يکشنبه ۰۹ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 28
دانشیار جغرافیای سیاسی در گفتگو با "تیتر۱" مطرح کرد؛
افت منابع آبِ ۶۰۹ دشت ایران با هدر رفت ۹۰ درصدی آب در کشاورزی سنتی/دگرش اقلیمی و کاهش بارش؛ بحرانی جدی پیش روی کشور
مراد کاویانی گفت: ۶۰۹ دشت کشور درگیر افت منابع آب هستند در نتیجه نگاه به مقوله کشاورزی برای خودکفایی و حجم برداشت از منابع آب های زیرزمینی دیگر نمی تواند تداوم داشته باشد.
به گزارش گروه استانی تیتریک، عضو هیات علمی دانشکده علوم جغرافیایی دانشگاه خوارزمی کرج با اشاره به اینکه ایران سرزمینی ذاتا خشک و کم بارش است، در گفتگو با خبرنگار تیتریک، گفت: ایران از پهناب های بزرگ اقیانوسی دور است و در مسیر توده های باران زا قرار ندارد.
مراد کاویانی افزود: ایران روی کمربند خشک دنیا قرار گرفته است به گونه ای که میزان بارش در ایران یک سوم جهان و قدرت تبخیر آن سه برابر جهان است، ایران در طول تاریخ کم بارش و به تبع کم آب بوده است.
وی اظهار داشت: مردم ایران همواره تلاش کرده اند در قالب سازگاری با این واقعیت جغرافیایی زندگی خود را سازگار کنند، تنش آبی کنونی در ایران به دلیل مدیریت ناکاارمد منابع آب و گسترش کشاورزی در کشور است و تولید و معیشتی که با آب پیوند مستقیم دارد.
کاویانی تصریح کرد: طی چند دهه اخیر کشاورزی در ایران به صورت ایدئولوژیک و سیاسی مبنای شعار خودکفایی بسیاری از دولت ها در ۴ دهه گذشته قرار داشته در حالی که این شعار و رویکرد با واقعیت های سرزمینی ایران ناهماهنگ و ناسازگار است.
وی گفت: میزان هزینه ای که برای آب شد بسیار کلان تر و پر هزینه تر محصولی بود که به دست آمد، برایند این وضعیت امروز در قالب تهی شدن منابع آبهای زیرزمینی و خالی شدن آبخوان ها نمود پیدا کرده است.
کاویانی افزود: ۶۰۹ دشت کشور درگیر افت منابع آب هستند در نتیجه نگاه به مقوله کشاورزی برای خودکفایی و حجم برداشت از منابع آب های زیرزمینی دیگر نمی تواند تداوم داشته باشد، در چند دهه اخیر میزان بارش در ایران به واسطه "دگرش های اقلیمی" روندی کاهنده داشته است.
وی با اشاره به اینکه ایران سرزمینی گرم تر شده است، اظهار داشت: به ازای هر درجه گرم تر شدن هوا چند میلیون متر مکعب آب تبخیر می شود، بارگذاری های بسیاری در قالب جمعیت و سازه در حوضه آبریز مرکزی کشور انجام شده این در حالی است که که ظرفیت آبی لازم برای گسترش این حجم از جمعیت و فعالیت نداشته است.
کاویانی تصریح کرد: به واسطه استفاده آب های زیرزمینی مناطق مرکزی کشور و نبود آب در آن منطقه، ناگزیر شده اند در قالب انتقال بین حوضه ای آب را از دیگرحوضه های آبریز به ویژه زاگرس به حوضه آبریز مزکزی وارد کنند.
وی گفت: روند فزاینده انتقال آب طی چند دهه گذشته نیازهای آبی و حجم فعالیت حوضه آبریز مرکزی را بیشتر کرده است به گونه ای که حتی اگر کل آب زاگرس به این حوضه آّبریز منتقل شود نیازهای آبی آنها رفع نخواهد شد. وضعیت و رویکردی که در تعارض با آمایش سرزمین قرار دارد.
کاویانی افزود: محدودیت منابع آبی و کمبود فزاینده آن به بروز تنش میان بهره برداران به ویژه کشاورزان و دیگر بخش ها از این مایه حیاتی و کالای راهبردی انجامیده است. با نگرش به این محدودیت ها اولویت با آب اشامیدنی و باید برنامه ریزی به گونه ای پیش برود که کشاورزی با حداقل آب انجام شود.
دانشیار جغرافیای سیاسی اظهار داشت: در دنیا ار معدود کشورهایی هستیم که بیش از ۹۰ درصد منابع آب موجود را صرف کشاورزی می کنیم، حجم کلانی از این ۹۰ درصد به واسطه سنتی بودن کشاورزی هدر می رود، این وضعیت در سال های خشکسالی به ویژه در سال آبی جدیدحقیقتا نگران کننده است.
ستاره احمدی - تیتریک
انتهای پیام/ س
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
