متهم اصلی کشتارهای جاده ای درایران کیست؟
چرا دولت های پس از انقلاب تا این اندازه نسبت به گسترش راه آهن بین شهری بی تفاوت بودهاند تا مجبور باشیم تردد مسافرانمان را یا برعهده توپولوف های روسی بگذاریم و یا اسکانیای سوئدی؟
به گزارش«تیتریک»؛سوانح رانندگی در ایران دیگر آنقدرعادی شده که
تقریباً شنیدن اخبار ناگوارش جندان تعجب و تاثر کسی را بر نمیانگیزد گویی
همه پذیرفتهاند که به هر حال وضع راهنمایی و رانندگی همین است و البته مرگ
هم همیشه مال همسایه است و به سراغ ما نمیآید.
چنانکه بعداً گفته شد ترکیدگی لاستیک جلو اتوبوس باعث انحراف و تصادف آن شده است. متهم ردیف اول اینبار شرکت اسکانیا است که اینک از سوی رسانهها با عنوان قاتل سوئدی جادههای ایران از آن نام برده میشود.
اما چنانکه کارشناسان میگویند در بروز تصادفها عامل انسانی، جادهای و نقص فنی میتواند موثر باشد به گفته رانندگان اتوبوسهای برون شهری، نداشتنن مهارت راننده، نبود لاستیک استاندارد، نبود آموزش برای رانندگان سواری، و... در چنین مواردی میتواند حادثه بیافریند.
بزرگترین تصادف با بیشترین قربانی
همین دوشنبه هفته گذشته بود که خبر تصادف اتوبوس مسافربری اصفهان-تهران با اتوبوس تهران-یزد در کیلومتر ۲۸ اتوبان قم - تهران به علت ترکیدگی لاستیک جلو و آتشسوزی در رسانهها منتشر شد، مسئولان با دستور پیگیری حادثه و ارسال پیام کشته شدن ۴۳نفر را تسلیت گفتند. در این حادثه گمانزنیهای زیادی زده شد اما در این میان سرتیپ اسکندر مومنی رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی نیروی انتظامی شرکت تولیدکننده اتوبوس اسکانیا را ۵۰ درصد در این حادثه به دلیل استاندارد نبودن خودرو مقصر شناخت. اهمیت این موضوع تا جایی پیش رفت که خبر استیضاح سه وزیر در رسانهها پیچید. البته آخوندی وزیر راه و شهرسازی از سفر نماینده اسکانیا به ایران برای ارائه گزارش عملکرد این شرکت خبر داد.
از همه این موضوعات که بگذریم، رانندگان نقش مهمی برای پیشگیری از بروز حادثههای دلخراش دارند، بر همین اساس خبرنگار افکارنیوز سری به یکی از پایانه مسافری برون شهری زد تا از نزدیک با رانندگانی که تجربه رانندگی با چنین اتوبوسهایی را دارند صحبت کند تا مشخص شود کسانی که بیشترین سروکار با اتوبوس های برون شهری را دارند چه اندازه اسکانیای سوئدی را در این حادثه مقصر میدانند؟
پایانه مسافربری بیهقی؛ انتظار مسافران برای رفتن و انتظار خانوادههایی برای رسیدن عزیزانشان اما شاید هم هیچگاه نرسند! حداقل از هفته گذشته تاکنون این فکر از سر خیلی از مسافران گذشته است.
اتوبوسهایی ساخت کارخانههای رویال، ولوو، بنز، اسکانیا و مان به همراه رانندههایی با لباسهای سفید می توانند شما را به مقصدتان برسانند و یا باعث مرگ دلخراشتان در یکی از جاده های ایران شوند.
فکر کردیم رسانه ها به اندازه کافی با مسئولان مصاحبه کردهاند پس شاید گفت وگو با رانندگان پاسخ های جدیدی برای سوالات تکراریمان بدست بدهد.
لاستیکهای بادکنکی
همه ما در کودکی با بادکنک بازی کردهایم و دیدهایم که کوچکترین فشار موجب ترکیدن آن میشود، به گفته راننده اسکانیا لاستیکها از مواد بیکیفیت درست میشوند که به قول وی آنها را به بادکنک تبدیل کرده است که با برخورد اجسام به راحتی میترکد. نکته دیگری که این راننده به آن اشاره میکند لاستیکهای تاریخ مصرف گذشته است میگوید این لاستیکها مدتها در گمرک میماند و زمانی که به دست مصرف کننده میرسد کیفیت خود را از دست میدهد. اکنون در بازار لاستیک ۲۰۱۳ وجود ندارد. او این موضوع مشکل را مربوط به همه اتوبوسها میداند.
