و محاصره شدگان انفاق نمودند.» در جریان
محاصره شعب ابی طالب، حکیم بن حزام برادرزاده خدیجه (س)، شترها را می‌آورد و
با آن شترها، گندم و خرما را حمل می‌کرد و با زحمت و خطر زیاد، آن‌ها را
به بنی‌هاشم می‌رساند. این بخشش به گونه‌ای بزرگ و خالصانه بود که خداوند
آن را گرامی داشت و این کار بزرگ خدیجه (س) را در ردیف نعمت‌ها و مواهب
بزرگ خود، به بنده برگزیده‌اش محمد (ص) برشمرد. پیامبر (ص) نیز همواره از
بخشندگی و ایثار این بانوی گرامی، با عظمت و بزرگی یاد می‌کرد.
فرزندان حضرت خدیجه سلام الله علیها
در تعداد فرزندان حضرت خدیجه (س)، میان مورخان اختلاف است. به گفته مشهور:
ثمره ازدواج رسول خدا و خدیجه، شش فرزند بود. 1- هاشم 2- عبدالله به این دو
«طاهر» و «طیب »می گفتند. 3- رقیه 4- زینب 5- ام کلثوم 6- فاطمه
رقیه بزرگترین دخترانش بود و زینب، ام کلثوم و فاطمه به ترتیب پس از رقیه
قرار داشتند. پسران خدیجه پیش از بعثت پیامبر (ص)، بدرود زندگی گفتند. ولی
دخترانش، نبوت پیامبر (ص) را درک کردند.
گروهی از محققان معتقدند: قاسم و همه دختران رسول خدا (ص) پس از بعثت به
دنیا آمدند و چند روز پس از پیامبر خدا (ص) به مدینه هجرت کردند.
تولد حضرت فاطمه زهرا(س)
امام صادق(ع) می فرمود: «وقتی خدیجه(س) پیامبر اکرم (ص) را به همسری
برگزید، زنان مکّه به دلیل دشمنی با آن حضرت، از او دور شدند، آنان نه تنها
به خدیجه(س) سلام نمی کردند؛ حتّی از رفت و آمد زنان دیگر هم جلوگیری می
نمودند. به این ترتیب وحشتی عجیب بر وجود خدیجه مستولی شد؛ البته او بیشتر
از این می ترسید که به پیامبر(ص) آسیبی برسانند.
وقتی خدیجه به فاطمه حامله شد، فاطمه در شکم مادر با او سخن می گفت و مونس
مادر بود و او را به صبر توصیه می فرمود امّا خدیجه این حالت را از پیامبر
مخفی می داشت تا آن که روزی حضرت داخل شد و شنید که خدیجه با کسی سخن می
گوید. حضرت به اطراف نگریست؛ امّا کسی را ندید، پرسید:, ای خدیجه! با چه
کسی سخن می گویی؟، خدیجه در پاسخ به کودکی که در شکم داشت، اشاره کرد و
پاسخ داد:, فرزندی که در شکم دارم، با من سخن می گوید و مونس من است.، حضرت
فرمود: در همین لحظه جبرییل به من خبر داد که این فرزند دختر است. او و
نسل او طاهر، بابرکت و خجسته است و خداوند نسل مرا از او به وجود خواهد
آورد. از نسل او امامان دین متولّد می شوند و حق تعالی بعد از قطع وحی، آن
ها را جانشین خود در زمین قرار می دهد.
وصیت های حضرت خدیجه (س)
حضرت خدیجه (س) سه سال قبل از هجرت بیمار شد. چون بیماری خدیجه شدت یافت،
عرض کرد: یا رسول الله! چند وصیت دارم: من در حق تو کوتاهی کردم، مرا عفو
کن.
پیامبر (ص) فرمود: هرگز از تو تقصیری ندیدم و نهایت تلاش خود را به کار
بردی. در خانه ام بسیار خسته شدی و اموالت را درراه خدا مصرف کردی.
عرض کرد: یا رسول الله! وصیت دوم من این است که مواظب این دختر باشید؛ و به
فاطمه زهرا (س) اشاره کرد. چون او بعد از من یتیم و غریب خواهد شد. پس
مبادا کسی از زنان قریش به او آزار برساند. مبادا کسی به صورتش سیلی بزند.
مبادا کسی بر او فریاد بکشد. مبادا کسی با او برخورد غیر ملایم و زننده ای
داشته باشد.