اتوبوسهای نو و معاینه فنی ۵ساله
رانندگان درباره معاینه فنی نیز میگویند که ما هر سه سال یک بار به مراکز معاینه فنی مراجعه میکنیم اما این اتوبوسهای نو در قانون جدید تا ۵سال نیازی به معاینه فنی ندارند.
حرکت صدها بمب متحرک در جادههای ایران
طبق اظهارنظر مسئولان اتوبوسهای اسکانیکا به دلیل قرار داشتن باتری نزدیک باک بنزین با ورود ضربههای شدید موجب بروز آتشسوزی میشوند اما در گفتوگو با این رانندگان متوجه شدیم که همه اتوبوسها چنین وضعیتی دارند و فقط اتوبوس «مان» و رویال باتری در عقب ماشین قرار گرفته است. البته موضوع مهم دیگر کپسول گاز کولرهاست که در جلوی ماشین قرار گرفته است که با کوچکترین فشاری ممکن است منفجر شود و هرچند گاز کولر قابل اشتعال نیست اما انفجار آن در کنار باتری و باک اوتوبوس می توان در شرایط خاصی منجر به آتش سوزی مهیب شود.
نگرانی مسافران اسکانیا از سفر
پس از اعلام چند تصادف با اتوبوسهای اسکانیا طبق نظر رانندگان مسافران تقاضای کمتری برای سفر دارند در حالی که پیش از این مردم از این اتوبوسها استقبال میکردند و در این اتوبوسها احساس راحتی داشتند. البته این موضوع درباره رانندگان نیز صادق است زیرا اسکانیا اتوبوسی است با شتاب خوب که رانندگی با آن آسان است. برخی اتوبوسها سیستمی برای قطع جریان برق باتری از پشت دینام هنگام حادثه دارند اما چنین برنامهای در اسکانیا دیده نمیشود. البته رانندگان اسکانیا تاکید میکنند با تمام این مسائل این اتوبوس را در هر حالت به تمام اتوبوس های دیگر ترجیح می دهند چرا که کنترل آن در شرایط بارندگی و لغزندگی جاده به مراتب راحت تر از دیگر اتوبوسها است.
تنش روانی رانندگان با پلیس راه
رانندگان اتوبوسهای برون شهری معتقدند که دفترچهای که راننده به پلیس راه برای مهر کردن تحویل میدهد برای او حکم حقوق ماهانه را دارد اما برخی از افرادی که در پاسگاهها مستقر هستند گاهی برخوردهای نامناسب و تنش زایی با رانندگان دارند به طوری که به بهانههای مختلف اضطرابی مضاعف را به راننده وارد میکنند، فشار روانی که غالب رانندگان از آن با عنوان بزرگترین دشمن مسافران و جادههای ایران یاد میکنند و میگویند در موارد بسیاری رانندگانی که تصادف کردهاند پیش از تصادف مجادله لفظی با پلیس راه داشتهاند و هنگام بروز حادثه از تمرکز کافی برای هدایت خودرو برخوردار نبودهاند. این البته موضوعی است که هیچگاه در گزارشهای پلیس راه به آن اشاره نمیشود.
راننده ای که پس از جدال با پلیس ۴۰ نفر را کشت!
رانندگانی که با ما گفت وگو کردند از تصادفی سخن گفتند که حدود ۳۵سال پیش در یکی از محورهای استان فارس رخ داد، چنانکه نقل میکنند رانندهای به نام درخشش پس از مجادله لفظی به افسر پلیس به او میگوید همه مسافران را خواهد کشت و تنها چند ساعت بعد اتوبوس را شاخ به شاخ به یک کامیون می کوبد و در نتیجه موجب کشته شدن۴۰ مسافر میشود.
همین چند وقت پیش هم در یکی از محورهای اهواز تصادف مشابهی را مثال می زنند که با ۱۴کشته نتیجه مجادله لفظی پلیس و راننده ای بوده که قرار است تمام شب را از جان مسافران محافظت کند اما تنش روانی وارد شده موجب میشود تا راننده برای رانندگی تمرکز لازم را نداشته باشد و در مقابل خطر واکنش مناسب را از خود نشان ندهد.
گواهینامه اتوبوس: یکبار از این تپه برو!
رانندگان اتوبوسهای مسافربری درباره نحوه دریافت گواهینامه پایه یک توضیح میدهند: کسانی که تصمیم داشته باشند گواهینامه پایه یک رانندگی را بگیرند به آموزشگاهها مراجعه میکنند و برای آموزش تعداد جلسه خاصی تعیین نشده است به طوری که فرد ممکن است با یک جلسه تمرین برای آزمون مراجعه کند. می گویند: "برای آزمون با ماشین یک دور از یک تپه عبور میکنیم پس از قبولی میتوانیم به عنوان راننده اتوبوس کار کنیم." نکته قابل توجه این است که در آزمون از اتوبوسهای قدیمی استفاده میشود که شباهت کمی با ماشینهای جدید دارد بنابراین چنین رانندهای با تجربه اندک به جادهها میرود و ما نباید توقع داشته باشیم که بدون مهارت لازم بتواند جلوی بروز حادثه را بگیرد.
سرعتهای قفل شده
برخی از رانندگان معتقدند با سرعت پایین در صورت ترکیدگی لاستیک جلو میتوان اتوبوس را کنترل کرد و برای تعدادی از آنان نیز چنین رویدادی رخ داده بود اما رانندگان غالباً سرعت را در ۱۱۰کیلومتر افزایش میدهند که البته سرعت مجاز برای تردد در بیشتر جاده های برون شهری است اما همین موضوع موجب میشود تا هنگام بروز خطر نتوانند به موقع سرعت ماشین را کاهش دهند و به درستی اتوبوس را کنترل کنند.
آگاه نبودن رانندگان اتوموبیلهای سواری از قوانین جادهای
طبق قانون راهنمایی رانندگی تردد اتوبوس در باند یک با ۴۰هزار تومان جریمه و در باند سه با ۸۰هزار تومان جریمه همراه است بنابراین در صورت راه ندادن سایر اتومبیلها برای سبقت گرفتن راهی برای تغییر خط سرعت نداریم. بسیاری از رانندگان وسایل سواری از این قانون بیخبر هستند و باند وسط جاده را اشغال میکنند این موضوع نیز از دیگر مواردی است که موجب بروز حادثه خواهد شد.
متهم اصلی کیست؟
ظاهراً متهم کردن اسکانیا در حادثه اخیر سادهترین راهکار موجود برای ندیدن مشکلاتی است که صنعت حمل و نقل ایران با آن مواجه است، چنانکه رانندگان اتوبوسهای بین شهری میگویند سیستم برق رسانی این خودروها به شدت مستعد اشتعال است، باتری بیشتر آنان در کنار باک سوخت قرار دارد و مخزن گاز کولر در جلو اتوبوس نیز میتواند در صورت بروز تصادف موجب انفجار شود، مسئله ای که تنها مختص خودرو اسکانیا نیست، برخی تحریمها و مشکلات گمرکی باعث نرسیدن لاستیکهای مرغوب به بازار میشود و فرهنگ رانندگی در ایران نیز کماکان با مشکلات عمدهای روبروست. اتوبوس اسکانیا در جاده های اروپا نیز تردد میکند و چنانکه میگویند دارای استانداردهای روز جهان است اما حجم تردد مسافر در ایران که تقریباً غالباً بر دوش اتوبوس های برون شهری است احتمال سوانح را نیز افزایش داده است.
اینک سوال مهم اینجا است که چرا دولت های پس از انقلاب تا این اندازه نسبت به گسترش راه آهن بین شهری بی تفاوت بودهاند تا مجبور باشیم تردد مسافرانمان را یا برعهده توپولوف های روسی بگذاریم و یا اسکانیای سوئدی؟
مطابق تمام آمارهای موجود حمل و نقل ریلی امنترین راه تردد در جهان است، در این میان باید پرسید سهم ایران از این صنعت چقدر است و دولت ها تا چه اندازه بر روی گسترش راه آهن سرمایه گذاری کرده اند.
دولت دهم با درآمد بی سابقه نفتیاش چند کیلومتر به راه آهن ایران افزود؟ و دولت یازدهم در اینباره چه برنامه هایی در دستور کار دارد؟ به نظر می رسد تا زمانی که زیرساخت های حمل و نقل جاده ای اصلاح نشود متهم کردن هرازگاه توپولوف یا اسکانیا درمانی برای جاده های ایران نخواهد بود.
منبع: افکارنیوز
ارسال نظر
اخبار برگزیده