اما وصیت سوم را شرم می کنم برایت بگویم. آن را به فاطمه عرض می کنم تا او
برایت بازگو کند. سپس فاطمه را فراخواند و به وی فرمود: نور چشمم! به پدرت
رسول الله بگو: مادرم می گوید: من از قبر در هراسم؛ از تو می خواهم مرا در
لباسی که هنگام نزول وحی به تن داشتی، کفن کنی.
پس فاطمه زهرا (س) از اتاق بیرون آمد و مطلب را به پیامبر (ص) عرض کرد.
پیامبر اکرم (ص) آن پیراهن را برای خدیجه فرستاد و او بسیار خوشحال شد.
هنگام وفات حضرت خدیجه، پیامبراکرم (ص) غسل و کفن وی را به عهده گرفت.
ناگهان جبرئیل درحالی که کفن از بهشت همراه داشت، نازل شد و عرض کرد: یا
رسول الله، خداوند به تو سلام می رساند و می فرماید: ایشان اموالش را در
راه ما صرف کرد و ما سزاوارتریم که کفنش را به عهده بگیریم.
وفات حضرت خدیجه (س)
حضرت خدیجه (س) در سن 65 سالگی در ماه رمضان سال دهم بعثت در خارج از شعب
ابوطالب جان به جان آفرین تسلیم کرد. پیغمبر خدا (ص) شخصاً خدیجه را غسل
داد، حنوط کرد و با همان پارچه ای که جبرئیل از طرف خداوند عزوجل برای
خدیجه آورده بود، کفن کرد. رسول خدا (ص) شخصا درون قبر رفت، سپس خدیجه را
در خاک نهاد و آنگاه سنگ لحد را در جای خویش استوار ساخت. او بر خدیجه اشک
می ریخت، دعا می کرد و برایش آمرزش می طلبید. آرامگاه خدیجه در گورستان مکه
در «حجون » واقع است.حزن در گذشت حضرت خدیجه پیامبر (ص) را بسیار محزون
ساخت به همین دلیل آن حضرت سال در گذشت حضرت خدیجه را عام الحزن - سال
اندوه - نام نهاد.
فضائل حضرت خدیجه سلام الله علیها
از فضیلت های حضرت خدیجه علیها السلام، مقامی است در بهشت که از سوی خداوند
به ایشان وعده داده شده است. پیامبراکرم صلی الله علیه و آله نیز بارها
این مسئله را به خدیجه بشارت می داد و می فرمود: «در بهشت، خانه ای داری که
در آن رنج و سختی نمی بینی.» امام صادق علیه السلام نیز می فرماید: هنگامی
که خدیجه وفات یافت، فاطمه خردسال بی تابی می کرد و گرد پدرش می گشت و
سراغ مادر را از او می گرفت. پیامبر از این حالت دخت کوچکش بیشتر محزون می
شد و دنبال راهی بود تا او را آرام کند. فاطمه همچنان بی تابی می کرد تا
اینکه جبرئیل بر پیامبر (ص) نازل شد و فرمود: «به فاطمه (س) سلام برسان و
بگو مادرت در بهشت خانه ای کنار آسیه، همسر فرعون و مریم، دختر عمران نشسته
است.» هنگامی که فاطمه (س) این سخن را شنید، آرام گرفت و دیگر بی تابی
نکرد.
سبک زندگی و الگوهای رفتاری حضرت خدیجه سلام الله علیها
مطالعه تاریخ زندگی حضرت خدیجه علیها السلام نشان می دهد که او هم در دوران
جاهلیت و هم بعد از بعثت خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله دارای فضائل
اخلاقی و کمالات معنوی بوده است. او در جامعه خود به عنوان یک الگوی زن
برتر، تاثیر بسزایی در گسترش صفات نیک انسانی داشته است. سخاوت، کرامت،
ایثار و فداکاری، عفت و پاکدامنی، دوراندیشی و درایت و توجه به مستمندان،
عطوفت و مهربانی و صبر و استقامت، از جمله فضیلت های پسندیده ایست که صفحات
تاریخ این زن نمونه را نشان می دهد. وفاداری این بانوی آسمانی در راه
رسیدن به اهداف والای همسر خویش، مورد توجه سیره نویسان و محققان قرار
گرفته است. او از اولین لحظات بعثت، به رسولخدا صلی الله علیه و آله ایمان
آورد و تا آخرین لحظات برایمان خود پای فشرد و لحظه ای شک و تردید به دل
راه نداد.
گذشته از فضائل اخلاقی، او از کمالات علمی نیز برخوردار بود. تاریخ گواهی
می دهد که خدیجه در مورد دانش عصر خود اطلاعات فراوانی داشت و از کتاب های
آسمانی آگاه و از نظر عقل و درایت و زیرکی بر تمام زنان حتی بسیاری از
مردان معاصر برتری داشت. بنابراین او دارای تمام کمالات و امتیازهایی بود
که یک زن می تواند داشته باشد.
حضرت خدیجه سلام الله علیها، کانون محبت در خانواده نبوی صلی الله علیه و آله
خداوند به جای شهر مکه، مردم مکه و مهر و محبت آن ها و استقبال ایشان از
دعوت به توحید، حضرت خدیجه را به پیامبر رضی الله عنه عطا کرد و او هنگامی
که حضرت به خانه می آمد، به استقبال ایشان می شتافت و از حال شان پرسش می
کرد و از آن حضرت دل جویی می نمود و رحمت و نصرت و لطف خدا را به یاد ایشان
آورده، گرد وغبار را از چهره درخشانشان می شست، و ملالت آزار قوم را با
تسلاهای گرم از دلشان می زدود. «ابن اسحاق» می گوید: سخنی از قوم در رد و
تکذیب، که موجب اندوه و آزردگی فکر و خاطرش شود، نمی شنید، مگر آن که خدا
آن اندوه را به واسطه حضرت خدیجه برطرف می ساخت. حضرت خدیجه سنگینی سخنان
سخت را بر او سبک می کرد و او را تصدیق می نمود. و رفتار و جسارت های مردم
را بی ارزش و بی اهمیت می شمرد.
دکتر «بنت الشاطی» می گوید: آیا همسری غیر از حضرت خدیجه این استعداد را
دارا بود که دعوت تاریخی شوهرش را وقتی از غارحرا آمد، با ایمان قوی و آغوش
باز و مهر و عطوفت استقبال کند، بی آن که در راستی او و این که خداوند او
را تنها نخواهد گذاشت، شکی در دل راه بدهد؟ آیا جز حضرت خدیجه، هیچ بانوی
ثروتمندی که در ناز و نعمت و آسایش و احترام زیسته، می توانست با کمال
رضایت و خرسندی از زندگی اشرافی، اموال بسیار و عزت و توانگری چشم بپوشد،
تا در دشوارترین لحظات زندگی کنار همسرش بایستد و او را در بلایا و مشکلات
موجود در راه تحقق هدفی که به حقانیت آن ایمان داشت، یاری کند، حاشا و کلا!
فقط حضرت خدیجه چنین بود و زنان دیگر چون او نیستند، مگر آن که در طبقه و
رتبه او باشد.
منزلت حضرت خدیجه سلام الله علیها نزد پیامبر صلی الله علیه و آله
از عایشه روایت کرده اند که گوید:هیچگاه نمی شد که رسول خدا از خانه بیرون
رود جز آنکه خدیجه را یادمی کرد و ستایش و مدح او را می نمود، تا اینکه
روزی طبق همان شیوه ای که داشت نام خدیجه را برد و او را یاد کرد، دراینوقت
رشک و حسد مرا گرفت و گفتم: خدیجه جز پیرزنی بیش نبود در صورتی که خداوند
بهتر از اوبهره تو کرده.! عایشه گوید: در اینوقت رسول خدا-که این سخن مرا
شنید غضبناک شد بحدی که از شدت غضب موهای جلوی سرآنحضرت حرکت کرد آنگاه
فرمود: بخدا سوگند خداوند بهتر از او زنی به من نداده،او بود که بمن ایمان
آورد هنگامی که مردم کفر ورزیدند،و او بود که مراتصدیق کرد و مردم مرا
تکذیب نموده (و دروغگویم خواندند) واو بود که در مال خود با من مواسات کرد
(و مرا بر خود مقدم داشت) در وقتی که مردم محرومم کردند،و از او بود که
خداوند فرزندانی روزی من کرد و از زنان دیگر نسبت بفرزند محرومم ساخت.
منبع: قم فردا
انتهای پیام/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
